Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Psalmen 107 Bible Online

Psalmen 107 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Psalmen 107

¹Dankt däm HARN, wiels hee es frintlich un siene truhoatje Leew woat eewich bliewen.

²Soo sellen dän HARN siene jerade sajen, dee hee ut dän Fient siene Henj jerat haft,

³dee hee ut de Lenda vom Oosten, Wasten, Sieden un Nuaden toopjebrocht haft.

⁴Eenje waundaden em Ollaunt en de Wiltnis, un fungen kjeen Wajch no eene Staut wua see wonen kunnen.

⁵See wieren hungrich un darschtich, daut see aun de Seel vezoagden.

⁶Dan, wan see em Trubbel wieren, schrieejen see nom HARN, un hee holp an ut äare Veläajenheit.

⁷Hee leid an opp een jlikjen Wajch no eene Staut, wua see aunsiedlen kunnen.

⁸Lot an dän HARN doafäa danken fa siene truhoatje Leew, un fa siene Wundawoakjen fa de Menschen.

⁹Hee jeft de darschtje to drinkjen, un moakt de hungaje saut.

¹⁰Eenje sauten em diestren, em deepsten Trua, faustjenomne, un leeden en Kjäden,

¹¹wiels see Gott sien Wuat nich wieren jehuarsom jewast, un dän Aulahechsten sien Rot veacht hauden.

¹²Doawäajen jeef hee an han, bettalich schwoa to oabeiden; see follen dol, oba doa wia kjeena an to halpen.

¹³Dan schrieejen see nom HARN en äaren Trubbel, un hee rad an ut äare Veläajenheit.

¹⁴Hee brocht an ut däm diestren un ut äaren deepen Trua rut, un reet äare Kjäden en Bieta.

¹⁵Lot dee dän HARN danken fa siene truhoatje Leew, un fa siene Wundawoakjen aun de Menschen,

¹⁶wiels hee brakjt bronsne Puaten dol, un schnitt derch Iesastangen.

¹⁷Eenje worden derch äare wadaspanstje Wäaj to Noaren, un musten wäajen äare Gottloosichkjeit lieden.

¹⁸An wort aulet Äten een äakjel un see worden doodes krank.

¹⁹Dan schrieejen see en äaren Trubbel nom HARN, un hee rad an ut äare Veläajenheit.

²⁰Hee muak an jesunt derch sien Wuat un rad an vom Grauf.

²¹Lot dee dän HARN danken fa siene truhoatje Leew, un fa siene Wundawoakjen aun de Menschen.

²²Lot an Dank opfren un met Freiden von siene Woakjen sinjen.

²³Aundre fuaren met Schäp oppem Mäa; dee dreewen äaren Haundel opp de jewaultje Wota.

²⁴Dee sagen waut de HAR jedonen haft, siene Wundawoakjen em deepen Mäa.

²⁵Wiels opp sien Wuat räajd sikj een Storm opp, dee de Walen huach hoof.

²⁶De Schäp hoowen himmelhuach un follen trigj, soo daut an en äare Angst aule Moot veschwunk.

²⁷See schwäakjten un stolpaden aus bedrunkne Mana un wieren met sikj selfst aum Enj.

²⁸Dan schrieejen see en äaren Trubbel nom HARN, un dee brocht an ut äare Veläajenheit rut.

²⁹Hee steld daut Owwada, daut de Walen sikj läden.

³⁰See wieren froo, aus daut stell wort, un hee brocht an doahan, wua see sikj wenschten to sennen.

³¹Lot dee dän HARN danken fa siene truhoatje Leew, un fa siene Wundawoakjen aun de Menschen.

³²Lot an am en de Vesaumlunk ver de Menschen, uk ver de Eltestasch, lowen.

³³Hee muak ut Riefasch eene Saunt Wiltnis, un ut ranende Kjwalen eene darschtje Ieed,

³⁴un muak ut fruchtboaret Launt eene Soltwiltnis, wäajen de Gottloosichkjeit von dee, dee doa wonden.

³⁵Hee muak de Wiltnis wada rikj aun Wota, un daut utjedrieejde Launt voll Wotakjwalen.

³⁶Doa brocht hee de hungaje han, toom doa läwen, un dee buden doa eene Staut, wua see wonen kunnen,

³⁷un äare Lenda beseien un Wiengoades plaunten, dee an aule Joa eene Arnt brochten.

³⁸Hee säajend an, daut see sikj sea vemieeden, un leet äare Häaden nich aufnämen.

³⁹Derch Unjadrekjunk, Älent un Trua worden see weinja un jeschwakjt.

⁴⁰Hee brocht Veachtunk äwa de väaschte, un leet dee en eene Wiltnis onen eenen Wajch romerren.

⁴¹Oba Hee hoof de oame ut äa Älent rut, un vemieed äare Famielje aus eene Häad.

⁴²De jerajchte seenen daut un freien sikj, oba aule gottloose woat daut Mul jestopt.

⁴³Wäa weis es, woat doaropp achten un doaräwa denkjen, woo leeftolich de HAR es.