Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Psalmen 109 Bible Online

Psalmen 109 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Psalmen 109

¹Eent von David siene Psalmen, väatosinjen. Oo Gott, dän ekj low, bliew du nich stell.

²Wiels gottloose Menschen, dee eenem hinjat Licht fieren, haben äa Mul jäajen mie opjemoakt un räden Läajes jäajen mie.

³Dee räden fientlich jäajen mie, un jriepen mie aun onen Uasoak.

⁴Aus Loon fa miene Leew to an, beschuljen see mie met orrajcht, oba ekj sie een Maun, dee doa bät.

⁵See tolen mie beeset fa goodet, un kjennen mie nich lieden, wiels ekj to an frintlich sie.

⁶Sat eenen gottloosen jäajen am, un lot dän Vekjläaja bie am to rajchte Haunt stonen.

⁷Wan hee jerecht woat, lot am schuldich jefungen woaren, un muchten siene Jebäda am vedaumen.

⁸Muchten siene Doag mau weinje sennen, un mucht een aundra sien Aumt kjrieen.

⁹Muchten siene Kjinja Weisen woaren un siene Fru eene Wätfru.

¹⁰Muchten siene Kjinja romdriewende Prachasch sennen dee ut äare doljebroakne Hiesa jejoacht woaren.

¹¹Lot sienen Schulthar am aules wajchnämen waut hee haft, un muchten framde stälen waut hee vedeent haft.

¹²Mucht am kjeena goodet doonen, ooda äwa siene Weisenkjinja Metleet haben.

¹³Muchten siene Nokomen utjerot woaren, un äare Nomes aul en de tweede Jennerazion utjelascht woaren.

¹⁴Mucht aun siene Vodasch äare Gottloosichkjeit ver däm HARN jedocht woaren, un lot fa siene Mutta äare Sind kjeene Vejäwunk sennen.

¹⁵Muchten äare Sinden emma ver däm HARN bliewen, daut äa Jedajchnis opp de Ieed utjerot woat.

¹⁶Wiels mien Fient docht niemols aun goodet doonen, oba deed dee met een jebroaknet Hoat, de oame un dee em Älent, bat em Doot nostonen.

¹⁷Hee flucht aundre jieren; mucht daut nu opp am komen. Hee haud kjeene Freid aun aundre säajnen; mucht am de Säajen uk wiet auf bliewen.

¹⁸Hee trock sikj daut flieekjen aun aus een Hamd; dee jinkj am em Kjarpa nenn aus Wota, un en de Knoakes soo aus Eelj.

¹⁹Mucht am daut sennen aus een Kjleet, daut hee aunhaft, aus een Gort, dee hee sikj jieda Dach ombinjt.

²⁰Mucht dit daut sennen wuamet de HAR dee leent, dee mie beschuljen, daut es fa dee, dee mie schlajchtet noräden.

²¹Oba du, Gott mien HAR, sie du met mie om dienen Nomen sient haulwen; rad mie wiels diene truhoatje Leew soo goot es.

²²Wiels ekj sie oam un woa unjadrekjt, un mie deit ennalich daut Hoat wee.

²³Ekj veschwinj soo aus een Schauten, wan daut Owent woat, un woa vejoacht, soo aus de Graushoppa.

²⁴Miene Kjneeen sent schwak jeworden, wiels ekj nich äten kaun, un mien Kjarpa es älendich un utjehungat.

²⁵Ekj woa von miene Fiend uk vespott; wan see mie seenen, schedren see met de Kjap.

²⁶Halp mie, oo HAR mien Gott; halp mie soo aus diene truhoatje Leew daut velangt.

²⁷Lot miene Fiend seenen daut et diene Haunt es, daut du, oo HAR, dit jedonen hast.

²⁸Lot an flieekjen, oba doo du mie säajnen; wan see mie aunjriepen, woaren see toschaund woaren, oba ekj, dien Kjnajcht, woa mie freien.

²⁹Lot miene Jäajna met Oniea jekjleet woaren, un en een Schaundmauntel enjerolt woaren.

³⁰Ekj woa dän HARN sea danken; ekj woa am mank väl Menschen lowen.

³¹Wiels hee steit bie dän oamen to rajchte Haunt, sien Läwen to raden von däm, dee am veuadeelt.