Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Psalmen 31 Bible Online

Psalmen 31 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Psalmen 31

¹Eent von David siene Psalmen, väatosinjen.

²HAR, ekj velot mie opp die, lot mie niemols toschaund woaren; rad mie derch diene Jerajchtichkjeit.

³Horch no mie un halp mie schwind! Sie du fa mie een Toofluchtsteen, eene vesechade Staut, stoakj jenuach mie to raden.

⁴Wiels du miene Tooflucht un mien vekrup Steen best, doo mie om dienen Nomen haulwen leiden un trajchtwiesen.

⁵Lot mie nich en de Faul nenn komen, dee see heemlich fa mie jestalt haben. Bie die finj ekj Schutz.

⁶En diene Henj befäl ekj mienen Jeist; du hast mie jerat, HAR, du trua Gott.

⁷Ekj kaun dee nich vedroagen, dee sikj aun nuzloose Aufjetta hoolen; ekj hab mien vetruen em HARN.

⁸Ekj woa froo sennen un mie to diene truhoatje Leew freien, daut du mien Älent aunsitst un opp miene Seel äare Noot achten deist,

⁹un hast mie nich miene Fiend en de Henj komen loten; du hast miene Feet väl Rum jejäft.

¹⁰Hab Metleet met mie, oo HAR, wiels ekj sie en Trubbel. Miene Uagen woaren schwak von Trua, un soo uk miene Seel un mien Kjarpa.

¹¹Mien Läwen es vekjart derch Trua, un miene Joaren sent derch hielen weinja jeworden. Miene Krauft haft derch aul mien Älent vesajcht, un miene Been sent schwak jeworden.

¹²Aul miene Fiend haben daut soo wiet jebrocht, daut ekj en de Nobaschoft veacht woa, un sie een Aufschu fa miene Frind jeworden; wäa mie opp de Gaus traft, sitt daut hee von mie wajch kjemt.

¹³Ekj sie von an vejäten aus wan ekj doot wia; ekj sie soo aus een tweijeschloagnet Jefäs.

¹⁴Ekj hia väle äa veachtendet Jepluda. Ekj woa von aule Sieden jeenjst. Aus see berooden, waut met mie to doonen, plonden see mie doottomoaken.

¹⁵Oba HAR, ekj velot mie opp die; ekj saj noch emma: Du best mien Gott!

¹⁶Miene Tiet es en diene Henj. Rad mie ut miene Fiend äare Henj, un von dee, dee mie nostonen.

¹⁷Kjikj dienen Kjnajcht frintlich aun; leeftolja Gott, rad mie.

¹⁸HAR, lot mie nich toschaund woaren, wiels ekj roopt die aun. Lot de gottloose toschaund woaren, un lot dee em Grauf stell sennen.

¹⁹Lot de Lieeja daut Mul toohoolen, dee doa huachkoppich, stolt un veachtent jäajen de jerajchte räden.

²⁰Woo groot es doch aul daut goode waut du fa dee reed hast, dee die ferchten. Aulemaun weet woo goot du best un woo secha du dee helst, dee äa vetruen opp die saten.

²¹Du helst dee ver die secha fa Menschen äare Aunschläaj; du jefst an en diene Woninj Schutz jäajen dee, dee an faulsch beschuljen.

²²Loft dän HARN, wiels hee bewees mie siene truhoatje Leew, aus ekj en eene beloagade Staut wia.

²³Aus ekj vezoacht wia, säd ekj: Du kaust mie nich mea seenen. Oba du hieezhd mie, aus ekj om Help schrieech.

²⁴Siet dän HARN goot, aul jie siene heilje! Dee, dee am tru bliewen, bewoat de HAR, oba de stolte kjrieen äare volle Strof.

²⁵Siet stoakj un von Hoaten mootich, aul jie dee june Hopninj em HARN haben!