Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Psalmen 35 Bible Online

Psalmen 35 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Psalmen 35

¹Eent von David siene Psalmen. HAR, sto en fa mie jäajen dee, dee mie jäajenaun sent; kjriej du jäajen dee, dee mie aunjriepen.

²Jriep du nom Schilt un Jewäaren un komm un halp mie!

³Trakj dien Spies un Schwieet rut un hool dee opp, dee mie hinjaraun sent! Saj to miene Seel: Ekj woa die halpen!

⁴Lot dee sikj schämen un toom Spott woaren, dee mie nom Läwen stonen. Lot dee trigjedräwen un toschaund woaren, dee doa beeset jäajen mie plonen.

⁵Lot dee soo sennen aus Sprie em Wint, daut vom HARN sien Enjel wajch jestowen woat.

⁶Lot äaren Wajch diesta un jlepsich woaren, un dän HARN sien Enjel an hinjaraun joagen.

⁷Wiels see haben onen Uasoak äa Nat fa mie oppjestalt, un haben onen Uasoak fa miene Seel een Loch jegroft.

⁸Dee motten onverhofs äwafollen woaren, un selfst en daut Nat faust jenomen woaren, waut see fa mie jestalt hauden; un see motten selfst doabennen omkomen.

⁹Dan woat miene Seel sikj em HARN freien, un froo sennen, daut hee jeholpen haft.

¹⁰Ekj mott met aulem, waut ekj sie un hab, sajen: HAR, wäa es met die to vejlikjen? Du halpst de oame von däm wajch to komen, dee too stoakj fa an es, un halpst de betrofne un oame von äare Reibasch loostokomen.

¹¹Doa kjeemen beese Zeijen opp un beschuljden mie met Dinja wua ekj nuscht von wist.

¹²Fa daut goode daut ekj fa an doo, saten see mie beeset too, un daut moakt mie daut Hoat schwoa.

¹³Oba aus see krank wieren, trock ekj mie een Sak om un deemootijd mie derch fausten, oba miene Jebäda kjeemen onen Auntwuat trigj no mien ieejnet Hoat.

¹⁴Ekj truad aus wan daut mien Frint ooda Brooda wia; ekj jinkj truarich aus eena dee äwa siene Mutta Leet drajcht.

¹⁵Oba aus ekj em Trubbel wia, kjeemen see toop un freiden sikj to mien Schoden; Kjräpels, dee ekj nich kjand, saumelden sikj jäajen mie un dreewen äaren Spott onen Enj.

¹⁶Met gottloose heichlarische Spetta toop kjnirschten see de Tänen äwa mie.

¹⁷Oo Har, woo lang woascht du dit aunseenen? Rad miene Seel ut daut Jetimmel, un mien Läwen von de Leiws.

¹⁸Ekj well die en de groote Vesaumlunk danken, un mank väl Menschen goodet von die räden.

¹⁹Lot dee sikj nich äwa mie freien, dee mie onen Uasoak fientlich sent, un lot dee nich spettisch met de Uagen plinkjen, dee mie onen Uasoak nich lieden kjennen.

²⁰Dee räden nich frädlich, oba komen met faulsche Beschuldjungen opp jäajen de stelle em Launt.

²¹Dee gloaren mie aun un sajen: Aha, Aha! Wie haben met onse ieejne Uagen jeseenen waut du deetst.

²²Oo HAR, du hast dit jeseenen. Nu bliew nich stell, un bliew dicht bie mie.

²³Wakj opp, un komm un sto mie bie, un sto fa mien rajcht en, mien Gott un mien Har!

²⁴HAR, mien Gott, recht mie no diene Jerajchtichkjeit, un lot dee sikj nich äwa mie freien.

²⁵Lot dee nich denkjen: Aha, daut es krakjt waut wie wullen. Lot an nich sajen: Nu hab wie däm en de Grunt jebrocht.

²⁶Lot dee toschaund un vewert woaren, dee sikj to mien Ojjlekj freien. Lot dee met Schaund un Oniea jekjleet woaren, dee sikj jäajen mie groot moaken.

²⁷Lot dee met Freid schrieen un froo sennen, dee sikj to mien rajcht freien, un lot dee emma sajen: Groot es de HAR, dee sikj freit, wan sien Kjnajcht daut goot jeit.

²⁸Un miene Tung saul von diene Jerajchtichkjeit räden un die dän dachäwa lowen.