Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Psalmen 40 Bible Online

Psalmen 40 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Psalmen 40

¹Een Psalm von David, väatosinjen.

²Ekj luad jeduldich nom HARN; dan bekjt hee sikj un hieed mie schrieen.

³Hee trock mie ut daut jefäadelje Loch un ut dän Somp rut, un stald miene Feet opp een Steen, daut ekj secha go.

⁴Hee jeef mie uk een nieet Leet em Mul, een Leet onsen Gott to lowen. Nu woaren väle seenen, waut Gott fa mie jedonen haft, un am ferchten un sikj opp am veloten.

⁵Jesäajent es dee Mensch dee sikj opp däm HARN velat un sikj nich to de stolte jesalen deit, ooda to dee, dee met Läajes omgonen.

⁶De Wundawoakjen, dee du, mien HAR un Gott, jedonen hast, sent väl, un soo uk diene Jedanken, dee du aun ons bewiesen deist. Doa es kjeena met die to vejlikjen. Wan ekj daut wudd bekauntmoaken un doavon räden, waut du jedonen hast, daut wudd väl mea sennen aus ekj opprieejen kunn.

⁷Opfa un Brauntopfa es nich waut du haben west; oba du hast mie de Uaren opjemoakt. Brauntopfa un Sindopfa velangst du nich.

⁸Dan säd ekj: Ekj sie reed to doonen waut von mie em Jesazbuak jeschräwen steit.

⁹Mie es daut eene Freid dien Wellen to doonen, mien Gott, un dien Jesaz hab ekj em Hoat.

¹⁰Ekj hab de groote Vesaumlunk met de Jerajchtichkjeit bekaunt jemoakt, un du, oo HAR, weetst daut ekj nuscht trigjehoolen hab.

¹¹Ekj hool diene Jerajchtichkjeit nich fa mie selfst; ekj hab von diene Woarheit jerät un woo du raden deist. Ekj hab daut en de groote Vesaumlunk jesajcht, woo tru un leeftolich du best.

¹²Du oba, oo HAR, trakj dien Metleet nich trigj von mie; lot mie derch diene truhoatje Leew un diene Woarheit bewoat bliewen.

¹³Wiels ekj hab mea Trubbels aus ekj talen kaun. Miene Sinden haben mie to hoolen jekjräajen, daut ekj nich oppkjikjen kaun; dee sent mea aus ekj Hoa opp däm Kopp hab. Doawäajen haft mien Hoat aulen Moot veloaren.

¹⁴HAR, lot die daut jefaulen, mie to raden. Spood die, HAR, un komm halp mie!

¹⁵Lot aul dee sikj schämen un toschaund woaren, dee miene Seel nostonen un mie ombrinjen wellen; lot dee trigj jejoacht un toschaund woaren, dee mie beeset jennen.

¹⁶Lot dee sikj en äare Schaund un Onjnod veloten feelen, dee äwa mie, Aha, Aha! schrieen.

¹⁷Oba muchten aul dee, dee die sieekjen, sikj en die freien un froo sennen; muchten dee, dee diene Radunk waut räakjnen, emma doavon räden, woo groot de HAR es.

¹⁸Ekj sie oam un helploos, oba de Har sorcht fa mie. Du best daut, dee mie halpt un rat; mien Gott, siem nich!