Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Psalmen 55 Bible Online

Psalmen 55 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Psalmen 55

¹Unjarecht von David, met Seidenspell väatosinjen.

²Gott, horch no mien Jebäd, un vestäakj die nich soo, daut du mien prachren nich hieescht.

³Horch no mie un auntwuat mie; horch woo zoagent ekj kloag un roa,

⁴wiels de Fient soo schricht, un de gottloosa drenjt. Dee brinjen lieden äwa mie, un benämen sikj fientlich en äaren Oaja.

⁵Mien Hoat es ennalich en Forcht, un Doodesangst es äwa mie jekomen.

⁶Ekj sie en Forcht un Zetren jeroden; mie haft eene grulende Angst unjajekjräajen.

⁷Ekj säd: Oo, wan ekj Flichten haud aus eene Duw, dan fluach ekj wajch, daut ekj Ru haud!

⁸Ekj wudd wiet wajch flieejen un en de Wiltnis bliewen.

⁹Ekj wudd mie spooden, daut ekj no mien Schulinjsplauz kjeem, wiet vom Wintstorm un Owwada.

¹⁰Har, schauf daut de gottloose sikj oneenich woaren, un vewerr an äare Sproak, wiels ekj hab jeseenen, woo ruchloos un oneenich dee en de Staut sent.

¹¹Dee ranen Dach un Nacht han un häa opp de Wenj, un bennen haft schlajchtet un Trubbel Äwahaunt.

¹²Enne Grunt brinjen es doa tus, lieejen un hinjat Licht fieren nemt opp äare Gaussen kjeen Enj.

¹³Wan een Jäajna mie beleidjen wudd, daut kunn ekj vedroagen, ooda wan een Fient jäajen mie oppstunt, kunn ekj mie fa am vestäakjen.

¹⁴Oba nu, best du daut, een Maun soo aus ekj, mien Kommarod, mien gooda Frint,

¹⁵met däm ekj scheene Jemeenschoft haud, aus wie toop nom Gotteshus jinjen.

¹⁶Lot dän Doot onverhofs äwa miene Fiend komen, lot dee läwendich em deepen Grauf nenn foaren, wiels daut Beese es en an un wont mank an.

¹⁷Ekj oba roop Gott aun, un de HAR woat mie halpen.

¹⁸Ekj woa zeowes, zemorjes un opp Meddach kloagen un lud truaren, un hee woat miene Stemm hieren.

¹⁹Hee haft miene Seel en Fräd ut dän Kjrich jerat, dee jäajen mie wia, wiels doa wieren väle opp miene Sied.

²⁰Gott, dee eewich opp däm Troon sett, woat an hieren un em Älent steeten; wiels see nich endren, ferchten see Gott uk nich.

²¹Mien Kommarod jript siene Frind aun, un brakjt sienen Bunt met an.

²²Siene Räd es glaut aus Botta, un doch haft hee Kjrich em Hoat; siene Wieed sent wieekja aus Eelj, un doch sent daut kole Schwieed.

²³Laj diene Laust opp däm HARN; dee woat fa die sorjen un hee woat dän jerajchten niemols faulen loten.

²⁴Du oba, Gott, woascht de beese en daut deepe Grauf steeten, wua see omkomen. Dee waut Menschen ombrinjen un faulsch sent, woaren äa Läwen nich haulf utläwen. Ekj oba velot mie opp die.