Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Psalmen 73 Bible Online

Psalmen 73 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Psalmen 73

¹Een Psalm von Asaf. Gott es bestemt goot to Israel, to dee, dee een reinet Hoat haben.

²Oba waut mie aunbelangt, miene Feet hauden meist jejlept; ekj wia sea meist jefollen.

³Ekj wia aufjenstich von de stolte Pucha, aus ekj sach, woo goot de gottloose daut jinkj.

⁴Dee haben kjeene Kwol; dee sent em Kjarpa jesunt un stoakj.

⁵Dee haben nich Trubbel soo aus aundre Menschen, un dee sent uk nich soo jeploacht aus aundre Menschen.

⁶Äa Stolt henjt om an aus een Haulskjädkje, un see haben sikj met Jewault uteewen jekjleet.

⁷See sent fat daut an de Uagen schwalen. See haben mea aus daut Hoat sikj denkjen kaun.

⁸Äare Räden sent spottent un veachtent, en äaren Stolt driewen see to unjadrekjen.

⁹Met äa Mul räden see soo aus wan see dän Himmel ieejnen, un met de Tung soo aus wan see de Ieed ennämen.

¹⁰Doawäajen kjemt sien Volkj no an un see drinkjen sikj daut aula en, aus wan see een Kuffel Wota ladich drunken,

¹¹un sajen: Woo kaun Gott weeten? Weet de Aulahechsta waut hia väajeit?

¹²Dit es soo aus de gottloose sent, onen Sorjen, un see woaren emma rikja.

¹³Daut haft nuscht jeholpen, daut ekj nich en Sind läwd. Daut haft mie nuscht jenuzt, daut ekj mien Hoat un miene Henj hab rein jehoolen.

¹⁴Ekj sie dän dachäwa jeploacht worden, un ekj sie aule Morjen jestroft worden.

¹⁵Wan ekj jeplont haud, daut ekj soo räden wudd, dan wia ekj dien Volkj nich tru jebläwen.

¹⁶Aus ekj dit aula proowd to vestonen, wia daut too unjadrekjent fa mie,

¹⁷bat ekj en Gott sien Heilichtum nenn jinkj un doa vestonen kunn, waut de gottloose fa een Enj neemen.

¹⁸Du stalst dee bestemt opp glauten Boddem; du statst dee rauf, daut see omkomen.

¹⁹Woo dee doch soo plazlich omkomen! Angst un Schrakjen ritt dee met sikj.

²⁰Soo aus eena een Droom nich achten deit wan eena oppwakjt, soo woascht du, oo Har, dee nich achten, wan du oppsteist, dee to rechten.

²¹Aus ekj em Hoat truarich, un em Jeist vebettat wia,

²²wia ekj een Noa un wist nich bäta; ekj wia ver die aus een Tia.

²³Un doch hool ekj mie emma bie die opp; du helst mie aun de rajchte Haunt.

²⁴Du woascht mie met dienen Rot väastonen, un mie nohäa met Ieren aunnämen.

²⁵Wäm hab ekj em Himmel buta die? Doa es nuscht opp de Ieed, daut ekj haben mucht, buta die.

²⁶Mien Kjarpa un mien Hoat mäajen vesajen oba Gott es de Krauft en mie, un woat daut eewich bliewen.

²⁷Dee, dee von die wiet auf sent, woaren omkomen. Du brinjst dee aula om, dee die ontru sent.

²⁸Oba fa mie es daut goot dicht bie Gott to sennen. Ekj hab mien vetruen en Gott dän HARN jesat, daut ekj von aul diene Woakjen räden kaun.