Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Psalmen 78 Bible Online

Psalmen 78 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Psalmen 78

¹Unjarecht von Asaf. Oo mien Volkj, horcht waut ekj junt to lieren hab! Horcht no de Wieed, dee ekj räd!

²Ekj woa derch Jlikjnisen räden un woa met vetalen verendach komen, waut see en oole Tieden derch de Bloom jerät haben,

³waut wie jehieet haben un weeten, un waut onse Vodasch ons vetalt haben.

⁴Wie woaren dee nich jeheem hoolen fa onse Kjinja; wie woaren dän daut vetalen, dee noch nohäa komen, von dän HARN siene harliche Wundawoakjen, aules waut hee deed, siene jewaultje Macht to bewiesen.

⁵Hee jeef Israel een Jesaz un stald en Jakob een Zeichnis faust un befool an äare Kjinja, daut to lieren,

⁶soo daut komende Jennerazionen daut uk weeten wudd, un daut soogoa dee, dee noch wudden jebuaren woaren, daut dan uk äare Kjinja sajen wudden.

⁷Dan wudden dee uk aula äa vetruen en Gott saten un siene Woakjen nich vejäten, un wudden siene Jebooten hoolen.

⁸Dee wudden nich soo stieekoppich un jäajenaun sennen aus äare Vodasch, dee em Hoat nich faust stunden em Gottvetruen, un em Jeist Gott nich tru wieren.

⁹Soo aus de Efraimita, dee äa Kjrichstoobehia un Boages hauden, omdreiden un trigj jinjen, aus daut toom kjriejen kjeem.

¹⁰See hilden dän Bunt met Gott nich, un wullen nich soo läwen aus daut Jesaz velangd.

¹¹See vegauten de Woakjen un de Wunda, dee Gott an jewäsen haud.

¹²Hee haud ver äare Vodasch en Zoan en Ägipten Wundawoakjen jedonen.

¹³Hee deeld daut Mäa uteneen un leet an derchgonen, un muak daut Wota soo stonen aus eene stoakje Waunt.

¹⁴Äwadach leid hee an met eene Wolkj, un de Nacht met een Licht vom Fia.

¹⁵Hee spoold de Steena en de Wiltnis un jeef an rikjlich Wota to drinkjen.

¹⁶Hee brocht Wotastreem ut een jespoolden Steen, daut dee randen aus Riefasch.

¹⁷Oba see hieeden nich opp jäajen am to sindjen; see bleewen dän Aulahechsten doa en de Wiltnis jäajenaun.

¹⁸Mootwellich vesochten see Gott wieda doamet, daut see Äten velangden, wuano an jelesten deed.

¹⁹See deeden jäajen Gott räden un säden: Kaun Gott ons hia en de Wiltnis een Desch reedmoaken?

²⁰Aus hee dän Steen schluach, poazhd daut Wota rut, daut aus een Riefa doavon rand. Oba, kaun hee ons uk Broot jäwen? Kaun hee sien Volkj Fleesch veschaufen?

²¹Aus de HAR an hieed, oajad hee sikj sea! Daut stekjt bie am een Fia aun jäajen Jakob, un sien Oaja äwa Israel mieed sikj,

²²wiels dee jleewden nich aun Gott, un veleeten sikj nich doaropp, daut hee an raden kunn.

²³Un doch kommandieed hee de Wolkjen bowen un muak de Himmelsdäaren op,

²⁴un leet daut Mauna vom Himmel rauf räajnen, fa de Menschen to äten. Hee jeef an Broot vom Himmel.

²⁵See eeten Enjelbroot; hee schekjt an soo väl aus see äten kunnen.

²⁶Gott leet dän Wint vom Oosten blosen, un muak derch siene Krauft uk dän Wint vom Sieden komen.

²⁷Hee leet soo Fleesch äwa an räajnen aus wan daut stoof, un Väajel aus Saunt aum Mäa.

²⁸Dee leet hee an doa em Loaga, wua see wonden, runtom äare Zelten rauf faulen.

²⁹Dan eeten see sikj saut, wiels hee jeef an daut wuano an jelesten deed.

³⁰Oba ea see äare Lost befrädicht hauden, un daut Äten noch em Mul hauden,

³¹kjeem Gott sien Oaja äwa an, un hee muak de stoakjste unja an doot, un brocht de junge Mana en Israel äwatsied.

³²Un trotz däm bleewen see biem sindjen, un doch jleewden see nich aun am un aun siene Wundawoakjen.

³³Doawäajen leet Gott an en Angst läwen un wajchstoawen, onen to waut to komen.

³⁴Wan Gott dän Doot mank an komen leet, wongen see om un sochten am iernstlich

³⁵un dochten doaraun, daut see en Gott secha wieren; daut Gott de Aulahechsta äa Rada wia.

³⁶Oba see heichelden met äa Mul, un met äare Tungen luagen see am väa.

³⁷See stunden nich faust en äa Gottvetruen un wieren sienen Bunt nich tru.

³⁸Hee oba haud Metleet un vejeef an äare Sinden, un brocht an nich om. Hee hilt foaken sienen Oaja trigj, daut hee siene Rach nich voll gonen leet.

³⁹Hee docht doaraun, daut see mau stoafliche Menschen wieren, un aus een Wint, dee doa äwa blost un nich trigj kjemt.

⁴⁰Woo foaken sent see am opp de wille Stap nich jäajenaun jewast, un haben am en de Wiltnis enjeoajat.

⁴¹Emma wada stalden see Gott opp de Proow, un vesochten dän Heiljen en Israel.

⁴²See dochten nich aun siene Krauft, aun dän Dach, aus hee an von äare Fiend rad,

⁴³woo hee dan en Ägipten siene Tieekjens haud seenen loten, un en Zoan haud Wunda jedonen.

⁴⁴Hee muak en äare Riefa daut Wota to Bloot, daut see ut äare Läachten nich drinkjen kunnen.

⁴⁵Hee schekjt Schwoarms Ojjezeffa, dee an kjwälden, un Poggen, dee an en de Grunt brochten.

⁴⁶Hee jeef de Rupen äare Arnt, un de Graushoppa äa Jeträajd.

⁴⁷Hee brocht äare Wienranken derch Hoagel en de Grunt, un leet äare Mulbäabeem vefrieren.

⁴⁸Hee leet äa Vee vom Hoagel schlonen un leet dän Blitz äwa äare Häaden komen.

⁴⁹Hee leet sienen brennenden Oaja äwa an gonen. Siene Wutt ut to eewen schekjt hee Enjel to vedoawen un en de Grunt to brinjen.

⁵⁰Hee muak een Wajch fa sienen Oaja. Hee veschoond an nich vom Doot, oba jeef an de Pestilenz han.

⁵¹Hee brocht aul de Ieeschtjebuarne en Ägipten om; daut wieren de Ieeschtjebuarne Säns en Ham siene Woninjen.

⁵²Oba sien Volkj brocht hee rut, soo aus eene Häad Schop, un heed dee derch de Wiltnis.

⁵³Hee brocht dee secha derch un see ferchten sikj uk nich, oba äare Fiend worden vom Mäa bedakjt.

⁵⁴Soo brocht hee an bat sien heiljet Launt, no dän Boajch, dän siene rajchte Haunt enjenomen haud.

⁵⁵Hee dreef de Velkja ver an rut, un deeld an äa Launt en aus Oafgoot, un leet de Stam en Israel en äare Woninjen aunsiedlen.

⁵⁶Oba see stalden Gott opp de Proow un wieren dän Aulahechsten jäajenaun, un hilden siene Jesazen nich.

⁵⁷See wieren ontru un onjleewent, jrod soo aus äare Vodasch; opp an wia nuscht mea to veloten aus opp eene Feil met een schlaupen Boagen jeschoten.

⁵⁸See oajaden Gott en, met äare huage Opfastäden, un reizten am to Aufgonst, met äare Aufjetta.

⁵⁹Aus Gott an hieed Aufjetta aunbäden, wia hee sea fuchtich un wull met Israel nuscht mea to doonen haben.

⁶⁰Hee veleet sien heiljet Zelt en Silo, en daut hee manke Menschen wond.

⁶¹Hee leet de Fiend de Bundeskjist faustnämen, en dee siene Krauft un Harlichkjeit to seenen wieren.

⁶²Hee jeef sien Volkj daut Schwieet han; hee wia sea bossich äwa de sienje.

⁶³Äare junge Mana kjeemen em Fia om, un äare Mejales musten onbefriet bliewen.

⁶⁴Äare Priesta follen derch daut Schwieet, un äare Wätfrues kunnen nich hielen.

⁶⁵Dan wuak de Har opp aus vom Schlop, aus een stoakja Maun vom Wien oppjeräacht.

⁶⁶Hee schluach siene Fiend trigj un brocht eene eewje Schaund äwa an.

⁶⁷Dan, en de Städ daut hee Josef ooda dän Staum Efraim wäld,

⁶⁸wäld hee dän Staum Juda, dän hee goot wia,

⁶⁹un bud doa sien Heilichtum huach un secha, faust to stonen aus de Ieed.

⁷⁰Hee wäld sikj David, sienen Deena, un hold am von de Schophocks.

⁷¹Hee hold am von doa wua hee de Schop met Lama heed, Jakob to heeden, sien ieejnet Volkj Israel.

⁷²Hee wia aus een Hoad, tru un von Hoaten opprechtich, un vestunt an flietich to leiden.