Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Psalmen 89 Bible Online

Psalmen 89 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Psalmen 89

²HAR, ekj well eewich von diene truhoatje Leew sinjen, un ekj woa emma un emma doavon räden, woo tru du best.

³Ekj behaupt, daut diene truhoatje Leew eewich faust steit un daut eena sikj soo secha opp die veloten kaun aus opp dän Himmel selfst.

⁴Du sätst: Ekj hab met mien jewälden een Bunt jemoakt; ekj hab mienen Deena David jeschwuaren,

⁵daut von siene Nokomen emma wäa bliewen woat, un daut sien Troon von derch aule Jennerazionen bestonen woat.

⁶De Himmel woaren diene Wunda lowen, oo HAR, un sajen woo tru du en de heilje äare Vesaumlunk best.

⁷Wiels wäa es en de Wolkjen met dän HARN to vejlikjen? Un wäa en aule Himmelswelten es soo aus ons HAR?

⁸Gott woat en de heilje äare Vesaumlunk jefercht un mott en Ieaforcht jehoolen woaren von aul dee, dee om am sent.

⁹Oo Aulmajchtja Gott un HAR, wäa es soo aus du? Du best majchtich, oo HAR, un opp die es gaunz un goa to veloten.

¹⁰Du rejieescht äwa daut orruje Mäa; du stelst de Walen wan dee sikj häwen.

¹¹Du hast Rahab en Bieta jebroaken, soo aus een Dooden, un vestreist diene Fiend met dienen stoakjen Oarm.

¹²Himmel un Ieed sent diene! Du hast dän Grunt jelajcht fa dän Ieedboddem un waut doabennen es.

¹³Du hast dän Nuaden uk dän Sieden jeschaufen. De Boaj Tabor un Hermon sinjen froo en dienen Nomen.

¹⁴Du hast eenen jewaultjen Oarm! Stoakj es diene rajchte Haunt; dee es huach oppjehowen.

¹⁵Du rejieescht jerajcht un opprechtich; daut es emma to seenen woo leeftolich un tru du best.

¹⁶Jesäajent es daut Volkj daut doa jubelieren kaun; dee woaren ver die en dien Licht waundlen.

¹⁷Dee woaren sikj aule Dach to dienen Nomen freien un en diene Jerajchtichkjeit jeieet sennen.

¹⁸Du moakst ons harlich un jefst ons Krauft; en diene Jnod jefst du ons Krauft, jäajen onse Fiend to stonen.

¹⁹Ons Schilt jehieet däm HARN, ons Kjennich jehieet däm, dee en Israel heilich es.

²⁰Du rädsd emol derch eene Openboarunk to diene Heilje un sätst: Ekj hab een Helt oppjewakjt. Ekj hab eenem utem Volkj jewält un huach väajehowen.

²¹Ekj hab mienen Deena David jefungen, un hab am met miene heilje Eelj aus Kjennich jesaulft.

²²Miene Haunt saul am unjastetten; derch mienen Oarm woat hee stoakj sennen.

²³Jäajen am woat kjeen Fient stonen kjennen; kjeen ojjerajchta woat am unjadrekjen.

²⁴Ekj woa siene Jäajna ver am en de Grunt schlonen, un dee ploagen, dee am nich lieden kjennen.

²⁵Mien toovetruen un truhoatje Leew sellen met am sennen, un mien Nomen woat am stoakj jenuach moaken jäajen siene Fiend to stonen.

²⁶Ekj woa siene Haunt äwa daut Mäa stalen, un siene rajchte Haunt äwa de Riefasch.

²⁷Hee woat soo to mie sajen: Du best mien Voda, mien Gott, un mien Schutz wua ekj secha sie.

²⁸Ekj woa am uk mienen Ieeschtjebuarnen nanen, dee mank aule Kjennichs oppe Ieed daut hechste steit.

²⁹Miene truhoatje Leew fa am saul eewich bliewen, un mien Bunt met am saul emma stonen.

³⁰Siene Famielje saul niemols utstoawen un siene Harschoft woat bliewen soolang aus de Himmel steit.

³¹Wan oba siene Kjinja sikj nich aun mien Jesaz hoolen, un nich en miene Wäaj waundlen,

³²wan dee miene Ordnungen entheiljen, un miene Jebooten nich hoolen,

³³dan woa ekj an fa äare Sinden un Gottloosichkjeit utem Grunt strofen, aus met däm Stock ooda eene Pitsch.

³⁴Oba miene truhoatje Leew woa ekj nich von am trigjtrakjen, un ekj woa uk niemols ontru woaren.

³⁵Ekj woa mienen Bunt nich bräakjen, uk nich endren, waut äwa miene Leppen jekomen es.

³⁶Dit hab ekj eemol fa emma bie mienen heiljen Nomen jeschwuaren, un ekj wudd David nich väalieejen.

³⁷Doa woat emma wäa von siene Lienje bliewen, un siene Harschoft woat ver mie bestonen soo aus de Sonn.

³⁸Dee saul eewich stonen soo aus de Mon; dee saul fauststonen soolang aus de Himmel steit.

³⁹Oba du best äwa dienen jesaulften Kjennich sea doll jewast; du hast am vestat un veschmäten.

⁴⁰Du hast dän Bunt met dienen Kjnajcht trigjenomen; du hast siene Kroon em Drakj jeschmäten un doaderch veonieet.

⁴¹Du best derch aul siene Wenj jebroaken un hast aul siene vesechade Städa vedorwen.

⁴²Aul dee waut doa vebie gonen, bestälen am; hee es fa siene Nobasch een Spott jeworden.

⁴³Du hast siene Jäajna de rajchte Haunt huachjehowen; du moakst siene Fiend froo!

⁴⁴Du hast am uk de Krauft em Schwieet wajch jenomen, un hast am em Kjrich nich biejestonen.

⁴⁵Du hast met siene Pracht een Enj jemoakt, un siene Kroon opp de Ieed jeschmäten.

⁴⁶Du hast siene Jugentjoaren vekjartat, un hast am met Schaund bedakjt.

⁴⁷Woo lang, oo HAR? West du die opp emma vestäakjen? Woo lang woat dien Oaja brennen?

⁴⁸Denkj doaraun, woo kort mien Läwen es; hast du aule Menschen fa nuscht jeschaufen?

⁴⁹Doa läft kjeena, dee nich stoawen mott, dee siene Seel ut dän Doot siene Haunt raden kaun.

⁵⁰Oo Har, wua es diene väaje truhoatje Leew jebläwen, dee du, opp däm wie ons veloten kjennen, David vesproaken hast?

⁵¹Denkj doaraun, Har, woo dien Kjnajcht es vespott worden, un woo ekj dän Spott von aule Velkja en mien Hoat droag;

⁵²dän Spott wuamet diene Fiend, oo HAR, jieda Schrett jespott haben, dän dien jesaulften Kjnajcht jegonen es.

⁵³De HAR saul opp emma jeloft woaren! Amen un Amen.