Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Spricha 1 Bible Online

Spricha 1 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Spricha 1

¹Dit sent Sprechwieed von Salomo, David sienen Sän, Kjennich von Israel.

²De Sprechwieed sent doatoo jeschräwen, daut wie weeten waut Weisheit es, un woo wie ons belieren kjennen. Dee halpen ons Wieed to vestonen, dee eenen deepen Enhault haben

³un dee kluak, jerajcht, rajcht un opprajcht sent.

⁴Dee halpen de onbedochte kluak to sennen, un de junge vestendich un veninftich to woaren.

⁵Wäa weis es, woat doano horchen un sikj bätren, un een weisa Maun woat von dee lieren

⁶Sprechwieed to vestonen, un soo uk de Weise äare Räd, un äare Rotsels un Biespels.

⁷Forcht fa däm HARN es de Aunfank von Vestentnis. De onbedochte veachten Weisheit un loten sikj nich belieren.

⁸Mien Kjint, horch doano waut dien Voda die jelieet haft, un vejat diene Mutta äare Wieed nich;

⁹daut es fa die soo aus een schmocka Hoot opp däm Kopp un eene straume Kjäd om dän Hauls.

¹⁰Mien Kjint, wan Frind die locken toom schlajchtet doonen, dan go nich met.

¹¹Wan dee sajen: “Komm met ons. Wie wellen opp de Lua ligjen un wäm auntsied schaufen. Well wie em Vestäakj ligjen un de oschuldje onen Uasoak äwafaulen.

¹²Well wie dee läwendich auntsied schaufen, soo aus daut Grauf wäm oppschlukt, un de fromme daut soo loten gonen, aus wan wäa unjen en de Gruft nenfoat.

¹³Wie woaren aulahaunt wieetvolle Sachen finjen; well wie ons dee tooieejnen, bat wie onse Hiesa voll haben.

¹⁴Woag daut met ons. Well wie aules toopschmieten un aulatoop eene Jelttausch haben.”

¹⁵Mien Kjint, go nich met opp äaren Wajch; lot dienen Foot nich opp äaren Stich nopp gonen.

¹⁶Dee äare Feet ranen no daut beese, un spooden sikj Bloot to vejeeten.

¹⁷Daut es bestemt vejäfs een Voagelnat opptostalen, wan de Väajel daut seenen; soo bliew du uk vom beesen wajch un lot die nich jriepen.

¹⁸De beese Menschen ligjen opp de Lua no äa ieejnet Bloot, un stonen sikj selfst nom Läwen.

¹⁹Soo jeit daut eenem jiedren dee fa sikj Jewenst toopjiezt; daut nemt dän Ieejendeema nohäa selfst daut Läwen.

²⁰Weisheit roopt buten lud, dee lat sikj opp de Gaussen hieren.

²¹See schricht doa wua Menschen toopkomen; dee haft waut bie daut Stautspuat to sajen.

²²Woo lang well jie oschuldje oschuldich bliewen, un jie Spetta eene Freid haben aum spotten, un jie onbedochte jäajen junt belieren sennen?

²³Paust opp wan ekj vemonen doo; kjikjt emol, ekj woa junt weeten loten woo ekj denkj, daut jie vestonen kjennen waut ekj saj.

²⁴Ekj roopt un jie wieren jäajenaun, ekj strakjt miene Haunt ut un kjeena kjemmad sikj doarom.

²⁵Jie veachten aul mienen Rot, un wullen junt nich von mie belieren loten.

²⁶Doawäajen woa ekj lachen wan jun Ojjlekj kjemt; ekj woa äwa daut spotten waut junt enjst.

²⁷Wan june Forcht soo aus een Storm äwa junt kjemt, un jun vedoawen soo kjemt aus een Wintkjriesel, wan Angst un Noot äwa junt kjemt,

²⁸dan woaren see no mie roopen, oba ekj woa nich auntwuaten; dee woaren sea no mie sieekjen, oba woaren mie nich finjen.

²⁹Wiels see jäajen daut lieren wieren, un däm HARN nich ferchten wullen;

³⁰wiels see nuscht von mienen Rot weeten wullen, un äwa aul miene Belierunk lastaden,

³¹doawäajen sellen see daut utäten, waut see sikj enjerieet haben, un äwasaut woaren von äare ieejne Rotschläaj.

³²Waut de onvestendje jelesten deed, brinjt an dän Doot, un de onbedochte äa Jlekj brinjt an om.

³³Wäa oba no mie horcht, woat secha bliewen; dee woat jenuach haben un kjeen Ojjlekj ferchten.