Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Spricha 10 Bible Online

Spricha 10 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Spricha 10

¹Dit sent Salomo siene Sprechwieed. Aun eenen weisen Sän haft een Voda siene Freid, oba een schoselja Sän moakt siene Mutta truarich.

²Derch ojjerajchtet Goot woat een Mensch nich verwoats komen, oba jerajcht sennen rat vom Doot.

³De HAR lat de jerajchte nich hungrich gonen oba waut de gottloose velangen, woat hee tosied schmieten.

⁴Fule Henj moaken eenem oam, oba flietje Henj moaken eenem rikj.

⁵Wäa em Somma de Arnt nenn brinjt, es een weisa Sän; wäa oba em Eifst ful es un schlapt, woat beschämt.

⁶De jerajchte woaren met Säajnungen jekjreent, oba de gottloose bedakjen äare Väahaben met Schmeichelwieed.

⁷Eena kjricht emma eenen Säajen, wan eena aun de jerajchte denkjt, oba de gottloose äa Nomen woat veschwinjen.

⁸Wäa von Hoaten weis es, woat sikj belieren loten, oba een blaubamauzja Noa brinjt sikj en de Grunt.

⁹Wäa sikj nich veschulcht haft, woat secha gonen, oba wäa kromme Wäaj jeit, woat utjefungen woaren.

¹⁰Wäa met schlajchte Aufsecht met de Uagen plinkjt, recht Trubbel aun, un een blaubamauzja Noa brinjt sikj en de Grunt.

¹¹Däm jerajchten sien Mul es eene Läwenskjwal, oba de gottloose bedakjen äa Vebräakjen met Schmeichelwieed.

¹²Jäajenaun sennen brinjt strieden, oba Leew bedakjt de Sind.

¹³Opp de vestendje äare Leppen woat Weisheit jefungen, oba de Stock es fa däm sienen Rigjen, dee sienen Vestaunt nich brukt.

¹⁴Weise Menschen vemieren de Lia, oba Noaren brinjen sikj derch äa Jeblauba schia en de Grunt.

¹⁵De rikje äa Goot es äare sechre Staut, oba Oamoot es de oame äa vedoawen.

¹⁶De jerajchte brucken äa Loon toom Läwen, oba de gottloose brucken äare Ennom toom sindjen.

¹⁷Wäa sikj belieren lat, wiest aundre dän Wajch toom Läwen. Wäa de Belierunk nich acht, veleit aundre.

¹⁸Wäa sienen Oaja toodakjt, haft Läajes opp de Leppen; wäa doa pludat, es schoslich.

¹⁹Wua väl jerät woat, jeit daut onen Sind nich auf, wäa oba weet wanea stell to sennen, es kluak.

²⁰De Wieed dee eenen jerajchten siene Tung räden, sent soo aus ajchtet Selwa, oba eenen gottloosen siene Jedanken sent weinich wieet.

²¹Derch eenen jerajchten siene Wieed woaren väle jeholpen, oba Noaren woaren derch äare Dommheit to dood komen.

²²Gott sien Säajen moakt eenem rikj, eenem siene Mieej moakt daut nich mea.

²³Een Noa haft sien Vejnieejen aun jäajenaun sennen, oba een vestendja Maun haft siene Freid aun Weisheit.

²⁴Waut de gottloose ferchten, woat äwa an komen. Waut de jerajchte sikj wenschen, woaren see kjrieen.

²⁵Wan een Storm wua äwafäacht, sent de gottloose wajch; de jerajchte oba stonen eewich secha.

²⁶Soo aus Ädikj aun de Tänen, un soo aus Ruak aun de Uagen, es een Schladonz fa dee, dee am schekjen.

²⁷Däm HARN ferchten velenjat daut Läwen, oba de gottloose äare Joaren woaren weinich sennen.

²⁸Waut de jerajchte en Utsecht haben, brinjt an Freid oba de gottloose äa Hopen es vejäfs.

²⁹Däm HARN sien Wajch es een Schutz fa de jerajchte, oba fa dee waut orrajcht doonen, es daut äa vedoawen.

³⁰De jerajchte sellen en Sechaheit läwen, oba de gottloose kjennen nich em Launt bliewen.

³¹De jerajchte äa Mul brinjt Weisheit verendach, oba de vekjieede äare Tung woat steljemoakt woaren.

³²De jerajchte weeten to sajen waut to de Sach jehieet, oba de gottloose äa Mul, bloos waut vekjieet es.