Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Spricha 14 Bible Online

Spricha 14 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Spricha 14

¹Eene weise Fru but äa Hus; eene schoselje oba brakjt äa Hus met äare ieejne Henj dol.

²Wäa opprechtich waundelt, fercht däm HARN; wäa oba vekjieet en siene Wäaj es, veacht däm HARN.

³Stolt räden spreet, soo aus een Auflaja, ut eenen Noa sien Mul, de Weise äare weise Wieed bewoaren an fa Trubbel.

⁴Wua kjeene Ossen sent, es de Kjrebb rein, oba wua Ossen schaufen, es väl Ennom.

⁵Een trua Zeij rät nich Läajes, oba een faulscha Zeij es een jeeewda Lieeja.

⁶De Spetta sieekjt no Weisheit, un finjt dee nich, oba wäa sien Vestaunt brukt, däm kjemt de Erkjantnis leicht.

⁷Bliew von eenen Schosel wajch, wiels du lieescht nuscht goodet von am.

⁸De kluake en äare Weisheit achten opp äare Wäaj, oba de Schosels äare Dommheit veleit.

⁹Noaren haben äaren Spott met de Sind, oba de Opprechtje haben eene Freid aun eenaunda.

¹⁰Bloos du weetst woo schwoa die waut es; kjeena weet krakjt woo scheen die waut jeit.

¹¹Däm gottloosen sien Hus woat en de Grunt jebrocht, oba däm Opprechtjen sien Zelt woat jrata.

¹²Väle jefelt sienen Wajch sea, oba aum Enj fieet am dee toom Doot.

¹³Soogoa biem lachen kaun daut Hoat wee doonen, wan de Freid äwa es, es de Trua doch doa.

¹⁴De vekjieede kjrieen waut see vedeent haben, de fromme kjrieen äaren Loon fa äare Woakjen.

¹⁵Een Noa jleeft irjentwaut, oba een vestendja Maun bedenkjt sikj siene Wäaj.

¹⁶De Weise ferchten sikj beeset to doonen, un heeden sikj doajäajen, oba de Noaren gonen trotzich wieda.

¹⁷Wäa schwind doll woat, moakt sikj toom Noa; een Maun dee schlajchtet plont, woat veacht.

¹⁸Een Schosel schauft sikj Dommheit aun, oba Weisheit es däm kluaken siene Kroon.

¹⁹De beese motten sikj ver de goode bekjen, un soo uk de gottloose en de jerajchte äare Puaten.

²⁰De oama woat soogoa von siene Nobasch vestat, oba de rikje haben väl Frind.

²¹Dienen Noba veachten es Sind; jesäajent es wäa sikj äwa dän oamen erboarmt.

²²Wäa schlajchtet plont, woat sikj vestaupen; oba dee waut plonen goodet to doonen, finjen truhoatje Leew.

²³Aule schwoare Oabeit brinjt vedeenst, oba ladje Wieed loten eenem oam.

²⁴De Weise äa Rikjtum es äare Kroon; Noaren sent aun äare Dommheit to kjanen.

²⁵Een trua Zeij rat aundre daut Läwen, oba een faulscha Zeij brinjt aundre schoden.

²⁶Wäa däm HARN fercht, kaun sikj opp am veloten; daut woat fa siene Kjinja uk een Schutz sennen.

²⁷Däm HARN ferchten es eene Läwenskjwal, un bewoat eenen Maun fa de Doodesschlenj.

²⁸Een Kjennich dee väl Volkj haft, es goot aunjeseenen; wan hee weinich Volkj haft, es daut nuscht met am.

²⁹Wäa nich schwind doll woat, es weis, oba wäa hetskoppich es, bewiest doamet woo schoslich hee es.

³⁰Een frädeljet Hoat jeft dän Kjarpa Läwen, oba Aufgonst moakt de Knoakes fulen.

³¹Wäa de oame unjadrekjt, spott däm dee an jeschaufen haft; wäa leicht jeft wan wäm Help fält, däm ieet Gott.

³²Wan Ojjlekj kjemt, kjennen de gottloose nich bestonen, oba de jerajchte haben uk em Doot eene sechre Hopninj.

³³De vestendje haben Weisheit em Hoat, oba Noaren kjanen nuscht von Weisheit.

³⁴Met jerajcht sennen kjricht een Volkj Iea, oba derch Sind woat irjent een Volkj toschaund.

³⁵Däm Kjennich jefelt eenen weisen Kjnajcht, sien Oaja kjemt äwa däm dee am Schaund moakt.