Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Spricha 15 Bible Online

Spricha 15 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Spricha 15

¹Eene jelinde Auntwuat stelt dän Oaja, oba een hoadet Wuat reizt toom Oaja.

²De Weise äare Tung moakt de Lia auntrakjent; de Noaren äa Mul oba spicht Dommheit.

³Däm HARN siene Uagen seenen aules, un woaken äwa de goode uk de schlajchte.

⁴Eene nate Räd jeft een scheenet Läwen, oba met Läajes kjemt een jebroaknet Hoat.

⁵Een Noa spott doaräwa, wan sien Voda am stroft; wäa sikj belieren lat, woat kluak woaren.

⁶Een jerajchta haft eene volle Schauzkoma em Hus, oba dän gottloosen siene Ennom brinjt am Trubbel.

⁷Weisheit woat derch weise Menschen vespreet, däm Schosel sien Vestaunt deit soont nich.

⁸De ojjerajchte äare Opfa sent däm HARN jäajenaun, oba de fromme äare Jebäda jefaulen am.

⁹De gottloose äa Wajch es däm HARN jäajenaun, am jefaulen dee, dee jerajcht sent.

¹⁰Wäa dän Wajch velat, woat strenj belieet woaren; wäa de Belierunk veacht, woat stoawen.

¹¹Gott weet waut em Doodenrikj väajeit; wooväl mea kjant hee dan daut Menschenhoat.

¹²Een Spetta well von belieren nuscht weeten, hee woat de Weise nich no Rot froagen.

¹³Een frooet Hoat moakt een frinteljet Jesecht, oba wan daut Hoat truarich es, fält uk de Moot.

¹⁴Wäa kluak es, sieekjt Weisheit, oba een Schosel es tofräd met Dommheiten.

¹⁵De bedrekjte es daut Läwen emma schwoa, oba een vejnieejdet Hoat freit sikj jieda Dach.

¹⁶Daut es bäta wan eena weinich haft un gottesferchtich es, aus wan eena väl haft un ontofräd es.

¹⁷Kjriedariesupp äten, met soone dee du goot best, es bäta aus jemastet Ossenfleesch, met Menschen, dee sikj nich vedroagen kjennen.

¹⁸Een hetskopja Maun recht Striet aun, oba een jeduldja Maun stelt dän Zank.

¹⁹Een Fulpelz sien Stich es met Stachelstruck toojewossen, oba dän Opprechtjen sien Stich es een Huachwajch.

²⁰Een Weisa Sän moakt sienen Voda froo, oba een Schosel veacht siene Mutta.

²¹Een Noa freit sikj toom Noarenkrom, oba een Maun dee sien Vestaunt brukt, blift opp däm jeroden Wajch.

²²Plons vefaulen wua nich Rotjäwa sent, oba derch väl Rotjäwa kjennen Plons toom gooden deenen.

²³Een Maun freit sikj eene paussende Auntwuat to jäwen, un woo goot es doch een paussendet Wuat!

²⁴Fa de Weise jeit de Läwenswajch en de Hecht, soo daut hee sikj von dän aufschosjen Wajch nom Grauf helt.

²⁵De HAR brakjt dän stolten Maun sien Hus dol, oba de Wätfrues äare Jrens Tieekjen helt hee en Ordnunk.

²⁶De gottloose äare Jedanken sent däm HARN jäajenaun, oba reine Jedanken jefaulen am.

²⁷Wäa bejierich es, brinjt Trubbel en siene Famielje nenn; wäa sikj nich bekjeepen lat, woat läwen.

²⁸De jerajchta wajcht siene Auntwuaten, oba ut daut ojjerajchte Mul poascht beeset.

²⁹De HAR blift wiet auf von de ojjerajchte, oba hee hieet de jerajchte äare Jebäda.

³⁰Daut Hoat freit sikj to een frinteljet Jesecht, un eene goode Norecht moaken de Been stoakja.

³¹Wäa doaropp acht wan hee vemont woat, woat sikj manke Weise tus feelen.

³²Wäa sikj nich belieren lat, moakt sikj selfst Schoden; wäa sikj oba vemonen lat, nemt too aun Vestentnis.

³³Wäa Forcht fa däm HARN haft, lieet weis sennen; ieescht kjemt de Deemoot, dan de Iea.