Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Spricha 16 Bible Online

Spricha 16 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Spricha 16

¹Menschen kjennen eene Sach plonen, oba de HAR haft daut latste bestemmende Wuat to sajen.

²Een jiedra denkjt siene Wäaj sent rein, oba de HAR unjasieekjt waut däm Mensch doatoo drift.

³Äwajeff daut däm HARN, waut du aun Haunt hast, un die woat daut met diene Plons jlekjen.

⁴De HAR haft aules no sienem gootdenkjen jedonen, soogoa eenen Jerechtsdach fa de gottloose bestemt.

⁵De HAR kaun de stolte nich vedroagen, gaunz secha woaren dee nich onen jestroft wajchkomen.

⁶Derch truhoatje Leew un opprechtich sennen, kjemt Sindenvejäwunk; derch Forcht fa däm HARN, blift eena wajch vom beesen.

⁷Wan däm HARN eenen Maun siene Wäaj jefaulen, moakt hee soogoa siene Fiend met am en Fräd läwen.

⁸Jerajcht sennen un weinich haben, es bäta aus väl ojjerajchte Ennom haben.

⁹Een Mensch plont sienen Wajch, oba de HAR bestemt wua hee jeit.

¹⁰De Kjennich haft Wieed opp de Leppen dee bejeistat sent, un sien Mul rät de Woarheit un em Jerecht rät hee nich faulsch.

¹¹De HAR velangt daut eene rajchte Schol un een rajchtet Jewicht saul jebrukt woaren, Gott haft dee aunjeordent, un jieda Jewicht mott opprechtich sennen.

¹²Kjennichs es orrajcht doonen jäajenaun; een Troon woat opp jerajcht sennen faustjestalt.

¹³Jerajchte Wieed sent fa eenen Kjennich eene Freid, un wäa opprechtich rät, däm jleichen de Menschen.

¹⁴Een Kjennich sien Oaja es soo aus eene Doodesnorecht, un een weisa Maun woat dän Kjennich berujen.

¹⁵Däm Kjennich sien frinteljet Jesecht bediet Läwen, wan am waut jefelt, es daut soo aus een Hoafsträajen.

¹⁶Weisheit kjrieen, es mea wieet aus Golt, un Vestaunt haben, es mea wieet aus Selwa.

¹⁷De jerajchte äa Wajch jeit daut beese utem Stich, un wäa sienen Wajch bewoat, dee helt sien Läwen.

¹⁸Wäa stolt es, jeit en de Grunt, un huachnäsich sennen kjemt ver däm faulen.

¹⁹Daut es bäta deemootich un met de oame toop stonen, aus met stolte toop, jestolne Sachen endeelen.

²⁰Wäa de goode Lia helt, däm woat daut goot gonen, un wäa sikj opp däm HARN velat, woat sikj freien.

²¹Wäa em Hoat weis es, woat een vestendja Maun jenant; je leeftolja daut räden es, je leichta es daut lieren.

²²Wäa väl vesteit, haft eenen Läwensborm, oba eenem Noa siene Strof es siene ieejne Dommheit.

²³Een weisa Maun sien Hoat belieet sien Mul, soo daut et leichta to lieren es waut hee sajcht.

²⁴Frintelje Wieed sent honnichseet, dee treesten de Seel un freschen dän Kjarpa opp.

²⁵Väle jefelt sienen Wajch, oba tolatst brinjt am dee dän Doot.

²⁶Eenen Oabeida sien Hunga moakt am schwanda oabeiden, sien Hunga drift am nom Ziel.

²⁷Een Hollunk plont beeset, un siene Räden sent aus een brennendet Fia.

²⁸Een vekjieeda Mensch recht Striet aun, un een Pludasak ritt goode Frind uteneen.

²⁹Een Vebräakja lokt sienen näakjsten, un leit am wajch von waut goot es;

³⁰dee plinkjt met de Uagen un plont vekjieedet, dee spezt siene Leppen un nemt sikj schlajchtet väa.

³¹Greiwe Hoa sent eene Ierenkroon, dee derch jerajcht sennen jefungen woat.

³²Een jeduldja Maun es bäta aus een Kjrieja, un eena dee sikj selfst beharschen kaun, aus eena dee eene Staut ennemt.

³³De Lessa woaren jetrocken, oba dee woaren vom HARN bestemt.