Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Spricha 19 Bible Online

Spricha 19 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Spricha 19

¹Een oama dee opprechtich waundelt es bäta aus een Noa met siene schlajchte, vekjieede Räd.

²Iewrich sennen onen Venunft es nich goot, wäa too bosich rant, kjemt vom Wajch rauf.

³Een Mensch brinjt sien Läwen en de Grunt derch siene ieejne Dommheit, un doch toopt sien Hoat jäajen däm HARN.

⁴Rikjtum moakt väl Frind, oba eenen oamen sien Frint velat am.

⁵Wäa faulsch Zeichnis jeft, woat siene Strof kjrieen, un wäa frajch Läajes rät, woat doamet nich wajchkomen.

⁶Väle proowen sikj bie eenen huachstonenden entoschmeichlen, un aulemaun es een Frint aun eenem dee Jeschenkja jeft.

⁷Een oama Maun woat soogoa von aul siene Breeda scheef aunjekjikjt, un wooväl mea gonen siene Frind am utemwäaj. Wan hee uk prachat un sieekjt, sent dee noanich to finjen.

⁸Wäa aun Weisheit toonemt, es siene ieejne Seel goot, un wäa vestendich blift, finjt daut goode.

⁹Wäa faulsch zeijen deit, woat nich onjestroft bliewen, un wäa frajch Läajes rät, woat omkomen.

¹⁰Een Noa steit daut nich aun, huachhäa to läwen, un noch väl weinja, daut een Sklow äwa Prinsen rejieet.

¹¹Weisheit moakt eenem jeduldich, un daut äwaseenen wan eenem jestat woat, es eene Iea.

¹²Een Kjennich siene Wutt es soo aus wan een Leiw brelt; oba wan hee jenstich es, soo aus de Deiw oppem Graus.

¹³Een onväasechtja Sän brinjt sienen Voda en de Grunt, un eene zenkjische Fru es soo aus wan daut Wota biem lakjen blift.

¹⁴Hiesa un Goot woaren von de Elren jeorwen, oba eene veninftje Fru kjemt vom HARN.

¹⁵Wäa ful es, woat schleeprich, un wäa nuscht deit, woat hungrich gonen.

¹⁶Wäa Gott siene Jebooten helt, bewoat siene Seel, oba wäa siene Wäaj veacht, woat stoawen.

¹⁷Waut du de oame jefst, liest du däm HARN, un dee woat die daut trigjtolen.

¹⁸Belia dienen Sän soo lang aus doa Hopninj es daut hee lieren woat; wan du daut nich deist, halpst du am sikj selfst en de Grunt to brinjen.

¹⁹Een Maun met eene groote Wutt woat doafäa lieden; wan du am halpen west, woat dee bloos oaja.

²⁰Horch wan du Rot kjrichst un belieet woascht, daut du no däm kaust weis sennen.

²¹Daut Menschenhoat kaun väl plonen, oba bloos däm HARN sien Rot woat bestonen.

²²Waut eena von eenen Mensch velangt, es truhoatje Leew; een oama Frint es bäta aus een Lieeja.

²³Däm HARN ferchten, jeft eenem Läwen, un moakt eenem doarenn tofräd; däm saul daut beese nich trafen.

²⁴Een Schladonz stakjt siene Haunt em Topp, un es too ful dee nom Mul to häwen.

²⁵Wan de Spetta priejel kjricht, woat dee oschuldja kjlieekja; wan een vestendja vemont woat, woat dee noch veninftja.

²⁶Wäa sienen Voda schlajcht behaundelt un siene Mutta wajch jajcht, es een Sän dee doa Schaund un Onjnod brinjt.

²⁷Mien Sän, wan du die nich belieren latst, dan jeist du wajch von waut die weis moakt.

²⁸Een nuzloosa Zeij veacht daut rajcht, un een Vebräakja schlukt daut orrajchte opp un nemt daut aun.

²⁹Fa de Spetta es de Strof reed, un soo uk de Schläaj fa de Noaren äaren Rigjen.