Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Spricha 20 Bible Online

Spricha 20 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Spricha 20

¹Aun Wien bedrinkjen, es nich weis; een Drinkja moakt sikj toom Spetta un recht Schläajarie aun.

²Een Kjennich siene Wutt es soo aus wan een Leiw brelt; wäa däm doll moakt, sat sien Läwen opp Spell.

³Fa eenen Maun es daut eene Iea, sikj nich met Striedarie auftojäwen, irjent een Noa fangt leicht aun to strieden.

⁴Een Fula dee sien Launt nich to de rajchte Tiet beoabeit, woat em Eifst no eene Arnt sieekjen un kjeene haben.

⁵Jedanken en eenen Maun sien Hoat sent soo aus en deepet Wota, oba een vestendja Maun woat dee rut trakjen.

⁶Väl Menschen jäwen väa, daut see truhoatich un gootmeenent sent, oba wäa kaun eenen frommen Mensch finjen, opp dän to veloten es?

⁷Een jerajchta Maun fieet een frommet Läwen; däm siene Kjinja woat daut nohäa goot gonen.

⁸Wan een Kjennich opp dän Rechtastool sett, kaun hee met däm äwakjikjen aulet beese rut läsen.

⁹Kaun irjentwäa sajen: “Mien Hoat es rein, un ekj hab met de Sind nuscht mea to doonen?”

¹⁰De HAR kaun beides nich vedroagen: faulschet Jewicht un faulsche Mot.

¹¹Soogoa een Kjint wiest met daut, waut hee deit, auf hee goot un opprechtich es.

¹²Daut Ua daut doa hieet, un daut Uag daut doa sitt, haft de HAR beid jemoakt.

¹³Wäa jieren väl schlapt, woat oam woaren; hool diene Uagen op, dan woascht du jenuach Broot haben.

¹⁴“Daut es nuscht wieet! Daut es nuscht wieet!” sajcht de Koopmaun, oba wan hee daut ieescht haft, pucht hee doamet.

¹⁵Wan du weetst von waut du räden deist, hast du waut, daut mea wieet es aus Golt un diere Steena.

¹⁶Wan wäa onbedocht jenuach es un fa eenen framden jebircht haft, dan nemm sien Rock aus een Vespräakjen siene Schult to betolen, uk fa eenen von een aundret Volkj!

¹⁷Daut jestolne Broot schmakjt dän Maun goot, oba nohäa es am daut soo ommaklich aus wan hee daut Mul voll Saunt haft.

¹⁸Wan wäa plonen deit, mott dee gooden Rot sieekjen; wäa Kjrich fieren mott, dee sull Rot aunnämen.

¹⁹Een Pludra kaun nich een Jeheemnis hoolen, doawäajen vekjia nich met dee waut too väl räden.

²⁰Wäa sienen Voda ooda siene Mutta flieekjt, däm woat medden em diestren daut Licht utgonen.

²¹Wäa sien Goot leicht kjricht, däm woat daut tolatst weinich halpen.

²²Saj nich: “Ekj woa die fa daut orrajchte trigjtolen.” Velot die opp Gott, dee woat die toom rajcht vehalpen.

²³Faulschet Jewicht un faulsche Mot sent däm HARN jäajenaun.

²⁴De HAR haft eenem sien Wajch bestemt; woo kaun een Mensch dan sien ieejnen Wajch vestonen?

²⁵Daut es fa eenen Mensch eene Schlenj, wan hee haustich waut stampelt aus: Fa däm HARN, un dan ieescht mau nohäa sien Vespräakjen bedenkjt.

²⁶Een weisa Kjennich säft de gottloose rut, un lat daut Draschraut äwa dee omhäa gonen.

²⁷Däm HARN siene Laump unjasieekjt eenen Mensch sienen Jeist; dee unjasieekjt aules bat unjen em Hoat.

²⁸Truhoatje Leew un Woarheit hoolen eenen Kjennich secha; derch truhoatje Leew, woat sien Troon secha jestalt.

²⁹De junge Mana freien sikj to äare Krauft, un greiwet Hoa es eene Pracht fa de oole.

³⁰Eena mott daut beese met hoade Strof rutdriewen, un met iernste Schläaj, dee to feelen sent.