Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Spricha 21 Bible Online

Spricha 21 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Spricha 21

¹De HAR haft dän Kjennich sien Hoat en de Haunt, un soo aus een Wotastroom lenkjt hee daut krakjt doahan wua hee well.

²Een jiedra denkjt sikj daut hee daut rajchte deit, oba de HAR sitt auf daut Hoat rajcht steit.

³Daut rajchte doonen un opprechtich sennen, well de HAR leewa aus een Opfa.

⁴Huachnäsich rom kjikjen un em Hoat stolt sennen, bie daut schienen de gottloose, un daut es Sind.

⁵Väasechtich plonen, brinjt eenem Vedeenst, soo secha aus aufbrutschen, Oamoot brinjt.

⁶Wäa derch lieejen rikj woat, velist daut boolt, un dee finjt sienen ieejnen Doot.

⁷De gottloose brinjen sikj derch äa Jewault eewen selfst en de Grunt, wiels see nich doonen wullen, waut rajcht es.

⁸Wäa met Schult beloden es, jeit kromme Wäaj; de oschuldje oba doonen waut rajcht es.

⁹Daut es bäta en eenen Winkjel opp däm Bowabän to wonen, aus met eene zenkjische Fru toop em Hus to sennen.

¹⁰De gottloose sent bejierich beeset to doonen; dee erboarmen sikj äwa kjeenem.

¹¹Wan een Spetta jestroft woat, komen de enkjelde to Vestaunt, un wan een Weisa unjarecht woat, woat dee noch vestendja.

¹²De jerajchta weet waut en dän gottloosen sien Hus väajeit, un brinjt däm gottloosen en de Grunt.

¹³Wäa de Uaren toostopt wan de oame schrieen, woat uk nich jehieet woaren, wan hee schricht.

¹⁴Eene Gow em Jeheemen beruicht dän Oaja, un eene vestoakne Gow en de Bennafupp kaun groote Wutt stellen.

¹⁵Een jerajchtet Uadeel freit däm dee nich schuldich es; oba fa dee, dee orrajcht doonen, es daut een Schrakj.

¹⁶Wäa daut vestonen lieren dän Rigjen dreit, woat sikj en de Jemeenschoft met de Doodje finjen.

¹⁷Wäa daut Vejnieejen jieren haft un bloos doafäa läft, woat oam; wäa siene Lost aun Wien un een jemieteljet Läwen haft, woat nienich rikj woaren.

¹⁸De gottloose kjrieen selfst daut lieden, waut see de jerajchte proowen tootostieren.

¹⁹Daut es bäta en de Wiltnis to läwen, aus met eene striedarische, dolle Fru toop wonen.

²⁰En eenen Weisen sien Hus es väl scheenet Äten un Eelj, oba een Noa vebrinjt aules waut hee haft.

²¹Wäa no jerajcht sennen un truhoatje Leew sträft, finjt Läwen, Jerajchtichkjeit un Iea.

²²Een weisa Maun kaun de jewaultje äare Staut aunjriepen, un äwa äare Macht, opp dee see sikj veloten, jewennen.

²³Wäa sien Mul un siene Tung fa sikj helt, bewoat sikj doaderch fa Trubbel.

²⁴De stolta, prauzja Maun, hee kunn een Spetta jenant woaren, es eena dee soogoa em Oaja äwa aule Moten Stolt bewiest.

²⁵De Fula wenscht bat hee doot es, wiels siene Henj nich oabeiden wellen.

²⁶Hee wenscht sikj dän dachäwa waut hee haben mucht, oba de jerajchta jeft, onen to spoaren, von daut waut hee haft.

²⁷Däm gottloosen sien Opfa es fa däm HARN jäajenaun, un wooväl mea noch wan daut met eene beese Aufsecht jebrocht woat!

²⁸Een Zeij, dee Läajes rät, woat sikj selfst fausträden, dee, wäa goot jehorcht haft, doaf uträden.

²⁹Een gottloosa Mensch stalt sikj stieekoppich han, oba een jerajchta Maun bedenkjt sienen Wajch.

³⁰Doa es kjeene Weisheit, kjeene Ensecht un kjeen Rot, dee jäajen dän HARN stonen kaun.

³¹Du kaust de Pieed reedmoaken toom Kjrich, oba auf du jewennen woascht, daut henjt vom HARN auf.