Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Spricha 22 Bible Online

Spricha 22 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Spricha 22

¹Een gooda Nomen es mea wieet aus grootet Rikjtum, un Iea es bäta aus Selwa un Golt.

²Eent es äwareen bie rikje un oame, de HAR haft dee aula jemoakt.

³De kluake seenen daut Ojjlekj komen un brinjen sikj utem Stich, oba de jlikjeltje gonen doa nenn un motten doafäa lieden.

⁴Deemootich sennen un dän HARN ferchten brinjt Rikjtum, Iea un Läwen.

⁵Stachels un Strenj ligjen opp de vekjieede äaren Wajch; wäa doa wiet wajch von blift, bewoat siene Seel.

⁶Lia een Kjint dän rajchten Wajch gonen; dan woat dee uk doabie bliewen wan dee oolt woat.

⁷De rikje rejieren äwa de oame, un wäa doa borcht, es däm sien Sklow, dee am daut borcht.

⁸Wäa daut ojjerajchte seit, woat Trubbel arnten, un sien racheewenda Stock woat äwatsied jebrocht woaren.

⁹Een mildjäwaja Maun woat jesäajent, wiels hee sien Broot met de oame deelt.

¹⁰Schmiet dän Spetta rut; dan hieet daut strieden opp, un zanken un beleidjen haben een Enj.

¹¹Wäa een truet Hoat haft un frintlich rät, es däm Kjennich sien Frint.

¹²Däm HARN siene Uagen woaken äwa Weisheit, oba de Wieed von dee, opp dee nich to veloten es, moakt hee to nuscht.

¹³De Fulenza sajcht: “Buten es een Leiw”, ooda: “Ekj woa oppe Gaus omjebrocht woaren.”

¹⁴Eene onbandje Fru äa räden es soo aus een Aufgrunt, wua dee nenfaulen, dee unja Gott sienen Oaja faulen.

¹⁵Een Kjint haft eene onbandje Natua, oba de Belierungsstock woat daut ut am rut driewen.

¹⁶Wäa de oame unjadrekjt om sien Goot to mieren, un de rikje Jeschenkja jeft, woat oam woaren.

¹⁷Horcht emol waut de Weise to sajen haben; nämt de Weisheit to Hoaten, dee ekj lia:

¹⁸Du woascht die freien daut utwendich to weeten, un dee opp de Leppen reed to haben.

¹⁹Die to nutzen, halp ekj die vondoag doaraun denkjen, daut du dien vetruen opp däm HARN satst.

²⁰Ekj hab die dartich utjetieekjende Dinja äwa Weisheit un Rot jeschräwen,

²¹die de Woarheit to lieren opp dee to veloten es, daut du dee eene rajchte Auntwuat jäwen kaust dee die schekjen.

²²Doo de oame nich utnutzen, wiels dee oam sent, un unjadrekj de aufhengje nich em Jerecht;

²³de HAR woat sikj äare Sach aunnämen, un woat von dee nämen, dee von an nämen.

²⁴Moak die nich toom Frint aun eenen hezjen Maun, un jeff die nich met eenem auf, dee schwind doll woat,

²⁵aundasch kust du siene Wäaj lieren, un selfst en de Schlenj nenn jeroden.

²⁶Sie nich een Maun, dee sikj derch een Hauntrieren vebircht, eenem aundren siene Schult to betolen.

²⁷Wan du daut nich betolen kaust, nämen see die daut Bad wajch, opp daut du lichst.

²⁸Sat nich eenen oolen Jrenssteen wieda, dän diene Väavodasch oppjestalt haben.

²⁹Sitst du eenen Maun jeschekjt bie siene Oabeit? Dee woat ver Kjennichs deenen, un nich ver jeweenelje Menschen.