Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Spricha 23 Bible Online

Spricha 23 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Spricha 23

¹Wan du met eenen Volkjsleida toop setst toom äten, dan bedenkj die waut du ver die hast.

²Un wan du too bejierich best biem äten, dan sat die een Massa aun dien Hauls.

³Lot die nuscht von sien scheenet Äten jankren, wiels hee well die doamet bekjeepen.

⁴Brinj die nich en de Grunt met rikj woaren; sie weis jenuach Mot to brucken.

⁵Rikjtum brukst du bloos aunkjikjen, dan veschwinjt dee; dee kjricht Flichten un flicht en de Wolkjen nenn aus een Odla.

⁶At nich Broot bie eenen jiezjen Maun; lot die sien scheenet Äten nich jankren.

⁷Hee es soon Mensch dee emma doaraun denkjt waut daut kost; hee woat emma sajen: Ät un drinkjt, oba sien Hoat es nich bie de Sach.

⁸Du woascht daut weinje oppbrinjen daut du jejäten hast, un dien frintlich sennen es vejäfs jewast.

⁹Räd nich to eenen Noa, dee woat de Weisheit en diene Wieed veachten.

¹⁰Doo eenen oolen Jrenssteen nich wieda saten, un go nich opp de Weisen äa Launt nopp,

¹¹wiels dee haben eenen stoakjen veteidja, un dee woat äare Sach jäajen die oppnämen.

¹²Jeff dien Hoat han toom lieren, un diene Uaren toom Weisheit hieren.

¹³Wäa die nich een Kjint to belieren; dee woat doavon nich stoawen, wan du am met däm Stock strofst.

¹⁴Strof däm metem Stock un rad dee Seel vom Doot.

¹⁵Mien Sän, wan dien Hoat weis es, woat mien Hoat sikj freien;

¹⁶miene Seel woat sikj freien wan diene Leppen räden waut rajcht es.

¹⁷Sie em Hoat nich aufjenstich von de Sinda, lot dien Läwen Dach fa Dach Gott ieren;

¹⁸wiels daut woat nohäa goot fa die sennen, un dien Hopen woat nich vejäfs sennen.

¹⁹Sie jehuarsom, mien Sän, un sie weis, un hool dien Hoat opp däm rajchten Wajch.

²⁰Hool die nich met dee waut too väl Wien drinkjen, un dee sikj aun Fleesch äwafräten,

²¹wiels Drinkja un Fräta woaren oam, un een Fulenza woat met verätne Kjleeda gonen.

²²Horch no dienem Voda, dee die Läwen jeef, un veacht diene Mutta nich, wan dee ieescht oolt es.

²³Veschauf die Woarheit un lot dee nich loos; besorj die uk Weisheit, Belierunk un Vestentnis.

²⁴Eenen jerajchten Maun sien Voda haft groote Freid; wäa eenen weisen Sän haft, es froo.

²⁵Muchten dien Voda un diene Mutta froo sennen, un mucht see, dee die jebuaren haft, sikj freien.

²⁶Mien Sän, sie von Hoaten doano ut opp miene Wäaj to gonen, un lot diene Uagen sikj to miene Wäaj freien.

²⁷Eene Hua es soo aus een deepa Growen, en dän Mana leicht nenn faulen; eene framde Fru es soo aus een deepa Borm.

²⁸Soo aus een Vebräakja, licht see opp de Lua un moakt emma mea Mana ontru.

²⁹Wäm jeit daut schwoa? Wäa es truarich? Wäa zankt un kloacht? Wäa haft onneedje Wunden un blootroode Uagen?

³⁰Dee, dee sikj too lang romligjen, wua Wien to haben es, dee, dee no jemischten Wien sieekjen.

³¹Frei die nich to dän schmocken rooden Wien, un wan dee em Kuffel jlitzat, un soo glaut rauf jeit!

³²Met de Tiet bitt dee aus eene Schlang un stakjt die soo aus eene jeftje Schlang.

³³Diene Uagen woaren sondaboare Dinja seenen, un diene Jedanken woaren sikj vekjieedet väastalen.

³⁴Du woascht soo sennen aus eena dee medden oppem Mäa huach opp däm Säajelpost schlapt.

³⁵Du woascht sajen: “Dee schluagen mie oba mie deed daut nuscht wee; dee veklopten mie, oba ekj feeld daut nich. Wanea woa ekj oppwakjen, daut ekj noch eent drinkjen kaun?”