Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Spricha 24 Bible Online

Spricha 24 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Spricha 24

¹Sie nich aufjenstich von beese Menschen, un lot die äare Jesalschoft nich jankren,

²wiels em Hoat plonen see Vebräakjen, un met äa Mul räden see von Trubbel moaken.

³Daut brukt Weisheit toom een Hus buen, un Vestentnis, daut opp eenen fausten Grunt to stalen.

⁴Wua see sikj weeten, woaren de Stowen voll von straume wieetvolle Sachen.

⁵Een weisa Maun vesteit siene Krauft uttonutzen; een vestendja Maun weet woo noch stoakja to woaren.

⁶Met gooden Rot kaun eena Kjrich moaken, un derch väl Rotjäwa kaun eena jewennen.

⁷Weisheit es fa eenen Noa too huach; hee haft bie de Weise äare wichtje Berodungen nuscht to sajen.

⁸Wäa doa plont beeset to doonen, es bekaunt aus een schlajchta Mensch.

⁹Dommheit to plonen es Sind, wäa spotten deit, es de Menschen jäajenaun.

¹⁰Wäa sikj em Trubbel nich weet, es nich sea stoakj.

¹¹Rad dee, dee ojjerajcht sellen dootjemoakt woaren; hool dee trigj, dee nom Schlachthus stolpren.

¹²Wan du sajchst: “Wie wisten von aules nuscht”, dan moakj die daut Gott, dee de Jedanken recht, dee weet daut. Hee dee äwa die woakt, weet daut; hee woat die doano jäwen aus waut du deist.

¹³At Honnich, mien Sän, daut es goot; Honnich utem Romp es seet em Hauls.

¹⁴Denkj uk doaraun daut Weisheit es Seets fa diene Seel, wan du dee finjst, es Hopninj fa die en de Tookunft un daut woat die nich wajchjenomen woaren.

¹⁵Ligj nich opp de Lua soo aus een gottloosa jäajen eenen jerajchten sien Hus; doo nich en sien Hus enbräakjen.

¹⁶Wan een jerajchta uk säwen mol felt, steit dee emma wada opp, oba de gottloose ranen sikj en de Grunt.

¹⁷Frei die nich doatoo wan dien Fient felt, un sie nich froo em Hoat wan hee Ojjlekj haft.

¹⁸De HAR mucht daut seenen, un am kunn daut schlajcht jefaulen, un hee mucht sien Oaja äwa am trigjhoolen.

¹⁹Oaja die nich äwa de schlajchte Menschen, un sie nich aufjenstich von de gottloose.

²⁰De beesa Mensch haft kjeene Hopninj fa de Tookunft, un de gottloosa woat opphieren met schienen.

²¹Mien Sän, fercht dän HARN un dän Kjennich, un go nich met dee, dee jäajen an sent;

²²de wadaspanstje woaren plazlich äa Enj trafen. Wäa weet waut de HAR ooda de Kjennich an doonen woat?

²³Dise Wieed komen uk von de Weise. Em Jerecht wäm toom Jefaulen väatrakjen, es nich goot.

²⁴Wäa to de gottloose sajcht: “Jie sent jerajcht”, däm vedroagen de Lied nich, un de Velkja woaren jäajen am sennen.

²⁵Oba wäa de schuldje veuadeelt, dee woat rikjlich jesäajent woaren.

²⁶Eene opprechtje Auntwuat es soo aus een Kuss opp de Leppen.

²⁷Verecht diene butaschte Oabeit un moak diene Launtoabeit foadich, un dan bu dien Hus.

²⁸Jeff kjeen Zeichnis jäajen dienen Noba onen Uasoak, paus opp daut du nich lichst met waut du sajchst.

²⁹Saj nich: “Ekj woa am krakjt soo doonen aus hee mie jedonen haft; ekj woa am doafäa trigjtolen waut hee deed.”

³⁰Ekj jinkj bie dän Fulpelz sienen Aka vebie, bie dän onvestendjen sienen Wiengoaden.

³¹De Ieed wia met Distlen bewossen, un met Krut bedakjt, un de Steenwaunt wia doljebroaken.

³²Ekj bekjikjt daut un docht doaräwa no, ekj neem eene Lia von waut ekj doa sach.

³³Noch een bät lenja schlopen, noch een bät fulenzen, noch een bät de Henj en de Schoot lajen un reiwen;

³⁴soo woat diene Oamoot äwa die komen aus een Reiba, un diene Knaupheit aus een Maun met een Jewäa.