Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Spricha 25 Bible Online

Spricha 25 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Spricha 25

¹Dit sent noch mea Sprechwieed ut Salomo sien Spruchbuak, daut Hiskia, Kjennich von Juda, siene Mana aufjeschräwen haben.

²Wie ieren Gott fa Sachen, dee hee ons nich wiest, oba wie ieren Kjennichs, daut see Sachen utforschen.

³Soo aus de Himmel huach un de Ieed deep es, soo sent de Kjennichs äare Hoaten: Wie kjennen dee nich vestonen.

⁴Nemm dän Schlach vom Selwa, dan kaun een reinet Jefäs doarut jemoakt woaren.

⁵Nemm de gottloose Rotjäwa ver dän Kjennich wajch, un sien Troon woat en Jerajchtichkjeit bestonen.

⁶Drenj die nich no väaren ver däm Kjennich, un stal die nich jlikj met de groote.

⁷Daut es bäta wan to die jesajcht woat: Komm hia nopp, aus wan du ver eenen huachstonenden rauf jeschekjt woascht. Waut du met diene Uagen jeseenen hast,

⁸go nich too bosich ver daut Jerecht; waut woascht du to goodalatst doonen, wan dien Noba die toschaund moakt?

⁹Räd diene Sach selfst met dienen Noba derch, oba brinj nich opp, waut die em vetruen jesajcht es worden,

¹⁰sest kunn dee, wäa die hieed, die utschämen, un du kust dien gooden Nomen niemols mea trigj kjrieen.

¹¹Een Wuat to rajchte Tiet jerät, es soo aus eene goldne Figua opp een selwanet Mosta.

¹²Soo aus een goldna Rinkj ooda eene goldne Spald, es een weiset Vemonen fa däm, dee doa horcht.

¹³Soo aus wan em Eifst een bät Schnee kjilt, soo es een trua jeschekjta fa däm dee am jeschekjt haft: daut frescht sienen Harn siene Seel.

¹⁴Wäa väl vesprakjt un daut nich helt, dee es soo aus Wolkjen un Wint onen Räajen.

¹⁵Derch Jedult jeit eenen aunjestalden to beräden, un eene jelinde Tung kaun eenen Knoaken bräakjen.

¹⁶Wan du Honnich finjst, dan at bloos jrod jenuach; wäa doa too väl von at, mott sikj bräakjen.

¹⁷Go dienen Noba nich too foaken besieekjen; am mucht daut een oolent woaren, un hee kunn dien Fient woaren.

¹⁸Soo aus een Kjneppel ooda een Schwieet ooda eene schoape Feil, es een Mensch dee een faulschet Zeichnis jäajen sienen Noba jeft.

¹⁹Em Trubbel sikj opp eenen ontruen Mensch veloten, es soo aus eene schlajchte Tän ooda een loma Foot.

²⁰Een bedrekjtet Hoat Leeda väasinjen, es soo aus wäm aum kolden Dach de Kjleeda wajchnämen, ooda soo aus Ädikj opp däm Sooda jeeten.

²¹Wan dienen Fient hungat, jeff am Broot to äten; wan hee darschtich es, jeff am Wota to drinkjen.

²²Daut wudd am sennen aus wan du brennende Kolen opp sien Kopp lätst, (doamet wakjst du een brennendet Schultjefeel en am,) un de HAR woat die doafäa beloonen.

²³Soo secha aus een Nuadwint Räajen brinjt, soo moaken plietsche Wieed Menschen doll.

²⁴Daut es bäta en eenen Winkjel opp däm Bowabän to wonen, aus met eene striedarische Fru em Hus to sennen.

²⁵Soo aus koldet Wota fa eenen darschtjen Mensch, soo es eene goode Norecht dee von wiet auf kjemt.

²⁶Een jerajchta, dee fa eenen gottloosen nojeft, es soo aus een blotja Borm ooda eene jeftje Kjwal.

²⁷Too väl Honnich äten es nich goot, un wäa siene ieejne Iea sieekjt, vedoaft sikj dee.

²⁸Een Maun dee sikj selfst nich beharschen kaun, es soo aus eene Staut, dee de Wenj doljebroaken sent.