Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Jesaja 10 Bible Online

Jesaja 10 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Jesaja 10

¹Woo saul daut bloos met dee, waut een Schriewen oppstalen, soo aus sikj daut nich jehieet, un dee, dee de Lied utnutzen, met daut waut see velangen;

²dee waut daut Jesaz vedreien, daut Lied nich daut äaje kjrieen, dee, dee de oame en mien Volkj nich äa rajcht jäwen, daut see de Wätfrues bestälen un de Weisenkjinja utnutzen.

³Waut woa jie aun dän Dach doonen, wan de Strof un daut Onheil von wiet auf kjemt? Wäa woat junt dan halpen, ooda wua woa jie jun Scheens loten,

⁴daut jie nich toopbräakjen aus Jefangne, ooda hanfaulen mank dee waut doljeschloagen woaren? Un äwa aul dit lat hee nich no met sien Oaja; hee helt siene Haunt noch emma huach.

⁵Woo woat daut noch emol met Assur gonen, dee mien Reemen en mien Oaja un de Stock en miene Haunt wia, aus ekj miene Wutt uteewd.

⁶Ekj schekjt an jäajen een Volkj, daut mienen Oaja reizt, doaderch daut see mie nich jehorchten; see sullen daut beplindren un bestälen un an vetraumplen aus Blott oppe Gaussen.

⁷Oba see dochten sikj daut aundasch un neemen sikj schlajchtet väa; see wullen Velkja utroden, un nich bloos een poa.

⁸See säden sikj: Onse Kommandaunten sent Kjennichs.

⁹Sent mie Kalne un Karkemisch un Hamat un Arpad nich aula äwareen? Un uk Samaria un Damaskus?

¹⁰Ekj hab met miene Macht kunt Velkja dolschlonen, dee väl Jetta hauden; mea un schmokre Jetta aus Samaria un Jerusalem haben.

¹¹Un sull ekj met Jerusalem un äare Jetta nich krakjt soo doonen aus met Samaria un äare Jetta?

¹²Wan de HAR ieescht foadich es met siene Oabeit opp däm Zions Boajch un en Jerusalem, woat hee dän assierischen Kjennich doafäa bestrofen, daut hee sikj soo väl meend, un daut hee soo onveschämt prauzich wia.

¹³Hee jleewd sikj: “Met miene ieejne Macht hab ekj daut jedonen, soo kluak un fäich sie ekj; ekj hab de Jrensen tweschen Velkja velascht un hab mie jenomen, waut wieetvoll wia, un däm vestat, dee jemietlich saut.

¹⁴Miene Haunt haft daut Nast jefungen, wua de Velkja äa Jelt hauden; soo aus eena Eia toopsaumelt, dee vestreit sent, hab ekj de Lenda toopjeropt; kjeene Flicht rieed sikj, kjeen Schnowel piepst.”

¹⁵Sull eene Akjs mea von sikj selfst denkjen, aus von däm, dee dee enne Haunt haft? Ooda jleeft eene Soag sikj selfst wichtja aus däm, wäa dee trakjt? Daut sull jrod, daut de Stock däm opphoof, wäa dän Stock opphäft; ooda daut de Kjneppel däm enne Haunt nemt, dee nich von Holt jemoakt es.

¹⁶Doawäajen woat de Aulmajchtja, de HAR, dee aules rejieet, de jestukte Assiera nu veschmachten loten, un daut, waut an soo groosoatich muak, woat met een Fia vebrennen.

¹⁷Dee, wäa daut Licht fa Israel es, woat een Fia sennen, un äa Heilja woat eene Flaum sennen; un hee woat äa Onkrut un Distlen en eenen Dach dolbrennen.

¹⁸Un äa schmocket Akalaunt un Jäajenden met Woolt, woaren gaunz vedorwen woaren, soo aus wan wäa von eene schlemme Krankheit vemuckat.

¹⁹De Beem, waut en dän Woolt äwabliewen, woaren soo weinich sennen, daut een Kjint dee talen kaun.

²⁰Wan dee Tiet kjemt, woaren dee, dee von Israel äwajebläwen sent, un dee, dee daut derchjemoakt haben von Juda, sikj nich mea opp däm veloten, dee an schleit, oba see woaren een vollet vetruen opp däm HARN haben, dee wäa en Israel heilich es.

²¹Mau weinich von Jakob siene Nokomen woaren äwabliewen, un dee woaren trigj no Gott komen, dee Macht haft.

²²Un wan jie Israeliten sullen soo väl sennen aus doa Saunt aum Mäa es, woaren doa doch mau weinich äwabliewen un trigjkomen. Daut Wuat es nu jejäft worden, un de Strof un daut vedoawen, daut jie vedeent haben, kjemt aus eene groote Äwaschwamunk.

²³Wiels Gott de HAR, dee aules rejieet, woat daut gaunze Launt vedoawen, soo aus hee beschloten haft.

²⁴Nu sajcht Gott de HAR, dee aules rejieet: Mien Volkj, dee jie en Zion wonen, habt nich Angst fa de Assiera. Dee woaren junt met een Stock schlonen, un äaren Kjneppel äwa junt hoolen, soo aus junt daut emol en Ägipten jinkj.

²⁵Oba sea boolt woat mien Oaja sikj utjespält haben, un miene Wutt woat opp äa vedoawen jerecht sennen.

²⁶De HAR, dee aules rejieet, woat siene Wipp opp an brucken, soo aus hee bie däm Oreb Boajch deed, aus hee de Midianita dolschluach, un hee woat dän Stock soo brucken aus hee emol äwa de Ägipta deed, bie daut Mäa.

²⁷Un wan dee Tiet kjemt, woat de Laust, waut du oppe Schulren drajchst, von die jenomen woaren, un daut Joch von opp dien Jenekj woat tweijebroaken woaren.

²⁸Nu komen see no Aja, nu derch Migron, un en Michmas spikjren see äare Sachen opp;

²⁹nu gonen see derch de Boaj delenjd dän schmaulen Stich, un bliewen en Geba to Nacht. Rama flautat, un Gibea, Saul siene Staut, es oppe Flucht.

³⁰Daut scheene Galim gaulemt; de Lied en Lajescha lajen sikj läach; Anatot weet sikj nich Rot.

³¹Von Madmena ranen de Mana, von Gebim flichten see fuat.

³²Noch vondoag sat sikj de Armee en Nob un scheddat de Fust jäajen dän scheenen Zions Boajch, jäajen dän Boajch, wua Jerusalem steit.

³³Oba paust opp, de Aulmajchtja, de HAR, dee aules rejieet, woat de Asta met Wucht aufhaken; hee woat dee, dee steil stonen, dolschlonen, un dee, dee groot sent, toschaund moaken.

³⁴Daut Iesa woat dän dichten Woolt dolhacken, un de groosoatja Libanon woat nich stonen bliewen.