Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Jesaja 14 Bible Online

Jesaja 14 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Jesaja 14

¹Daut woat däm HARN äwa Jakob jaumren, un hee woat Israel wada fa sikj wälen, un an wada en äa ieejnet Launt trigj nenbrinjen. Un Lied von aundre Velkja woaren met an toopkomen un sikj an aunschluten.

²De Lied von aundre Velkja woaren de Israeliten halpen, daut see no äa ieejnet Launt komen kjennen, un soone Mana un Frues woaren de Deena fa de Israeliten sennen en daut Launt woont de HAR an jejäft haft. De Israeliten woaren dee unjadrekjen, dee an unjadrekjt haben, un see woaren äwa dee rejieren, dee an rejieeden.

³Un wan de HAR junt haft loten utreiwen von daut lieden un dän Opprua, dän jie hauden aus jie soo schwoa hanhoolen musten,

⁴dan woa jie dit Leet aunstemmen un äwa dän babelonischen Kjennich sinjen: Met däm, dee ons kjwäld, es daut ut; met de Kjwälarie haft daut nu een Enj.

⁵De HAR haft däm beesen sienen Stock tweijebroaken, un dän Kjneppel von däm, dee de Macht haud;

⁶dee schluach de Velkja dol en siene Wutt, un leet nich no met sienen Oaja; un vejuach dee onen Metlieden.

⁷Oba nu haft de gaunze Welt Fräd, un aulawäajen es daut stell, buta fa daut sinjen fa Freid.

⁸De Taunenbeem freien sikj met junt, un de Zeeda en Libanon sajen: “Nu daut jie junt hanjelajcht haben, kjemt kjeena ons doltohaken.”

⁹Daut Doodenrikj moakt sikj omhäa, wiels du kjemst; de Vestorwne waut rejieeden roojen sikj, daut see die bejreessen. Aul de Kjennichs von de Velkja stonen opp von äare Troons;

¹⁰een jiedra jreest un sajcht to die: “Du best uk soo schwak aus wie jeworden, die jeit daut krakjt soo aus ons.

¹¹Dien Straums es aula doot jegonen, un de Leeda von de Hoapen haben een Enj; de Moden sent dien Bad, un de Warm sent diene Dakj.”

¹²Woo best du von soo huach jefollen? Du wieescht soon dacha Morjenstiern. Woo haft die wäa enne Grunt jebrocht, wan du doch de Velkja dolschluachst.

¹³Du sätst die aul gaunz kloa: “Ekj woa mie huach oppbuen, daut ekj hecha aus Gott siene Stierns mienen Troon oppstal. Ekj woa met Jetta toop setten opp äaren Boajch wiet em Nuaden.

¹⁴Ekj woa bat bowen enne Wolkjen gonen un soo sennen aus de Hechsta doa.”

¹⁵Soo dochst du die daut don, oba nu best du hia bie de Vestorwne, enne deepste Akj jekomen.

¹⁶Dee waut die seenen woaren, kjikjen un staunen, un froagen auf dit dee Mensch es, dee de gaunze Welt aum zetren un de Lenda aum schedren haud;

¹⁷dee wäa de Städa dolschluach, un de Welt to eene Wiltnis muak; dee siene Jefangne nich leet no Hus gonen?

¹⁸De Kjennichs von de Lenda sent doch en besondre Jräwa jelajcht,

¹⁹oba du worscht rutjeschmäten aus een Stock dee nuscht wieet wia. See schmeeten de Soldoten, woone omjebrocht worden, äwa die. Du lachst daut unjaschte, oppe Steena; opp die wort romjeklunjt.

²⁰Du kjrieechst nich een Bejrafnis aus een Kjennich daut jehieet; du hast dien Launt enne Grunt jebrocht un diene Lied aufjeschauft. Mucht june Famielje un äa beeset Läwen utstoawen un nienich wada enne Räd komen.

²¹Moakt eene Städ reed toom siene Säns aufschaufen, wäajen waut de Voda veschulcht haft. Muchten see nienich Macht kjrieen toom de Welt rejieren un Lenda ennämen.

²²De HAR, dee aules rejieet, sajcht: Ekj woa met miene Macht jäajen Babel komen un een Enj moaken met äaren Nomen un waut sest noch äwablift. Ekj woa kjeene Oawen ooda Nokomen äwaloten.

²³Ekj woa dän Boschhunt loten sikj de Staut tooieejnen, soo daut et woat een Somploch woaren. Ekj woa de Staut aus met een Bassem wajchfäajen, sajcht de HAR, dee aules rejieet.

²⁴De HAR, dee aules rejieet, haft opp eenen Eit vesproaken: Soo aus ekj daut jedocht hab, woat daut woaren; soo aus ekj jeplont hab, woat daut romkomen.

²⁵Ekj woa de Assiera en mien Launt dolschlonen, un an opp mienen Boajch unjaklunjen; äa Joch woat von mien Volkj jenomen woaren, un äare Laust von opp äare Schulren.

²⁶Dit es waut äwa aule Velkja bestemt es, un dit es de Haunt dee äwa aule Lenda utjestrakjt es.

²⁷De HAR, dee aules rejieet, haft dit beschloten. Wäa kaun am daut vedoawen? Siene Haunt es utjestrakjt. Wäa woat dee aufwäaren?

²⁸Dit es eene Norecht dee en daut Joa kjeem aus de Kjennich Ahas storf:

²⁹Aul jie, dee jie en daut Filista Launt wonen, freit junt nich daut de Stock, dee äwa junt kjeem, tweijebroaken es, wiels von unja dän Stock kjemt eene jeftje Schlang, un von dee een flinkjet flaumendet Jespanst.

³⁰De schwake woaren opp miene Weid tus sennen, un de oame woaren sikj em sechren hanlajen. Oba junt, Filista, woa ekj fa Hunga loten utstoawen, un wäa äwablift, woa ekj ombrinjen.

³¹Lot de Leidasch schrieen, un de Lied enne Staut hielen. Lot aule Filista en Angst flautren, wiels doa eene Stoffwolkj em Nuaden es, von eene Armee, en dee kjeena noschlapt.

³²Un wan von de Velkja wäa froagen kjemt, saj: “De HAR haft Zion oppjebut, un dee von sien Volkj, waut daut schwoa haben, woaren hia goot unjajebrocht woaren.”