Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Jesaja 3 Bible Online

Jesaja 3 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Jesaja 3

¹Paust opp! De Aulmajchtja, de HAR, dee aules rejieet, woat von Juda un Jerusalem daut wajchnämen, waut see brucken un needich haben, beides dän Väarot von Broot, un uk dän Väarot von Wota.

²Hee woat de jeeewde un de jeweenelje Soldoten, de Rechta un de Profeeten, de Woasaja un de Stautsvodasch,

³de Armee Leidasch un de Volkjs Leidasch, de Liera un de utjelieede Oabeida, un dee waut veschiednet dieden kjennen, aula wajchnämen.

⁴Dee waut noch nich utjewossen sent woaren äare Leidasch sennen, un Kjinja woaren an rejieren.

⁵Lied woaren sikj unjarenaunda utnutzen, auf daut Nobasch sent ooda nich; de junge woaren de oole trotzen, un de Schosel, dän, dee aunjeseenen es.

⁶Dan woat eena däm aundren, dee von sien Frintschoft es, proowen to beräden un sajen: Du hast noch auntotrakjen; wie woaren die aunstalen, daut du waut met dit Wrak deist.

⁷Oba dee woat sikj wäaren un sajen: Ekj vesto soont nich trajcht to moaken. Wie haben bie ons nuscht to äten ooda auntotrakjen; moakt mie nich to junen Leida.

⁸Oba Jerusalem stolpat, un Juda es hanjefollen; met daut waut see räden un doonen, vestrieden see däm HARN siene Iea un siene Krauft.

⁹See veschuldjen sikj selfst, soo aus see eenem äwa däm aundren väatrakjen. Krakjt soo aus de Menschen en Sodom, schämen see sikj nich met äare Sinden, un proowen dee nich to vestäakjen. Woo woat an daut doch gonen, met daut beese waut see opp sikj brinjen.

¹⁰Un jie dee jie bie daut rajchte bliewen, jie haben daut goot un woaren junt freien to daut waut jie doonen.

¹¹Woo woat dee daut oba gonen waut orrajcht doonen? Dee woat daut schlajcht gonen; un daut waut see jedonen haben woat an trigj oppem Kopp komen.

¹²Mien Volkj lat sikj unjadrekjen von dee waut nich weis sent; daut woat von Frues rejieet. June Leidasch veleiden junt, un vewerren junt dän Wajch dän jie gonen sullen.

¹³De HAR es oppjestonen un haft sienen Plauz jenomen om sien Volkj to rechten.

¹⁴De HAR beschulcht de Leidasch un väaschte von sien Volkj: Jie haben dän Wiengoaden vedorwen, un junt daut oppjespikjat waut de oame jehieet.

¹⁵Waut hab jie väa, daut jie mien Volkj unjadrekjen, un de oame daut Jesecht aufriewen? sajcht Gott de HAR, dee aules rejieet.

¹⁶De HAR sajcht: Wiels de Frumenschen en Zion, soo huachnäsich romgonen, un daut Jenekj soo strakjen, un met nieschieeje Uagen romkjikjen, un han un häa triplen, daut de Schnalen aun äare Schoo kjlinjren,

¹⁷woat de Aulmajchtja de Frues en Zion dän Kopp aufdakjen; de HAR woat an kolkoppich moaken.

¹⁸Wan dee Tiet kjemt, woat de Aulmajchtja daut Straums von äare Feet, un vom Kopp un Oarms,

¹⁹de Uarinj, de Haulskjäden, un Schleia,

²⁰de Hauben, Oarmbenja un Mauntels, daut Parfum un waut see droagen daut see goodet Jlekj haben,

²¹de Finjarinj un Näsrinj,

²²de besondre Kjleeda toom Heljedach, dän Äwarock, daut Duak un de Tausch,

²³daut Kjnepje, de Weesten, Koppbinjen un de Koppbedakjunk aufstreepen.

²⁴Enne Städ scheen rikjen, woaren see stinkjen; enne Städ eenen Mauntel, woaren see eenen Strank droagen; enne Städ jepuzte Hoa, woaren see kol sennen; enne Städ sindoagsche Kjleeda, haben see eenen Sak, un enne Städ Straums, een Brauntmol.

²⁵Äare Mana woaren vom Schwieet omjebrocht woaren, un äare Soldoten woaren em Kjrich stoawen.

²⁶Bie daut Stautspuat woaren see truaren un hielen, un see woaren veloten oppe Ieed setten.