Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Jesaja 33 Bible Online

Jesaja 33 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Jesaja 33

¹Woo woat daut noch met die gonen, dee du vedoawen deist un nich vedorwen woascht, dee du stälen deist, un selfst nich bestolen woascht. Wan dien vedoawen to Enj jebrocht woat, woascht du vedorwen woaren; un wan dien stälen woat derch sennen, woascht du bestolen woaren.

²HAR, sie ons jnädich; wie luaren, daut du waut deist. Muchst du aule Morjen de stoakja fa ons sennen; muchst du ons ut daut schwoare ruthalpen.

³De Velkja flichten, wan du roopst; de Lenda vestreien, wan du äwadäl kjemst.

⁴Äare Sachen woaren wajchjefieet, soo aus von Kjniepasch; doa woat nopp jesprungen, aus von Graushoppa.

⁵Daut es groosoatich met däm HARN; hee wont opp eene huage Städ. Hee sitt doano daut aulawäajen en Zion nom rajcht jeseenen woat, un daut see jerajcht läwen,

⁶Hee woat june Tiet frädlich moaken. Hee woat junt emma wada raden, un junt Weisheit un Vestentnis jäwen. Waut Zion togonsten steit, es daut see Forcht fa däm HARN haben.

⁷Kjikjt emol. De Lied oppe Gaussen hielen, dee waut vesochten frädlich to beräden, dee hielen betre Tronen.

⁸De groote Wäaj sent onbrukboa, kjeena woacht sikj mea rut. Eene beräde Sach woat nich mea jehoolen, un dee, dee sikj opp dän Bunt beroopen, woaren veacht; daut Menschenläwen es nuscht mea wieet.

⁹Daut Launt licht onbesorcht un vewossen, de Woolt en Libanon es vebroaken un vefult, de fruchtboare Scharon Jäajent es drieejet Ollaunt, un en Baschan un Karmel faulen de Bläda von de Beem.

¹⁰Nu, sajcht de HAR to de Velkja, nu woa ekj äwadäl komen. Ekj woa nu aunerkjant woaren.

¹¹June Plons hoolen soo väl en aus Stroo, waut jie to Staund brinjen es aus Stoppel; waut jie utodmen es een Fia, daut junt vebrennen woat.

¹²De Velkja woaren to Kaulkj vebrent woaren; dee woaren soo aus aufjehakte Distlen vebrennen.

¹³Dee waut jie wiet auf sent, horcht waut ekj jedonen hab; un jie, dee jie dicht bie sent, kjikjt woo stoakj ekj sie.

¹⁴Dee, dee en Zion orrajcht doonen, vefieren sikj; dee waut sikj nich opp Gott veloten, sent met Forcht benomen. Wäa kaun daut uthoolen bie een Fia, daut soo sea frat? Wäa von ons kaun bie soon Fia läwen, waut nienich nolat?

¹⁵Daut kaun dee, wäa bie daut rajchte blift un de Woarheit rät, dee, wäa kjeen onopprechtjen Loon nemt, dee, dee sikj nich bekjeepen lat, un wäa doa nich no horcht, wan hee jekroacht woat een Läwen to nämen, un nich de Uagen doabie haft wan waut orrajcht jedonen woat.

¹⁶Dee woat opp eenen huagen Plauz wonen, un de Boajch woat sien Schutz un siene sechre Städ sennen. Däm woat daut Broot hanjerieekjt woaren, un sien Wota woat nich utranen.

¹⁷Dan woa jie seenen, woo fein daut met een Kjennich es; un jie woaren äwa een grootet Launt kjikjen.

¹⁸Dan woa jie trigjdenkjen woo jie en Angst fruagen: Wua es dee, dee von ons Tolungen velangt? Wua es dee, dee ons aufschazt? Wua es dee, dee de Torms talen deed?

¹⁹Oba jie woaren nich mea de frajche Menschen seenen, waut eene framde Sproak räden, dee jie nich vestonen kunnen, un Wieed räden, waut junt nuscht meenden.

²⁰Kjikjt emol no Zion, dee Staut wua wie toom Fast toopkomen. Doa see jie, woo tofräd Jerusalem es, un daut Zelt, daut nich wieda jebrocht brukt. De Zeltstekjels woaren nich wada rutjetrocken woaren, un de Strenj woaren nich aufrieten.

²¹Doa woat de HAR wundaboa fa ons sennen: soo aus eene Städ met breede Riefasch, wua kjeen Schepp nenroodlen woat, un kjeen stoltet Boot nenkjemt;

²²De HAR fieet fa ons daut rajcht en, de HAR rejieet äwa ons; de HAR es ons Kjennich, un de HAR woat ons raden.

²³De Strenj opp däm Fient siene Schäp woaren schlaup henjen, soo daut de meddel Post nich woat faust stonen, un see woaren nich kjennen de Säajlen opphäwen. Dan woa jie junt nämen, waut opp de Schäp es; soogoa de lome woaren waut doavon kjrieen.

²⁴Kjeena von june Menschen woat sajen: “Ekj sie nich jesunt”; de Menschen, dee doa sent, woaren äare Sinden vejäft sennen.