Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Jesaja 40 Bible Online

Jesaja 40 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Jesaja 40

¹Treest mien Volkj, treest dee emol, sajcht jun Gott.

²Rät leeftolich to de Lied von Jerusalem, un vesechat an, daut de Tiet to Enj es en woone see aundre deenen motten, daut äare Schult vejäft es, un daut de HAR an dobbelt bestroft haft fa äare Sinden.

³Doa schricht eene Stemm: Moakt eenen Stich enne Wiltnis fa däm HARN; moakt eenen jlikjen Wajch enne Wiltnis fa onsen Gott!

⁴Aule Schluchten sellen voll jemoakt woaren, un aule Boaj sellen utjejlikjt woaren. Waut oneegol es un waut boajich es saul jlikj jemoakt woaren.

⁵Daut saul toom väaschien komen, woo harlich de HAR es, un aule Menschen woaren daut seenen. Dit es waut de HAR sajcht.

⁶Eene Stemm sajcht lud: Saj an daut! Un ekj säd: Waut saul ekj an sajen? Saj an: De gaunze Menschheit es soo aus Graus, un äare Leew blift nuscht bäta bestonen aus de Bloomen oppe Stap.

⁷Daut Graus vedrieecht, un de Bloom vewalkjt, wan däm HARN sien Odem doaräwa blost. Jo, de Mensch es änlich aus Graus!

⁸Daut Graus vedrieecht, un de Bloom vewalkjt, oba ons Gott sien Wuat blift emma stonen.

⁹Du! Zion! Dee du goode Norechten brinjst, stie opp eenen huagen Boajch; un du, Jerusalem, dee du goode Norechten brinjst, saj daut emol gaunz kloa. Saj daut lud un enjst die nich! Saj to de Menschen en Juda: Kjikjt emol: Jun Gott!

¹⁰Seet emol. Gott de HAR kjemt met Krauft, un hee woat met eenen stoakjen Oarm rejieren. Kjikjt doch, waut hee jewonnen haft, brinjt hee met sikj, un waut hee vedeent haft, kjemt ver am häa.

¹¹Hee woat siene Häad weiden soo aus een Hoad. De Lama woat hee em Oarm oppnämen un aun de Brost hoolen; un de Schop, waut Lama haben, woat hee väasechtich leiden.

¹²Wäa, buta Gott, kaun daut Mäa en siene holle Haunt aufmäten? Ooda wäa kaun dän Himmel mäten met eenen Motstock? Wäa kaun aul de Ieed oppe Welt en eenen Korf toomäten, ooda de Boaj opp eene Wichtschol aufwäajen?

¹³Wäa kaun däm HARN väasajen, ooda wäa kaun Gott Rot jäwen?

¹⁴Wäm frajcht hee jeemols no Rot daut hee bäta vestonen kaun? Wäa haft am belieet waut rechtich es? Wäa haft am jeholpen waut to vestonen, ooda am Weisheit jejäft?

¹⁵De Velkja sent bie am aus eene Lakj aum Ama, ooda aus Stoff oppe Wichtschol? Am sent aule Lenda toop nuscht mea aus een bät Stoff.

¹⁶De gaunza Libanon Woolt haft nich jenuach Holt ooda Tieren fa een aunstendjet Brauntopfa.

¹⁷Bie Gott sent aule Velkja toop soo väl aus een ladjet nuscht.

¹⁸Met wäm kaun eena Gott dan vejlikjen? Es doa waut, waut am väastalen deit?

¹⁹Veleicht een Aufgott daut een Deschra moakt, un dan met Golt beschloagen woat, un eene selwane Kjäd drajcht von een Goltschmett krakjt jemoakt.

²⁰Un wäa nich soone Gow kaun brinjen, nemt besondret Holt waut nich vefult, un lat eene Form utschnitzen un stalt waut opp, waut sikj nich rieet.

²¹Weet jie goanich? Haben see junt nich jesajcht? Hab jie nich aul emma jehieet? Es daut nich kloa jewast von dan aus de Ieed jemoakt wort?

²²Hee haft sienen Troon huach äware Welt, un de Menschen sent fa am aus Graushoppa; hee spreet dän Himmel ut aus eene Deschdakj, ooda soo aus een Zelt wua eena bennen wont.

²³Hee lat de jewaultje to nuscht komen; un de Leidasch sikj enne Grunt schaufen.

²⁴Dee sent aus fresche Auflaja dee knaup enne Ieed jesat sent; dee vedrieejen wan hee eenen Wint komen lat, un veflieejen soo aus Sprie wan een Kjriesel kjemt.

²⁵Kaust die wäm denkjen dee met mie to vejlikjen es, daut ekj soo sie aus dee? frajcht dee, wäa heilich es.

²⁶Kjikjt emol zeowes no de Stierns. Wäa haft dee jemoakt? Hee leit dee eent nom aundren rut, — weet wooväl doa sent — un roopt dee jieda biem Nomen. Daut es wäajen Gott siene groote Krauft, daut nienich eent von dee fält.

²⁷Wuarom sajen Jakob siene Nokomen dan ooda uk de Israeliten noch: “De HAR weet nich woo ons daut jeit; Gott jeft ons nich waut ons traft.”

²⁸Weet jie goanich? Haben see junt nich jesajcht? De HAR es opp emma Gott; hee haft aules oppe gaunze Ieed jemoakt. Hee woat nich meed ooda mootloos; daut es nich to vestonen, waut hee aules kaun.

²⁹Hee moakt de schwake stoakj, un dee, dee meed sent, jeft hee mea Krauft.

³⁰Een Jugentlicha kaun meed un mootloos woaren, un een junga Maun kaun sikj vestaupen un hanfaulen,

³¹oba dee waut sikj opp däm HARN veloten, kjrieen fresche Krauft, daut see oppflieejen aus opp een Odla siene Flichten, daut see ranen kjennen, onen mootloos woaren, un daut see schräden, onen daut see meed woaren.