Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Jesaja 41 Bible Online

Jesaja 41 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Jesaja 41

¹Siet stell un horcht no waut ekj saj, aule Lenda un Inseln. Ropt fresche Krauft toop, jie Velkja, komt äwadäl un stalt june Sach väa. Well wie aulatoop seenen, wäa em rajchten es.

²Wäa es daut, wäa janem vom Oosten roopt? De Jerajchta roopt däm un stalt däm opp siene Been. Hee lat däm de Velkja ennämen, daut hee opp de Kjennichs romtraumpelt, un aules em Stoff schleit met sien Schwieet un aus Sprie vesprenjt met sienen Boagen.

³Dee holt aulem en, un velat onen Schoden aun sikj selfst, un schieet meist nich dän Wajch aun met siene Feet.

⁴Wäa deit soont un brinjt daut foadich? Wäa haft de Menschen von Aunfank aun jeleit? Daut sie ekj, de HAR. Vom Aunfank sie ekj doa jewast, un woa doa bat opp daut latste sennen.

⁵Bat opp de Inseln haben see daut jeseenen, un ferchten sikj; aulawäajen schudat de Menschen daut. Dee vesaumlen sikj un komen noda.

⁶Een jiedra halpt däm näakjsten, un sprakjt däm Moot too.

⁷De Deschra moakt dän Goltschmett Moot, un dee waut daut met däm Homa utjlikjt sajcht äwa de Needen: Dit es goot, to däm dee oppem Aunbolt klopt. Hee schleit doa Näajel nenn, soo daut et nich waklich sennen saul.

⁸Oba du, Israel, mien Kjnajcht, un du, Jakob, däm ekj mie wäld, un dee du von mien Frint Abraham staumst;

⁹die hab ekj von wiet oppe Ieed jebrocht, un von de wietste Akjen jeroopt. Ekj säd to die: Mien Kjnajcht, ekj hab mie die jewält, un ekj woa die nich veschmieten.

¹⁰Enjst die nich, wiels ekj sie met die; fercht die nich, wiels ekj sie dien Gott. Ekj woa die stoakj moaken, un die halpen, un met miene jerajchte rajchte Haunt woa ekj die hoolen un bewoaren.

¹¹Aul dee, dee jäajen die schaufen, woaren sikj trigjtrakjen un sikj schämen motten; dee, dee jäajen die iewren, woaren enne Grunt jebrocht woaren un omkomen.

¹²Wan du an sieekjen woascht, woaren dee nich to finjen sennen; dee, dee jäajen die iewren, woaren to nuscht woaren.

¹³Hool daut em Denkj: Ekj de HAR, sie dien Gott, un ekj hool die bie diene rajchte Haunt. Velot die doaropp wan ekj saj: Enjst die nich, ekj woa die halpen.

¹⁴De HAR sajcht: Enjst junt nich. Wan du, Jakob, uk aus een Worm, un du, Israel, aus de Moden best, ekj sie dee wäa junt halpt. Ekj, de Heilja en Israel, woa junt raden.

¹⁵Ekj moak nu von die een Draschraut, waut väl niee schoape Pikjen haft, un du woascht de groote Boaj fien draschen, un de läaje Boaj to Sprie vemolen.

¹⁶Du woascht dee em Wint utsteewen, un de Kjriesel woat dee wiet vespreeden. Jie woaren junt freien wäajen waut de HAR deit. un jie woaren däm dee en Israel heilich es, preisen.

¹⁷Dee, dee oam un aufhenjich sent, sieekjen Wota, un finjen kjeent. An darscht, daut an de Tung vedrieecht. Ekj, de HAR woa an entjäajen komen; ekj, dee en Israel Gott sie, woa dee nich em Stäakj loten.

¹⁸Ekj woa Riefasch opp de kole Boaj ranen loten, un Kjwalen medden enne Täla; ekj woa de Wiltnis sompich moaken, un en daut drieeje Launt Kjwalen stalen.

¹⁹Ekj woa daut soo moaken, daut enne Wiltnis Zeeda un Akozje, Mirten un Oliewenbeem waussen; ekj woa opp daut drieeje Ollaunt Ziepressen, Buchsbeem un Notelbeem waussen loten.

²⁰Dan woaren aule seenen, vestonen un Aufmoakj nämen, daut bloos däm HARN siene Krauft soont doonen kaun, un daut dee, wäa en Israel heilich es, daut to Wäaj jebrocht haft.

²¹Stalt june Sach väa, jie Jetta, sajcht de HAR. Waut hab jie fa Oppwies? frajcht de Kjennich von Jakob.

²²Lot see junt brinjen un sajcht waut noch komen woat. Sajcht ons waut passieet es, daut wie daut beseenen kjennen; lot ons weeten, woo Sachen utkomen woaren, ooda sajcht, waut passieren woat.

²³Sajcht ons waut noch komen woat, daut wie weeten kjennen, daut jie Jetta sent; wiest waut jie kjennen, auf goodet ooda schlajchtet, daut wie woaren wundren un staunen motten.

²⁴Daut es kloa, jie sent nuscht, un jie kjennen nuscht foadich brinjen; wäa junt wält, es oppscheislich.

²⁵Ekj lot eenem vom Nuaden komen, un dee kjemt nu; dee kjemt von de Rechtunk wua de Sonn oppjeit, un roopt mie bie mienen Nomen. Dee woat opp de jewaultje romklunjen aus wan dee Blott sent, ooda soo aus wan een Toppstrikja sienen Leem kjnät.

²⁶Wäa von junt haft daut von Aunfank aun jesajcht, soo daut wie ons doano rechten kunnen? Wäa säd daut em verut, daut wie nu sajen kjennen, daut dee rajcht wia? Kjeena säd ons daut; kjeena haud waut to sajen; kjeena leet waut von sikj hieren.

²⁷Nä, ekj wia de ieeschta, waut daut en Zion säd: Kjikjt emol! Hia sent see! Ekj schekj eenen met eene Norecht, wuatoo see sikj en Jerusalem freien kjennen.

²⁸Oba wan ekj mie mank junt romkjikj, see ekj kjeenem, dee mie roden kaun, ooda daut ekj am froagen kaun un eene Auntwuat kjrieen.

²⁹Dee wellen aula waut väajäwen, oba waut see doonen kjennen es nuscht; Jetta sent nuscht aus ladjet Pufkje.