Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Jesaja 42 Bible Online

Jesaja 42 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Jesaja 42

¹Hia es mien Kjnajcht, däm ekj unjastett; däm hab ekj jewält, un dee jefelt mie von Hoaten. Ekj hab mienen Jeist en am nenjejäft, un hee woat mank de Velkja enfieren, waut rajcht es.

²Hee woat nich schrieen ooda lud roopen, soo daut hee oppe Gaussen to hieren es.

³Dän enjekjnekjten Haulm woat hee nich aufbräakjen, un dän schwälenden Docht woat hee nich utmoaken. Hee woat truhoatich daut enfieren, waut rajcht es.

⁴Hee selfst woat nich vegonen un nich vebräakjen, bat hee daut, waut rajcht es, oppe Ieed enjefieet haft, un aule Velkja woaren no siene Lia luaren.

⁵Gott, de HAR dee dän Himmel jemoakt un utjespreet haft, dee de Ieed un waut doabowen es, jemoakt haft, dee de Menschen, dee oppe Ieed sent, dän Odem toom läwen un dän Jeist jeft, dee sajcht:

⁶Ekj sie de HAR, un ekj deed daut rajchte aus ekj mie die beroopt. Ekj hab diene Haunt jehoolen un die jeschizt; derch die woa ekj eenen Bunt met de Menschen moaken, un du woascht een Licht fa de Velkja sennen.

⁷Derch die woaren de blinje to seenen kjrieen, un dee waut em Jefenkjnis sent, friejeloten woaren, soogoa dee von em diestren Kjala.

⁸Ekj sie de HAR, soo heet ekj, un ekj lot kjeenem de Iea haben, waut mie traft, un lot kjeen Aufgott de Aunerkjanunk kjrieen, dee mie traft.

⁹Daut, waut ea jeprofezeit wort, es aula soo romjekomen. Nu saj ekj junt waut nieet; ekj saj junt daut ea daut hia es.

¹⁰Sinjt een nieet Leet fa däm HARN, un preist am opp de gaunze Ieed, dee, dee oppem Mäa foaren, un daut, waut em Mäa es, un aul dee, dee opp de Inseln wonen.

¹¹Lot dee opp daut drieeje Weidlaunt un en de Städa doa sinjen, aul dee waut von Kedar aufstaumen; lot see bie Sela met Freid sinjen, von huach oppe Boaj.

¹²Lot see däm HARN ieren, un am opp de Inseln preisen.

¹³De HAR sticht en siene Oabeit aus een Soldot dee iewrich un reed es toom Kjrich; hee es iewrich un schricht mootich, un wiest de Fiend, waut hee doonen kaun.

¹⁴De HAR sajcht: Ekj wia een langet stoot stell; ekj hilt mie trigj un säd nuscht. Oba nu schrie ekj aus eene Fru en Weeen; ekj woa pusten un gaupen.

¹⁵Ekj woa de Boaj un daut Huachlaunt vestieren un aul daut Jreens vedrieejen loten. Ekj woa de Riefasch loten Launt sennen un de Schluchten woaren utdrieejen.

¹⁶Dee waut blint sent woa ekj leiden opp eenen Stich, dee an nich bekaunt es; ekj woa an eenen Wajch wiesen von dän see nich wisten. Waut an diesta wia, woat an kloa woaren; waut oneegol wia, woa ekj jlei moaken. Dit hab ekj mie väajenomen, un ekj woa daut nich oppjäwen.

¹⁷Oba dee, dee sikj opp Jetta veloten, woaren oppjäwen motten; dee, dee sajen, daut soont äa Gott es, waut see selfst jegoten haben, woaren sikj schämen motten.

¹⁸Horcht emol häa, aul jie doowe, un kjikjt, jie blinje, daut jie vestonen;

¹⁹wäa es soo blint aus mien Kjnajcht, un wäa es soo doof aus deejanja, wäm ekj jeschekjt hab? Wäa es noch soo blint aus dee, wäa sikj mie hanjeft, soo blint aus däm HARN sien Kjnajcht?

²⁰Du hast väl jeseenen un nich venomen, väl jehieet un daut es nich enjesunken.

²¹Wiels de HAR wist daut hee rajcht enfieed, jefoll am daut, goode un stoakje Väaschreften to jäwen.

²²Oba sien Volkj es bestolen un beplindat worden; dee sent en Heelen bemoakt, un sent en Jefenkjnise faustjenomen. See sent wajchjestolen worden, un kjeena es doa toom an raden. See sent wajchjenomen worden, un kjeena velangt, daut dee trigjestalt woaren.

²³Wäa von junt jeft waut rom om dit, un wäa paust opp, waut hia väajeit, daut see lota no soont oppaussen woaren?

²⁴Wäa wia daut, waut Jakob beplindren un Israel bestälen leet? Daut wia de HAR, jäajen wäm wie ons vesindijden. Wie fieeden nich soon Läwen aus hee haben wull, un wie schekjten ons nich to daut, waut hee säd.

²⁵Un doawäajen haft hee sien growen Oaja un dän schrakjeljen Kjrich opp ons komen loten; hee leet Fia runtom ons komen, oba ons muak daut nuscht ut; un hee leet ons brennen, un doch leet wie ons nich belieren.