Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Jesaja 44 Bible Online

Jesaja 44 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Jesaja 44

¹Oba nu horch, Jakob, mien Kjnajcht, un Israel, däm ekj mie jewält hab.

²Dit es waut de HAR sajcht, dee wäa, die jemoakt haft, wäa die dien Jeschekj jejäft haft, un die von gaunz kjlien biejestonen haft: Enjst junt nich, Israel, mien Kjnajcht, ekj hab mie die, mien Jerajchta, jewält.

³Soo aus ekj daut opp drieejet Launt räajnen lot, un lot Wota ranen, wua daut stoffich wia, soo woa ekj june Nokomen mienen Jeist jäwen un june Kjinja säajnen,

⁴soo daut dee väakomen aus daut Graus nom Räajen, ooda aus de Wieden biem Riefa.

⁵Von hia woat eena sajen: “Ekj jehia däm HARN”, un von doa eena: “Ekj staum von Jakob auf”; noch eena schrift sikj oppe Haunt: “Fa däm HARN”, un soo woaren see Israeliten.

⁶De HAR, dee en Israel Kjennich es, un dee de Israeliten rat, de HAR, dee aules rejieet, sajcht: Ekj sie dee wäa noch emma jewast es, un opp emma sennen woat; buta mie es doa kjeen Gott.

⁷Wäa es doa met mie to vejlikjen? Lot däm sikj vemulen un sajen waut hee aules jedonen haft. Wäa haft verem Tiet jesajcht, waut doa kjemt, lot däm sajen, waut passieren woat.

⁸Enjst junt nich, jie brucken nich angst haben. Jie weeten daut ekj noch emma em verut jesajcht hab, waut doa komen saul; jie haben daut selfst jeseenen. Es irjentwua noch een Gott? Es doa wäa opp wäm jie junt werkjlich veloten kjennen; ekj weet von kjeenem.

⁹Daut es je nuscht met dee, dee Jetta moaken; daut wuatoo see sikj freien, helt nuscht en. Dee, dee von an Zeichnis jäwen wellen, haben nuscht jeseenen; dee weeten nuscht un motten sikj selfst schämen.

¹⁰Waut sent daut fa Menschen, dee sikj eenen Aufgott moaken, ooda sikj selfst eene Form jeeten, waut doch kjeenem halpen kaun?

¹¹Aul dee, dee doamet schaufen, woaren sikj schämen motten; de Kjensla sent mau Menschen. Lot dee aula toopkomen un em Vejlikj met mie wiesen, waut see doonen kjennen; dee woaren sikj aula enjsten un woaren aula beschämt woaren.

¹²Een Schmett nemt een Stekj Iesa, un wan hee daut oppjehett haft, brukt hee aul siene Krauft toom daut trajchtkloppen. Wan hee nich tweschenenn at, woat hee hungrich, un wan hee nich drinkjt, vejeit am de Krauft.

¹³De Deschra brukt eene Mot un tieekjent sikj daut aun, hee schauft met sien Jereetschoft doaraun, bat et daut Jeschekj von een Mensch haft, soo schmock aus een Mensch dan loten kaun, un stalt daut en een besondret Hus opp.

¹⁴Hee nemt veleicht Zeedaholt, ooda von Ieekjen ooda Fichten, waut em Woolt jewossen es. Hee mach daut selfst jeplaunt haben, un de Räajen haft daut jewessat,

¹⁵soo daut de Mensch daut to Brenholt brukt. Waut doavon brukt hee toom sikj woam hoolen, un waut toom Broot baken; oba dan nemt hee waut von daut un moakt een Aufgott doavon un bät daut aun. Hee schnizt doa eene Form rut, un kjneet sikj ver daut.

¹⁶Daut eene Poat woat Brenholt, un hee brot sikj waut Fleesch äwa daut Fia un at sikj saut; ooda hee woamt sikj met daut un freit sikj to daut Fia.

¹⁷Een aundret Poat brukt hee toom sikj eenen Aufgott moaken, daut sien Gott sennen saul; hee kjneet sikj ver daut un bät daut aun, un sajcht: Rad mie, du best mien Gott.

¹⁸Soone Menschen haben kjeen Vestaunt, un vestonen nich waut see doonen; dän sent de Uagen veschmäat, daut see nich seenen, un äa Denkjen vewescht, daut see nich vestonen.

¹⁹Dee kjennen nich soo väl toopbrinjen, daut see enseenen un sajen kjennen: Met een Poat hab ekj Broot jebakt un Fleesch jebrot, soo daut ekj to äten haud; kaun ekj dan noch met daut äwaje waut oppscheiseljet moaken, un mie ver daut kjneeen un een Stekj Holt aunbäden?

²⁰Dee bemieecht sikj met Ausch; daut es waut enjebildet; dee es em Kopp vedreit; dee kaun sikj selfst nich raden un kaun nich toostonen daut daut, waut hee enne rajchte Haunt haft, bloos waut oppjemoaktet es.

²¹Mien Kjnajcht, Israel, hool dit em Denkj, Jakob: Ekj hab junt jemoakt, daut jie sullen mien Kjnajcht sennen; ekj woa nich von junt vejäten.

²²Daut waut jie haben orrajcht jedonen, lot ekj veschwinjen aus eene Wolkj; june Sinden näm ekj wajch aus dän Deiw. Komt wada no mie, wiels ekj sie dee wäa junt rat.

²³Lot dän Himmel lud sinjen, wiels de HAR haft daut jedonen! Lot dän Ieedboddem lud roopen; lot de Boaj un jieda Boom em Woolt sinjen, wiels de HAR haft Jakob siene Nokomen jerat, un wiest en Israel, woo harlich hee es.

²⁴De HAR, dee junt frie sprakjt, dee junt von kjlien toschekj jeholpen haft, sajcht: Ekj sie de HAR, ekj hab aules jemoakt; ekj hab auleen dän gaunzen Himmel utjespreet, un selfst de Ieed jemoakt. Wäa wia doa noch met mie?

²⁵Ekj moak daut, daut däm Woasaja sien Tieekjen nich rajcht es; un daut daut, waut von de Stierns jediet woat, nich soo utfelt. Ekj moak daut, daut de weise Mana sikj vestäakjen, un daut äare Weisheit noanich hanrieekjt.

²⁶Ekj moak daut Wuat von mienen Profeet utkomen, un de Norecht von dee, woone ekj schekj, rajcht sennen. Ekj saj to Jerusalem, daut dee wada bewont saul sennen, un to de Städa en Juda, daut dee wada oppjebut sellen woaren. Ekj recht daut opp waut enne Grunt jebrocht es.

²⁷Wan ekj saj, dan drieecht daut Mäa ut; un de Riefasch hieren opp met ranen.

²⁸Ekj saj äwa Kierus, daut hee mien Hoad es un doonen saul, waut ekj haben well; hee woat sajen: Lot Jerusalem wada oppjebut woaren, un lot daut Fundament vom Tempel jelajcht woaren.