Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Jesaja 45 Bible Online

Jesaja 45 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Jesaja 45

¹Dit es waut de HAR to Kierus sajcht, däm hee fa sikj enjesaulft haft un groote Krauft jejäft haft, daut hee Velkja rom sikj ennemt un Kjennichs de Kjleeda vom Liew ritt; daut hee Däaren opmoaken kaun, un kjeene Puaten too bliewen:

²Ekj woa ver die gonen un de Boaj utjlikjen, ekj woa bronsne Däaren en Stekja schlonen un Iesastangen tweibräakjen.

³Ekj woa die vestoakne Sachen un oppjespikjaden Väarot jäwen, soo daut du weeten woascht, daut ekj de HAR sie, un daut de Gott en Israel die bie dien Nomen jeroopt haft.

⁴Om mienen Kjnajcht Jakob sient haulwen, un om Israel, mienen jewälden sient haulwen, roop ekj die bie dienen Nomen un jäw die eenen grooten Nomen, uk wan du mie nich kjansd.

⁵Ekj sie de HAR, un doa es kjeen aundra. Ekj woa die de Macht jäwen, waut die fälen woat, wan du uk nich weetst wäa ekj sie.

⁶Ekj doo dit soo daut Menschen von wiet em Oosten bat em Wasten weeten woaren, daut doa sest kjeena es. Ekj sie de HAR, un kjeen aundra.

⁷Ekj moak daut Licht un moak diesta, ekj brinj Jlekj un Schoden; ekj de HAR doo aul dit.

⁸Soo aus de Räajen aules naut moakt, soo saul aulawäajen daut rajchte jedonen woaren; soo aus de Ieed aulawäajen Jreens väabrinjt, soo saul fa aulem Heil oppkomen, un aulawäajen daut rechtje jedonen woaren. Dit lot ekj, de HAR, soo komen.

⁹Woo saul daut met däm gonen, dee sikj jäajen däm stalt wäa am jemoakt haft, wan hee selfst een Ieed Schoawel es? Frajcht de Leem dän Toppstrikja, waut hee moakt, ooda sajcht dee däm Toppstrikja, siene Henj vestonen nuscht?

¹⁰Woo saul daut met däm, dee sienen Voda frajcht, waut vonne Kjinja hee haft, ooda de Mutta frajcht, woo see am besorcht haft?

¹¹Dit es waut de HAR, de Heilja en Israel, un dee Israel jemoakt haft sajcht: Froacht mie äwa waut komen saul, oba lot mie miene Kjinja, un daut waut miene Henj moaken.

¹²Ekj sie deejanja, wäa de Ieed jemoakt haft, un de Menschen, dee doabowen läwen; ekj sie dee, wäa dän Himmel utjespreet haft, un hab aul de Stierns äare Städen jejäft.

¹³Ekj woa Kierus en mienen rajchten Plon äwadäl brinjen, un woa am jieda Wajch jlei moaken; hee woat miene Staut wada oppbuen, un dee frieloten, waut hee von miene faust haft, un daut onen am waut doafäa to jäwen, sajcht de HAR, dee aules rejieet.

¹⁴Dit es waut de HAR sajcht: Daut, waut de Ägipta un de Lied en Kusch ieejnen, woat junt woaren; un de huach jewosne Menschen von Seba woaren komen un diene sennen; dee woaren die hinjaraun komen un en äare Kjäden sikj ver die kjneeen un sajen: Daut es kloa, daut jie eenen Gott haben, sest es doa kjeen Gott.

¹⁵Du best een vestoakna Gott, dee du Israel ratst un äa Gott best.

¹⁶Un dee, dee de Jetta moaken, woaren sikj jrämen un schämen un en Schaund to nuscht woaren.

¹⁷Oba Israel woat vom HARN jerat woaren un opp emma secha stonen; dee woaren nienich wada en Schaund to nuscht woaren ooda vespott un beschämt sennen.

¹⁸De HAR, dee dän Himmel jemoakt haft, un auleen Gott es; dee de Ieed häajestalt un jemoakt haft un ar dän Grunt jejäft haft; dee de Ieed nich ladich jeloten haft, oba soo daut dee beläft es; dee sajcht: Ekj sie de HAR; doa es kjeen aundra.

¹⁹Ekj hab nich em Jeheemen jerät, ooda en eene diestre Akj. Ekj säd Jakob siene Nokomen nich vejäfs, daut see mie sieekjen sullen. Ekj sie de HAR dee de Woarheit rät un saj soont daut jie junt doaropp veloten kjennen.

²⁰Komt aula toop un vesaumelt junt, dee jie von mank de Velkja äwajebläwen sent. Soone waut heltane Jetta romdroagen, ooda een Gott aunbäden, waut nich raden kaun, haben kjeen Vestaunt.

²¹Berät junt daut, waut jie väabrinjen kjennen, un lajcht daut väa. Wäa säd lang trigj, daut dit woaren wudd? Wäa haft dit bekaunt jejäft? Hab ekj de HAR daut nich? Doa es kjeen Gott buta ekj. Ekj sie jerajcht un eena, dee raden deit; doa es nich noch eena, soo aus ekj.

²²Komt von aulawäajen oppe Welt no mie, dan woa jie jerat woaren; ekj sie Gott, un doa es kjeen aundra.

²³Ekj sie nich HAR, wan dit nich aula soo es, waut ekj saj stalt Sachen trajcht, un mien Wuat blift stonen: Aule Menschen sellen sikj ver mie kjneeen, un jieda eena woat bekjanen wäa ekj sie.

²⁴Dee woaren bekjanen, daut bloos em HARN jeft daut rechtjet Läwen un Krauft; aul dee, dee sikj aun am steeten, woaren komen un sikj schämen.

²⁵Aule Israeliten woaren en däm HARN dän rechtjen Wajch finjen un am lowen.