Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Jesaja 49 Bible Online

Jesaja 49 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Jesaja 49

¹Horcht emol waut ekj saj, aul jie Lenda; jie Velkja von wiet auf, paust opp. De HAR roopt mie ea aus ekj jebuaren wia; hee wist don aul waut ekj sennen sull.

²Hee jeft mie Wieed, waut soo schnieden aus een Schwieet, un hee helt siene Haunt äwa mie un beschizt mie. Daut Wuat, waut hee mie jeft, sinkjt en aus eene Feil, un hee bewoat mie en sien Feil Behelta.

³Hee säd to mie: Israel, du best mien Deena, du woascht wiesen, woo harlich ekj sie.

⁴Doch ekj docht: Waut ekj jedonen hab es vejäfs, ekj hab aules enjesat, un daut es to nuscht jekomen. Oba miene Sach licht bie däm HARN, Gott woat mie rajcht beloonen.

⁵Oba de HAR haft mie vom Aunfank aun reed jemoakt, daut ekj sien Deena sennen saul, daut ekj Jakob siene Nokomen trigj brinj, un de Israeliten rom am vesaumlen woa. De HAR, dee mie en sienen Senn waut räakjent, mien Gott, dee fa mie miene Krauft es,

⁶dee sajcht: Daut es mie too weinich, daut du sust mien Kjnajcht sennen, om Jakob siene Nokomen opptorechten un de vestreide Israeliten tooptosaumlen; ekj woa die aus een Licht fa de Velkja oppstalen, daut de Menschen aulawäajen oppe Ieed jerat woaren.

⁷De HAR, dee Israel vom Fient rat, un dee heilich es, sajcht to dee sea veachte, dee, woone de Velkja tosied jesat haben un framde Kjennichs aus Sklowen brucken: Kjennichs woaren seenen un oppstonen, un Leidasch woaren sikj ver däm HARN kjneeen, wiels de HAR, dee de Heilja en Israel es, woat tru bliewen to dee, woone hee sikj jewält haft.

⁸Dit es waut de HAR sajcht: Wan ekj die well jenstich sennen, woa ekj die auntwuaten; doa woat een Jnodendach komen, wan ekj die halpen woa. Ekj hab die en Schutz jehoolen, soo daut ekj derch die met aule Menschen kaun een Bunt moaken. Du saust opprechten waut em Launt scheef es, un daut vedorwne Oafgoot wada toodeelen.

⁹Saj to dee, dee faust jehoolen sent: Komt rut! un to dee, dee aules diesta es: Komt äwadäl! Dee woaren oppem Wajch jenuach to äten haben, un opp daut, waut kole Boaj wieren, äa Tus moaken.

¹⁰Dee woat nich hungren ooda darschten, dee woaren nich von heeten Wint ooda Sonn lieden motten. Dee, wäa waut äwrich haft fa an, woat an dän Wajch wiesen, un dee woat an no freschet Wota leiden.

¹¹Ekj woa miene Boaj aula to een Wajch moaken; miene Stiej woaren oppjeschett sennen.

¹²Un daut es toom wundren. Dise sent von wiet auf jekomen, jane vom Nuaden un dise vom Wasten, un aundre von daut Launt Sinim.

¹³Lot dän Himmel sinjen un de Ieed sikj freien, lot de Boaj am met Leeda preisen; de HAR haft sien Volkj jetreest, un haft sikj om dee bemieecht, waut leeden.

¹⁴De Menschen en Zion säden: De HAR es nich mea bie ons, hee haft von ons vejäten.

¹⁵Horcht emol, kaun eene Fru äa Bäbe vejäten, un nuscht romjäwen fa äa ieejnet Kjint? Wan daut uk soont kunn jäwen, ekj woa junt nich vejäten.

¹⁶Kjikjt emol, ekj hab en miene Haunt een Tieekjen fa junt jemolt, un ekj denkj väl aun june Mieren.

¹⁷Dee, dee de Staut wada oppbuen woaren, spooden sikj doahan; un dee waut dee vedorwen haben, gonen von doa wajch.

¹⁸Kjikjt junt emol rom! Seet daut see aula no junt toopkomen. Soo secha aus ekj Läwen hab, vesprakjt de HAR, woa jie dee aula oppnämen aus Straums, un junt dee ombinjen, soo aus eene Brut daut deit.

¹⁹Dan woat jun vedorwnet un velotnet Launt too kjlien sennen fa aul june Aunsiedla; un dee, dee jun Launt vestieeden, woaren dan wiet auf sennen.

²⁰Un daut Volkj, daut junt äwableef, aus jie en junen grooten Trua wieren, woaren sajen: Dit es hia too enj; jäft ons mea Rum, wua wie läwen kjennen.

²¹Dan woa jie junt froagen: Wua komen aul dise häa? Wie truaden, wiels wie nich mea haben kunnen; wie wieren vestat un wajchjedräwen. Wäa haft dise oppjebrocht? Wie wieren je gaunz auleen, von wua sent dise jekomen.

²²Dit es waut Gott de HAR nu sajcht: Horcht emol, ekj woa boolt miene Haunt opphäwen, soo daut de Velkja un Lenda daut seenen; un dan woaren dee june Säns enne Oarms trigjbrinjen, un june Mejales oppem Schulla jedroacht wadastalen.

²³Kjennichs woaren junt fläajen, un Kjennijinnen woaren junt besorjen; dee woaren sikj bat oppe Ieed ver die kjneeen, un diene stofje Feet kussen. Dan woa jie enseenen daut ekj de HAR sie, un daut dee, dee sikj opp mie veloten, sikj nich schämen brucken.

²⁴Es daut mäajlich, daut eena eenen Soldot sien Jewenst wajchnemt? Ooda kaun eena eenen stoakjen Soldot, dee wajchnämen, dee hee faustjenomen haft?

²⁵Oba de HAR sajcht: Nu woaren däm stoakjen Soldot siene faustjenomne wajchjenomen woaren; un dee waut jewaultmässich jehaundelt haft, woat sien Jewenst wajchjeräten woaren. Ekj woa jäajen dee sennen, dee jäajen die sent, un woa diene Säns raden.

²⁶Ekj woa dee, dee junt unjadrekjten, moaken äa ieejnet Fleesch äten, un sikj aun äa Bloot bedrinkjen aus met Wien; dan woaren aule Menschen enseenen, daut ekj de HAR sie, dee doa rat un junt looskjaft, ekj sie dee, opp wäm jie Israeliten junt veloten kjennen.