Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Jesaja 5 Bible Online

Jesaja 5 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Jesaja 5

¹Horcht emol no dit Leet, von mien Frint un sien Wiengoaden. Mien Frint haud een Wiengoaden opp eenen sea fruchtboaren Eewa;

²Hee lockad dän un laus de Steena rauf, hee plaunt doa von de baste Auflaja; hee bud doa enne Medd een Woaktorm, un hakt doa eene Wienpras ut. Dan luad hee, daut et scheene Wiendruwen jäwen wudd, oba daut jeef wille un suare Frucht.

³Nu sajcht emol, jie Lied von Jerusalem, un dee waut jie en Juda wonen, sajcht emol een strenjet Wuat äwa mie un mien Goaden:

⁴Waut haud ekj sest noch fa mienen Goaden doonen kunt, aus daut waut ekj aul deed? Wuarom wieren doa nich scheene Wiendruwen, soo aus ekj mie daut jedocht haud, en de Städ von de wille suare Wiendruwen?

⁵Ekj woa junt sajen, waut ekj met mienen Wiengoaden doonen woa. Ekj woa de Hakj runtom dolrieten, daut dee wilt vewaussen kaun, un ekj woa de Mia wajchnämen, daut dee veklunjt woaren woat.

⁶Ekj woa doa nuscht bennen doonen, soo daut dee nich utjeast ooda jeweet woat; un Krut un Distlen woaren dän äwanämen. Ekj woa de Wolkjen vebeeden opp dän Aka to räajnen.

⁷Daut israelitische Volkj es däm aulmajchtjen HARN sien Goaden; un de Lied von Juda, sien scheensta Auflaja; Hee räakjend doamet, daut jie wudden daut beese oppriemen, oba jie haben daut beese enjeriemt; daut jie wudden rajcht haundlen, un jie haundlen orrajcht.

⁸Woo woat dee daut doch gonen, dee sikj een Hus nom aundren oppbuen, un een Flekj no daut aundre tooieejnen, bat see de eensje em Launt jebläwen sent, un doa nich Rum fa aundre es?

⁹Dee HAR, dee aules rejieet, haft jerät, un ekj hab daut jehieet: Dee väle Hiesa woaren vekomen, un de schmocke groote Jebieda woaren ladich stonen.

¹⁰Von soo väl Launt aus 10 Poa Ossen en een Dach krauzen, woa jie een Tonkje Wien kjrieen; un von 10 Sakj Sotjeträajd, eenen Sak voll Weit.

¹¹Woo woat dee daut doch gonen, dee tiedich oppstonen un Schnaups sieekjen? Ooda dee waut lot zeowes oppbliewen un sikj met Wien bedrinkjen?

¹²Wan jie toopkomen es doa Wien, un doa spält wäa de Hoap un de Fleet de Zitta un de Drommeln, oba denkjen nienich äwa waut de HAR em Senn haft, un waut hee aules deit.

¹³Un wiels see nich Vestentnis haben woat mien Volkj wajchjefieet woaren; de huach Beaumte woaren vehungren, un väle Menschen vedarschten.

¹⁴De Doot un daut Grauf sent hungrich jeworden, un rieten daut Mul onen Mot groot op; de huach Beaumte un daut jeweenelje Volkj, met äa Jelud un spossen, komen doa nenn.

¹⁵De Menschheit woat läach jebrocht woaren, un Menschen woaren sikj schämen; de huachnäsje woaren rauf kjikjen.

¹⁶Oba de HAR, dee aules rejieet, woat huach stonen, wiels hee daut deit waut rajcht es; Gott, dee heilich es, bewiest sikj heilich, doamet daut hee jerajcht es.

¹⁷Doa woaren de Lama grosen soo aus oppe Weid, un en daut Wrak von daut veschlapte Volkj woaren de Kosen sikj saut fräten.

¹⁸Daut es schod om dee, waut daut orrajchte met jeflochtne Läajes metschlapen, un de Sind soo aus met Reemes.

¹⁹See sajen, daut hee sull aul emol boolt wiesen waut hee vesproaken haft, soo daut see daut seenen kunnen; un daut de Heilja en Israel sikj spooden sull, soo daut see weeten kunnen waut hee doonen well.

²⁰Woo woat dee daut doch gonen, waut sajen daut de Sind eendoont es, un daut daut goode schlajcht es; dee waut sajen schwoat es witt un witt es schwoat; dee waut sajen daut Betre es seet un daut Seete es betta.

²¹Woo woat dee daut doch gonen, waut sikj selfst soo kluak un väabedocht jleewen.

²²Woo woat dee daut doch gonen, waut soo brow Wien drinkjen kjennen, un soo jewizt daut Drinkjstoff tooprieren;

²³dee waut sikj bekjeepen loten toom dän schuldjen frie spräakjen, un dee daut rajcht veschmieten, von dee waut em rajchten sent.

²⁴Wiels jie soo läwen, woa jie soo haustich veschwinjen, aus wan drieejet Graus un Stoppel vebrennen. Soo aus de latste Wartel vefult, woa jie gaunz vedorwen woaren, un soo aus eene Bloom em Wint veflicht, woa jie veschwinjen, wiels jie veschmieten de Lia von däm HARN, dee aules rejieet, un veachten däm Heiljen sien Wuat.

²⁵Un wäajen aul dit es däm HARN sien Oaja aunjestäajen jäajen sien ieejnet Volkj; un hee haft siene Haunt oppjehowen toom an dolschlonen. De Boaj bebren un de Doodes ligjen oppe Gaussen soo aus Mell, un doch lat sien Oaja noch nich no, un hee helt siene Haunt noch huach.

²⁶Hee woat een Tieekjen oppstalen fa een Volkj von wiet auf, un piepen soo daut dee von wiet auf plazlich un bosich oppkomen.

²⁷Dee sent nich meed, un vestaupen sikj nich; dee sent kloa waka, kjeenem schleepat doa; kjeenem jeit de Mauntel op, kjeenem es de Baunt aun sien Footich opjegonen.

²⁸Äare Feilen sent schoap, un äare Boages sent oppjetrocken; de Heefta aun de Pieed sent aus Steen, un de Woagen Räda dreien aus de Kjriesel.

²⁹Wan dee em Kjrich gonen, brellen dee aus de Leiw un äare junge; see brellen opp un nämen waut an jankat; see droagen daut met sikj, un kjeena kaun an opphoolen, kjeena kaun doa raden.

³⁰Wan dee Tiet ieescht kjemt, ruzhen see äwa äare Jäajna, soo aus daut Mäa ruzhen kaun; un wan eena nom Launt kjikjt sitt daut veenjst un dunkel; waut dach wia es unja de Wolkj nu diesta.