Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Jesaja 51 Bible Online

Jesaja 51 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Jesaja 51

¹Horcht emol no mie, dee jie rajcht haundlen, un sikj fa däm HARN bemieejen: Kjikjt emol no dän Steen von woonen jie rutjebeitelt sent, un no daut Loch, wua jie rutjegroft wieren.

²Kjikjt emol no Abraham, junen Voda, un no Sara von dee jie aufstaumen. Dee wieren auleen un onen Nokomen aus ekj an roopt, oba ekj säajend an un hab von an väle jemoakt.

³De HAR woat Zion treesten; hee woat aul äare doljebroakne Städa un drieeje Stapen treesten. Hee woat de Wiltnis to een Goaden Eden moaken, un daut drieeje Launt aus däm HARN sien Goaden moaken; Freid un scheen gonen woaren doa to finjen sennen un Leeda dee danken un preisen.

⁴Horcht no mie, mien Volkj, un paust opp no waut ekj saj; Doa woat eene Lia von mie komen; waut bie mie rajcht es, woat fa aule Velkja een Licht sennen.

⁵Ekj woa daut rajcht enfieren, un sea boolt, mien Heil es aul oppem Wajch; miene Oarms woaren de Velkja rajcht rejieren. Aule Lenda luaren aul no mie un hopen opp mienen Oarm.

⁶Kjikjt emol nopp nom Himmel, un rom junt opp de Ieed. De Himmel woat aus Ruak vegonen, un de Ieed woat vebrukt woaren aus Kjleeda, un de Menschen woaren soo aus Flieejen doot gonen. Oba mien Heil es opp emma; ekj woa nich opphieren rajcht to haundlen.

⁷Horcht emol no mie, dee jie weeten waut rajcht es. Jie Lied, dee miene Jesazen em Hoat haben: Habt nich angst wan de Lied junt veachten, un jäft nich opp wan see junt beschämen.

⁸Dee woaren vefaulen aus een mottenfrosjet Kjleet, un woaren soo väl meenen aus een wormfrosjet wolnet Duak. Oba ekj woa emma daut rajchte doonen, un mien Heil es fa aule Tieden.

⁹Wakj opp, HAR, wakj opp, wies diene Krauft un diene Macht. Wakj opp soo aus emol lang trigj; hakst du nich aum Aunfank Rahab twei, un vespekjst du nich daut Ojjeheia.

¹⁰Deetst du nich daut Mäa utdrieejen, daut soon deepet Wota wia, un em Boddem vom Mäa eenen Wajch moaken, daut dee kunnen derch gonen, waut vom Fient jerat worden?

¹¹Un soo woaren dee waut de HAR looskjaft no Hus komen, un woaren schrieen wan see no Zion komen. Eene eewje Freid woat an kjreenen; dee woaren jlekjlich sennen un lachen; jrämen un duaren woaren veschwinjen.

¹²Ekj, ekj sie dee, wäa Troost jeft. Waut es met die, daut du die fa Menschen enjst, dee aula stoawen motten un soo aus Graus veschwinjen?

¹³Hab jie dän vejäten dee junt jemoakt haft, dee wäa dän Himmel utjespreet haft un de Ieed opp siene Grunt jesat haft. Du enjst die dän gaunzen Dach fa de Wutt von däm Fient, dee die dolschlonen wull. Waut bediet däm Fient siene Wutt?

¹⁴De Jefangna saul boolt loos jeloten woaren; un dee woaren lang läwen un emma jenuach to äten haben.

¹⁵Ekj sie de HAR, jun Gott, dee daut Mäa en groote Walen opprieet, ekj sie bekaunt aus de HAR, dee aules rejieet.

¹⁶Ekj hab die miene Wieed en dien Mul jejäft, un hab die em Schauten von miene Haunt beschizt. Ekj spreed dän Himmel ut un laj dän Grunt fa de Ieed. Ekj saj to Zion: Jie sent mien Volkj.

¹⁷Wakj opp Jerusalem, wakj opp un sto opp, du hast von en däm HARN siene Haunt daut Kuffel met sien Oaja to drinkjen jekjräajen. Du hast must stolpren wäajen daut Kuffel, waut du ladich drinkjen must.

¹⁸Kjeene von diene Kjinja es jegonen die to halpen, kjeent von dee woone du groot jekjräajen hast helt die diene Haunt.

¹⁹Twee Dinja sent äwa die jekomen, un wäa haft die jeholpen dee to droagen? Daut Launt es venicht un enne Grunt jebrocht, un doa wia Hungaschnoot un daut Schwieet. Un wäa haft die jetreest?

²⁰Wiels see soo väl vom HARN sienen Oaja un Strof jekjräajen haben, ligjen diene Säns oppe Gaussen un sent veschmacht, soo aus een Ree en een Jäaja sien Nat,

²¹Oba nu horch, du veschechade, du best bedieselt, oba nich von Wien.

²²Dit es waut dien Har, de HAR, dien Gott, dee fa die ensteit sajcht: Ekj näm daut Kuffel wajch, wäajen woont du soo stolpren must; du brukst nich mea von daut Kuffel drinkjen, wua Gott sien Oaja bennen es.

²³Nä, ekj woa dee daut jäwen, waut die soo toojesat haben un sajen: Schmiet die han, daut wie kjennen äwa die gonen. Dee muaken die hanlajen un dien Rigjen hanjäwen, daut see doa, aus oppe Gaus, bowen romjinjen.