Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Jesaja 57 Bible Online

Jesaja 57 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Jesaja 57

¹Dee, dee jerajcht sent, komen om, un kjeena denkjt doaräwa no; de fromme Mana woaren wajch jenomen, un kjeena vesteit daut; see woaren jenomen, soo daut see dän Schoden nich seenen brucken.

²Dee kjennen en Fräd nengonen; dee waut em Läwen daut rajchte doonen, woaren sikj opp Benkjen utreiwen.

³Oba komt, jie dee jie orrajcht doonen; jie froagen de beese Jeista no Rot un deenen framde Jetta.

⁴Äwa wäm driew jie disen Spott? To wäm riet jie daut Mul opp un strakjen june Tung rut? Sent jie nich goaschtaje Kjinja, un een veloagnet Volkj?

⁵Jie läwen june Lost ut bie de Ieekjenbeem, un unja jieda jreenen Boom; jie opfren june Kjinja em Tol unja dän steenanen Äwahank.

⁶Jun Loon es bie de glaute Steena, de väajestalde Jetta, em Tol; dee, bloos dee woaren junt waut jäwen; dee hab jie jun Drinkjopfa jejäft, un jun Jeträajdopfa jebrocht. Sullen mie dee Dinja jefaulen?

⁷Opp eenen huagen aunjeseenen Boajch, stal jie Benkjen han toom de Jetta veieren, un doa go jie nopp un brinjen jun Opfa.

⁸Benna june Däaren stal jie june Aufjetta han un dreien junt wajch von mie; jie haben june Benkj opjedakjt un breet jemoakt, un haben eenen Bunt met de Jetta jemoakt. Junt jeit daut opp äare Benkjen scheen, jie haben met an romjeschwient.

⁹Jie sent no Moloch met june Eelj jegonen un met veschiedne diere Saulweelj; jie schekjten june Mana bat wiet, un rauf bat wua de Doodes sent.

¹⁰Jie haben junt meed jerant met jun romdriewen, oba haben nienich jesajcht, daut et vejäfs wia. Junt funk wada aun to jankren, un soo wort junt daut nich een oolent.

¹¹Von waut wia junt schis, von wäm enjst jie junt soo sea, daut jie von mie jinjen un von mie vegauten? Es daut wiels ekj aul lang nich jestroft hab, daut jie nu von mie vejäten haben?

¹²Ekj woa wiesen woo rajcht jie sent un waut jie jedonen haben, oba daut woat junt nich halpen.

¹³Roopt june Jetta wan jie em Trubbel sent; dee woaren vom ieeschten Wint wajchpusten, een kjlien bät Loft woat dee wajchnämen. Oba wäa sikj opp mie velat, dee woat daut Launt ennämen, un mienen heiljen Boajch fa sikj haben.

¹⁴De HAR sajcht: But emol, but dän Wajch opp un moakt dän reed; riemt wajch waut mien Volkj em Stich licht.

¹⁵Dee, dee opp emma huach en ieren es, däm sien Nomen heilich es, dee sajcht: Mien Plauz es jeieet un heilich, oba es uk bie dee, dee sikj nich mea weeten, un jleewen, daut et nuscht met an meent. Dee waut jleewen, daut meent nuscht met an, jäw ekj nieen Moot, un dee waut sikj nich mea weeten, jäw ekj Troost un Hopninj.

¹⁶Ekj woa nich emma beschuljen un nich oppe lenjd veläajen bliewen; aundasch wudd däm, wäm ekj doch daut Läwen jejäft hab, noch de Jeist vezoagen.

¹⁷Ekj wia sea veläajen, daut see soo bejierich wieren, daut an daut to Sind fieed; don schluach ekj an un veleet an, soo veläajen wia ekj, oba see bleewen jäajenaun un jinjen äaren ieejnen Wajch.

¹⁸Ekj see woo an daut jeit, un woa an bäta moaken; ekj woa an dän Wajch wiesen un treesten. Ekj woa dee waut truarich sent

¹⁹wada en Fräd preisen moaken. Fräd dicht bie un wiet runtom, un ekj woa an stoakj moaken, sajcht de HAR.

²⁰Oba de schlajchte Menschen sent aus de Walen oppem Mäa, dee nich stelhoolen kjennen; soon Wota rieet Schlaum un Blott opp.

²¹De gottloose sent nienich tofräd, soo sajcht mien Gott.