Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Jesaja 65 Bible Online

Jesaja 65 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Jesaja 65

¹Ekj wull mie befroagen loten, von dee waut nuscht fruagen; ekj wull mie finjen loten, von dee waut nich no mie sochten. Ekj säd: Hia sie ekj, hia sie ekj, to een Volkj, dee mien Nomen nich roopten.

²Ekj rieekjt een onjehuarsomet Volkj dän dachäwa miene Haunt, dee waut äaren ieejnen Wajch jinjen un nich opp dän gooden Wajch jinjen.

³Daut Volkj trozt mie emma wada un kjand kjeene Schaund; see muaken Opfa enne Goades, un Ruakopfa opp Tieejlen.

⁴Dee setten en Jräwa, un bliewen äwa Nacht en Heelen; see äten Schwiensfleesch, un vebodnet Fleesch en äare Supp.

⁵See sajen: Bliew wieda auf. Schia mie nich aun; ekj sie heilja aus du. Dise Menschen sent mie aus Ruak enne Näs, aus een Fia daut dän gaunzen Dach brent.

⁶Horcht emol, daut steit ver mie jeschräwen: Ekj woa veräakjnen un nich stell sennen. Ekj woa an enne Schoot jäwen, waut see vedeent haben

⁷fa äare Sinden un äare Vodasch äa Vegonen, sajcht de HAR. See haben oppe Boaj Weiruak jeopfat un mie doamet beleidicht un jelastat; ekj woa an enne Schoot jäwen, waut see vedeent haben.

⁸De HAR sajcht: Soo aus wan de Wiendruwen em Pungel aul jegoaren sent, un see dan sajen: Vedoaw dee nich, doa es een scheena Säajen bennen, soo woa ekj nich aules vedoawen, om dee äat haulwen, dee mie deenen.

⁹Ekj woa Jakob siene Nokomen toonämen loten, un von Juda, dee waut en miene Boaj wonen. Dee, woone ekj mie jewält hab, woaren daut kjrieen, un dee, dee mie deenen, woaren doa aunsiedlen.

¹⁰Un dee waut mie sieekjen, woaren en Scharon äare Häaden weiden un em Achor Tol äa Vee loagren.

¹¹Oba jie, dee jie dän HARN dän Rigjen dreien un von mienen heiljen Boajch vejäten, dee jie dän Desch oppsaten fa dän Aufgott Gad un fa Meni toopjegotnen Wien hanstalen,

¹²junt woa ekj vom Schwieet loten omkomen. Jie woaren en de Schlacht oppe Kjneeen faulen, wiels aus ekj roopt, auntwuad jie nich, un aus ekj räd, horcht jie nich. Jie deeden, waut ver mie schlajcht es, un wälden, waut mie nich Freid jeef.

¹³Un doawäajen sajcht Gott de HAR: Horcht emol, dee waut mie deenen, woaren äten, oba jie woaren hungren; dee waut mie deenen, woaren to drinkjen haben, oba junt woat darschten. Dee waut mie deenen, woaren schaftich sennen, oba jie woaren junt schämen motten.

¹⁴Dee waut mie deenen, woaren sikj von Hoaten freien, oba jie woaren ut Vetwiewlunk schrieen un jaumalich aungonen.

¹⁵Miene jewälde woaren junen Nomen brucken, fa soont, waut eena sikj vewenscht, un Gott de HAR woat junt doot moaken. Oba dee waut mie deenen, woa ekj eenen aundren Nomen jäwen.

¹⁶Wäa om eenen Säajen bäden woat, woat däm truhoatjen Gott doano bäden; un wäa een Vespräakjen opp eenen Eit jeft, woat dän bie däm truhoatjen Gott moaken. De Trubbels, waut an emol enjsten deeden, sent vejäten; dee sent von ver mie veschwungen.

¹⁷Horcht emol, ekj moak niee Himmel un eene niee Ieed. Waut verhäa wia, woat nich mea aun jedocht woaren, un woat nich mea em Jeräd komen.

¹⁸Freit junt un siet en eent wajch schaftich, äwa daut waut ekj moak. Daut niee Jerusalem, woont ekj moak, woat väle eene Freid sennen, un de Lied woaren aundre schaftich moaken.

¹⁹Ekj woa mie to Jerusalem freien un froo sennen äwa de Lied. Doa woat kjeen hielen to hieren sennen, un kjeena woat fa Angst schrieen.

²⁰Daut woat nich mea passieren, daut een Kjint mau een poa Doag läft; un de elre woaren kjennen äare Joaren utläwen. Wäa bie 100 Joa stoaft woat aus een junga talen, un wäa nich bat 100 läft woat talen aus bestroft fa siene Sinden.

²¹Dee woaren Hiesa buen un en dee wonen; see woaren Wiengoades aunplaunten un von de Frucht äten.

²²Dee woaren nich buen un een aundra doabennen wonen; dee woaren nich aunplaunten un een aundra daut äten. En mien Volkj woaren de Lied soo oolt woaren aus de Beem, un waut miene jewälde buen, woaren see lang goot brucken kjennen.

²³Äare Oabeit woat nich vejäfs sennen un äare Kjinja woaren nich Schoden lieden. See woaren unja mienen Säajen sennen un äare Kjinja woaren bie an bliewen.

²⁴Ea see bäden, woa ekj an auntwuaten; ea see utjerät haben, woa ekj an jäwen.

²⁵De Wulf un daut Laum woaren eena biem aundren fräten; de Leiw woat Stroo fräten soo aus de Oss; un de Schlangen woaren Ieed fräten. Opp mienen heiljen Boaj, woat kjeen schlajchtet sennen un nuscht vedorwen woaren, sajcht de HAR.