Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Jesaja 8 Bible Online

Jesaja 8 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Jesaja 8

¹Eemol säd de HAR to mie, ekj sull opp eene groote Tofel un soo daut aulemaun daut läsen kunn, de Wieed nopp schriewen: Maher Schalal Hasch Bas. [1]

²Un de HAR säd hee wull twee aunjeseene Mana haben, däm Priesta Uria, un Secharja, Jeberechja sien Sän, daut dee zeijen kunnen, daut ekj daut oppjeschräwen haud.

³Eene jewesse Tiet lota hauden miene Fru un ekj eenen Sän, un de HAR säd ekj sull am dän Nomen, Maher Schalal Hasch Bas, jäwen,

⁴wiels ea daut Junkje wudd kjennen Voda ooda Mutta roopen, wudd de assierischa Kjennich daut waut en Damaskus soon grooten Wieet haft, un daut, waut en Samaria wieet es wajchtodroagen, veschlapt haben.

⁵Een aundret mol säd de HAR to mie:

⁶Daut Volkj haft daut Wota von Siloah, daut soo ruich velenjd rant, veacht, un sent nu met Forcht benomen von Rezin un Remalja sienen Sän.

⁷Nu kjennen see sikj doaropp veloten, daut de Har daut groote un stoakje Wota vom Eufrat brinjen woat, un met dit meen ekj dän assierischen Kjennich un siene gaunze Armee. Dee woaren äwa aule Wotaleidinjen un aule Riefasch äwaschwamen,

⁸un dee woaren äwa Juda komen aus eene Äwaschwamunk bat aun dien Jenekj. Dee woat siene Flichten äwa die spreeden un dien gaunzet Launt bedakjen, Oo Immanuel.

⁹Reffelt junt, jie Velkja, oba daut woat nich toorieekjen; lot aule Velkja bat wiet auf hieren, doot waut jie kjennen, oba daut woat nich toorieekjen; doot waut jie kjennen, oba daut woat nich toorieekjen.

¹⁰Moakt eenen weisen Plon, oba dee woat nich utkomen; sajcht waut jie doonen kjennen, oba daut woat nich utkomen, wiels Gott es met ons, Immanuel!

¹¹De HAR läd siene Haunt opp mie un sad mie trajcht. Hee säd ekj sull nich soo doonen aus daut Volkj deed.

¹²Jleew nich daut daut, waut dit Volkj jleewd, jäajen daut Launt es, werkjlich jäajen daut Launt es; enjst die nich fa daut, fa waut see sikj enjsten; lot die nich veschrakjen.

¹³Hool däm HARN, dee aules rejieet, heilich; hab Forcht fa am un lot die von am schrakjen.

¹⁴Hee woat eene heilje Städ sennen; hee woat de Lied en beides Israel un Juda em Stich sennen un see woaren wäajen am hanfaulen; hee woat eene Faul un eene Schlenj fa de Lied en Jerusalem sennen.

¹⁵Väle woaren wäajen am stolpren un faulen un sikj enne Grunt brinjen; see woaren enne Schlenj komen un faustjenomen woaren.

¹⁶Moakt secha, daut miene Jinja de Lia soo biebehoolen, aus dee no mie jekomen es, un daut see daut Wuat nich velieren.

¹⁷Ekj woa daut aufluaren, waut de HAR doonen woat, un oppaussen, waut hee deit, wan hee uk siene Gonst von Jakob siene Nokomen wajchjenomen haft.

¹⁸Ekj un miene Kjinja, dee de HAR mie jejäft haft, sent de Tieekjens, dee de Israeliten woarnen, wäajen waut de HAR, dee aules rejieet, un dee opp däm Zion Boajch wont, met de Israeliten deit.

¹⁹Wan de Lied junt sajen: Jie motten de Jeista von de Vestorwne un dee waut besondre Ensecht en Sachen haben, froagen, dee waut brumlen un fuschlen un sajen: Sull een Volkj nich äare Jetta froagen? Sullen see nich de Doodje no Rot froagen fa dee waut läwen?

²⁰Oba ekj saj junt: Recht junt nom Wuat un de Lia; wäa daut nich deit, woat kjeen Morjenroot seenen.

²¹Dee woaren sea jeschloagen un hungrich em Launt romgonen; un wan see vom Hunga lieden, dan woaren see met äaren Kjennich un äaren Gott veläajen woaren un enne Hecht kjikjen un am veachten.

²²Wan see rauf no de Ieed kjikjen, woat aules diesta un schlemm loten; see woaren von Angst benomen woaren, un em diestren vejoacht woaren.

²³Oba fa dee, dee en Seelenangst wieren, woat daut nich dunkel bliewen. To eene Tiet muak hee de Jäajenden von Sebulon un Naftali veacht, oba daut woat soo romkomen daut dee gaunze Jäajent vom Wajch aum Mäa bat aun de aundre Sied vom Jordan, wua de aundre Velkja wonen, woat harlich jemoakt woaren.