Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Jesaja 9 Bible Online

Jesaja 9 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Jesaja 9

¹Daut Volkj, daut em diestren romjinkj, haft een grootet Licht jeseenen; opp dee, waut en daut doljeschloagne Launt wonden, schient daut nu dach.

²Du hast daut to een wunda scheenet Launt jemoakt; du latst an daut sea scheen gonen. See freien sikj, aus wan see eene groote Arnt jekjräajen haben, soo aus Mana, dee doa schrieen, wan enjedeelt woat, waut see em Kjrich jenomen haben.

³Du hast daut Joch, waut an doldrekjt, dän Stock met dän see äware Schulren kjrieejen, un de Wipp met dee see jejoacht worden, aula tweijebroaken, soo aus du emol de Midianita dolschluachst.

⁴Jieda Steewel von de Soldoten, dee em Kjrich marschieeden, un jieda Mauntel, waut bloodrich wia, woat soo aus Brenholt vebrent woaren.

⁵Wiels ons es een Kjint jebuaren, wie haben eenen Sän jekjräajen, un hee haft daut Rajcht to rejieren. Hee woat de wundaboara Rotjäwa, de majchtja Gott, de eewja Voda, un de Frädensprins jenant woaren.

⁶Sien Machtrajcht un de Fräd unja am woat onen Enj toonämen; hee woat opp David sien Troon setten un sien Rikj opprechtich un no daut waut rajcht es von nu aun un opp emma rejieren. De HAR, dee aules rejieet, woat dit en sienen Iewa doonen.

⁷De HAR haft sien Wuat äwa Jakob jejäft, un daut es opp Israel raufjekomen;

⁸de Lied wisten aula doavon, en Efraim un en Samaria, oba see säden huachnäsich:

⁹Onse Tieejlen sent jefollen, oba wie woaren met jesoagde Steena fresch buen. Onse Mulbäabeem sent aufjehakt, oba wie woaren Zeeda en dee äare Städ saten.

¹⁰Un nu lat de HAR Rezin stoakj woaren, daut hee jäajen an komen woat; de HAR moakt de Fiend reed.

¹¹Hee lat de Aramäa vom Oosten un de Filista vom Wasten sikj aun Israel voll fräten. Un äwa aul dit lat hee nich no met sien Oaja; hee helt siene Haunt noch emma huach.

¹²Un doch kjieet daut Volkj sikj nich trigj no däm, dee an schleit; see velangen nich däm HARN, dee aules rejieet.

¹³Dan schneet de HAR an en eenen Dach dän Kopp un dän Zoagel auf, beides de huage Asta un daut läaje Loof.

¹⁴De Leidasch un de huach Aunjeseene sent de Kopp, un de Profeeten, dee junt väalieejen, sent de Zoagel.

¹⁵De Leidasch en dit Volkj haben de Lied veleit, un dee, waut sikj leiden leeten, sent veloaren.

¹⁶Un doawäajen woat mien Har de junge Mana nich veschoonen, un hee woat kjeen Metlieden haben met de Weisen un de Wätfrues. Dee haben sikj aula vesindicht, un doonen waut orrajcht es; aul äa räden es frajch. Un äwa aul dit lat hee nich no met sien Oaja; hee helt siene Haunt noch emma huach.

¹⁷Daut beese flaumt aus een Fia daut en Distlen un Dornen brent, un dän dichten Woolt aunstekjt un huagen Ruak jeft.

¹⁸Daut Launt vebrent, un de Menschen sent aus Brenholt em Fia, ver däm Oaja von däm HARN, dee aules rejieet. Kjeena kjemt fa sienen näakjsten opp.

¹⁹See rieten sikj waut aun de rajchte Sied aun, oba wellen bloos mea; see nämen waut aun de linkje Sied, un sent doch noch nich tofräd. See nämen soogoa von äa ieejnet Frintschoft.

²⁰De Lied von Manasse nämen von Efraim, un de Lied von Efraim nämen von Manasse, un aulebeid nämen see von Juda. Un äwa aul dit lat hee nich no met sien Oaja; hee helt siene Haunt noch emma huach.