Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Jeremia 11 Bible Online

Jeremia 11 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Jeremia 11

¹Dit es de Norecht, dee Jeremia von däm HARN kjrieech:

²Horcht emol no disen Bunt, un sajcht de Lied en Juda un de Enwona en Jerusalem dän.

³Sajcht an: De HAR, dee Israel äa Gott es, sajcht: Een Fluch saul opp dee komen, dee nich no de Väaschreften von disen Bunt horchen,

⁴woonen ekj june Vodasch aun dän Dach jeef, aus ekj an ut Ägipten, dän jlieejenden Owen, rutbrocht. Ekj säd: Paust opp waut ekj saj, un doot aules waut ekj von junt velang. Dan woa jie mien Volkj sennen, un ekj woa jun Gott sennen.

⁵Dan woa ekj daut Vespräakjen hoolen, woont ekj june Vodasch opp eenen Eit jeef. Ekj säd, ekj wudd an een Launt jäwen, wua Malkj un Honnich ranen, soo aus jie daut vondoag haben. Un ekj säd: HAR, mucht daut soo sennen.

⁶Un de HAR säd to mie, daut ekj sull no de Städa en Juda, un oppe Gaussen en Jerusalem gonen, un sull to de Lied sajen: Horcht emol no waut de Bunt sajcht, un doot waut dee sajcht.

⁷Von dän Dach aun, aus ekj june Elren ut Ägipten brocht, hab ekj junt emma wada denkjen jeholpen un jesajcht, daut jie sullen horchen no daut waut ekj säd.

⁸Oba jie horchten nich doano, un deeden nich waut ekj säd. Jie jinjen, een jiedra opp sienen ieejnen beesen Wajch. Doawäajen hab ekj daut nu bat opp daut latste utkomen loten, waut de Bunt säd, dän ekj junt oppjeef un jie nich hilden.

⁹Un de HAR säd to mie: Doa es een Wadastaunt mank de Lied en Juda, un mank de Enwona en Jerusalem.

¹⁰See sent trigj jegonen, un doonen dee Sinden, woone äare Elren deeden, aus dee nich no mie horchten. See jinjen no framde Jetta un bäden dee aun. Nu haben beid, de Israeliten, un de Menschen von Juda, dän Bunt jebroaken, woonen ekj met äare Elren jemoakt haud.

¹¹Un doawäajen sajcht de HAR nu: Ekj woa eenen grooten Schoden loten opp junt komen, dän jie nich woaren ut däm Stich gonen kjennen. Un wan jie mie sullen fa Help roopen, woa ekj nich doano horchen.

¹²Un de Lied en de Städa en Juda, un de Enwona en Jerusalem, woaren gonen un de Jetta aunroopen, fa woone jie Ruakopfa jemoakt haben; oba dee woaren junt nich halpen kjennen jäajen dän Schoden.

¹³Jie haben soo väl Jetta aus jie Städa en Juda haben, un doa sent soo väl Aultoaren en Jerusalem aus doa Gaussen sent. De Aultoaren, opp dee jie fa Baal Ruakopfa moaken, sent eene Schaund.

¹⁴Un du, Jeremia, froag no nuscht fa dit Volkj un bäd nich fa an, wiels ekj woa nich horchen, wan see mie wäajen äaren Trubbel aunroopen woaren.

¹⁵Ekj sie junt sea goot, oba waut fa een Rajcht hab jie en mien Tempel to komen, wan jie soo väl Sinden begonen? Kjennen feine Vespräakjen, un daut Fleesch von de Opfa june Strof aufwäaren? Woo kjenn jie junt en dit freien?

¹⁶To eene Tiet säd de HAR: Jie sent een jesunda Oliewenboom, dee goot lat un schmocke Frucht haft. Oba nu woat hee doa een Fia unja saten, un daut woat goot ruzhen, un aul siene Asta woaren dolbräakjen.

¹⁷De HAR, dee aules rejieet, dee die aunjeplaunt haft, haft Schoden vesproaken, wäajen daut beese, waut de Israeliten un de Lied un Juda jedonen haben. Dee haben mien Oaja jehoakt met äare Ruakopfa fa Baal.

¹⁸De HAR leet mie weeten, waut see wullen, un hee wees mie, waut see deeden.

¹⁹Ekj jinkj en vetruen aus een Laum, daut rut jeleit woat toom schlachten, un wist nich waut see jäajen mie jeplont un jesajcht hauden. Well wie dän Boom met de Frucht toop dolhaken un daut Läwen vedoawen, soo daut onse Menschen wiedahans nich mea von am räden.

²⁰HAR, dee du aules rejieescht, dee du rajcht rechten deist, un weetst aules waut de Menschen denkjen, lot mie seenen, woo du met an veräakjenst. Ekj äwajäw die dise miene gaunze Sach.

²¹Doa wieren waut Mana en Anatot, dee Jeremia no sien Läwen stunden. Un dee säden, hee sull nich mea em Nomen vom HARN räden, wan see am nich ombrinjen sullen. Un de HAR säd, wäajen dise Mana:

²²Dit es waut de HAR, dee aules rejieet, sajcht: Horch emol, ekj woa met an veräakjnen. Äare junge Mana woaren vom Schwieet omjebrocht woaren, un äare Säns un Dajchta woaren vehungren un stoawen.

²³Doa woat kjeena von äare Menschen äwabliewen, en de Tiet wan ekj dän grooten Schoden opp Anatot brinjen woa.