Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Jeremia 12 Bible Online

Jeremia 12 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Jeremia 12

¹HAR, wan ekj die wäajen eene Sach beschuljen wudd, dan wurscht du doch aum Enj rajcht haben; oba ekj woa doch wäajen eenen Faul froagen. Wuarom haben de beese daut soo goot, un de onjehuarsome daut soo onvestieet?

²Du hast an jeplaunt, un see haben sikj enjewartelt; see waussen un haben Frucht, un räden von die, oba äa Hoat es wiet auf von die.

³Oba mie, HAR, kjanst du; du sitst mie un proofst miene Jedanken auf. Leid an wajch aus Schop, ea dee jeschlacht woaren; un sat an oppoat, daut see jeschlacht woaren.

⁴Woo lang woat daut Launt lieden, un aulet Graus oppe Stap vedrieejen? Daut Vee un de Väajel veschwinjen vom Launt, wiels de Enwona soo väl orrajchtet doonen; see meenen: Hee sitt nich woo ons daut utkjemt.

⁵Un de HAR säd: Wan du meed woascht von met Footjenja ranen, woo woascht dan uthoolen met Pieed ranen? Un wan du bloos en een jleiet Launt kaust bestendich sennen, waut woascht dan en däm Woolt biem Jordan doonen?

⁶Soogoa dien Frintschoft un dien Jeschwista kaust du nich truen; see schrieen die, soo lud aus see kjennen, hinjaraun. Uk wan see frintlich kjikjen, kaust du an nich jleewen.

⁷De HAR sajcht: Ekj hab mien Hus veloten. Ekj hab daut, waut mient es, vestat; un hab dee, woone ekj goot sie, en äare Fiend äare Macht jejäft.

⁸Daut Volkj, waut mie jehieet, brelt mie soo aun, aus een Leiw em Woolt wudd; ekj sie äa Fient jeworden.

⁹De Velkja setten rom mien Volkj, soo aus Hons rom eene kranke Han. Mau goot! Lot aule wille Tieren komen, un daut latste von ar oppriemen.

¹⁰Miene Wiengoades un Akastapen, sent veklunjt un vewoaloost von framde Hoads. Daut scheene Stekj woont mie jehieed, es eene velotne Wiltnis jeworden.

¹¹Dee haben daut gaunz vedorwen, un nu licht daut doa haulf doot; daut gaunze Launt es vedorwen, un kjeena jeft doa waut rom.

¹²Äwa aule kole Boaj enne Wiltnis, komen dee, dee an vedoawen wellen; däm HARN sien Schwieet frat aules, von een Enj em Launt bat daut aundre. Kjeen Läwen kaun sikj secha sennen.

¹³Mien Volkj haft Weit jeseit un Distlen jearnt; see haben sikj meed jeschauft un nuscht vedeent. Wiels de HAR sienen Oaja seenen lat, motten see sikj met äare Arnt schämen.

¹⁴Dit es waut de HAR sajcht: Aul dise Nobasch, dee soo frajch opp daut Oafgoot romklunjden, woont ekj mien Volkj Israel jejäft haud, woa ekj von äa Launt utrieten. Un ekj woa Juda, von medden mank de Velkja, uk utrieten.

¹⁵Oba no däm, daut ekj an utjeräten hab, woa ekj wada leeftolich to de Velkja sennen, un eenen jiedren wada no sien Launt, woont äa Oafgoot es, brinjen.

¹⁶Un dan, wan see sikj dan bemieejen woaren, soo to läwen aus mien Volkj sull, un see dan woaren en mienen Nomen sajen: “Soo kloa aus de HAR läft”, enne Städ bie Baal äa Vespräakjen to jäwen, (soo aus see mien Volkj emol lieeden,) dan sellen see medden mank mien Volkj wonen.

¹⁷Oba wan see nich doano trachten, dan woa ekj äa Volkj utrieten un daut vedoawen, sajcht de HAR.