Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Jeremia 14 Bible Online

Jeremia 14 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Jeremia 14

¹Dit es waut de HAR to Jeremia säd aus daut soo lang drieech wia.

²Juda truat, un äare Darpa lieden. De Lied setten opp de Ieed un truaren, un en Jerusalem hielen see lud.

³De Leidasch schekjen äare Menschen no Wota, oba wan see no de Zista komen, es dee drieech. See gonen trigj met ladje Amasch, un bedakjen sikj dän Kopp; see schämen sikj dän Wieet to trafen.

⁴Daut räajent nich un de Ieed ritt opp. De Foarma bedakjen sikj de Jesechta, un weeten nich wuahan to dreien.

⁵Oppe Stap velat daut Ree äa junget, wiels see kjeen Graus to fräten finjt.

⁶De wille Äsels stonen oppe läaje Boaj, un gaupen no Loft aus een Wulf; äare Uagen loten gaunz doff, wiels nuscht mea waust.

⁷Wan onse Sinden uk jäajen ons stonen, halp ons doch, HAR, daut dien Nomen jeieet woat. Wie sent sea onjehuarsom jewast, un haben jäajen die jesindicht.

⁸Du best de eensja, dee ons halpen kaun, un ons raden, wan daut schwoa jeit. Wuarom deist du die aus een framda em Launt, aus een Reisenda, dee bloos Nacht blift?

⁹Wuarom steist du soo veduzt doa, aus een Soldot, dee nich halpen kaun? Du best doch medden mank ons, HAR. Wie woaren bie dienen Nomen jenant; velot ons nich!

¹⁰De HAR sajcht äwa dit Volkj: Dee jeit daut romranen opp iernst scheen; see schoonen äare Feet nich; un daut jefelt däm HARN soo schlajcht. Nu woat hee äa Vegonen em Denkj hoolen, un äare Sinden bestrofen.

¹¹De HAR säd to mie: Bäd nich, daut ekj goodet fa dit Volkj doonen saul.

¹²Uk wan see fausten, woa ekj nich horchen wan see mie aunroopen. Mie es daut kjeen Jefaulen, wan see Brauntopfa un Speisopfa moaken. Ekj woa an met daut Schwieet, met Hungaschnoot un met Krankheiten ombrinjen.

¹³Dan säd ekj: Oba HAR Gott, hia sent Profeeten, dee sajen, daut de Lied woaren nich daut Schwieet to seenen kjrieen, un see woaren uk nich vehungren. Dee sajen, daut du woascht an bestendich opp dise Städ Fräd jäwen.

¹⁴Un de HAR säd to mie: Dise Profeeten sajen see räden en mienen Nomen, oba waut see sajen sent Läajes. Ekj hab an nich jeschekjt, ekj hab an nuscht oppjejäft, un ekj hab nich to an jerät. Waut see profezeien, haft kjeenen Wieet. Dee lieejen junt väa, met daut waut see sikj dietlich jemoakt haben, un moaken sikj daut aula selfst opp.

¹⁵Un doawäajen sajcht de HAR nu: Dee Profeeten, woone ekj nich jeschekjt hab, un dee en mienen Nomen sajen, daut daut Schwieet un de Hungaschnoot nich woaren en dit Launt komen, dee woaren selfst derch daut Schwieet un de Hungaschnoot stoawen.

¹⁶Un dee Lied, to woone see daut sajen, woaren en Jerusalem oppe Gaussen jeschmäten woaren, wan daut Schwieet un de Hungaschnoot komen. Doa woat kjeena an begrowen, nich an, ooda äare Frues, ooda äare Säns ooda Dajchta. Ekj woa an jäwen, waut see vedeent haben.

¹⁷Dit es waut du an sajen saust: Muchten miene Uagen Dach un Nacht onen Enj met Tronen ranen, wiels miene scheene Lied, mien Volkj, haft eene Wund dee nich veheelen kaun, un es sea jeschloagen.

¹⁸Wan ekj oppe Stap go, sent doa soone, waut vom Schwieet jeschloagen sent; bliew ekj enne Staut, dan ligjen doa dee, dee vehungat un krank sent. Beides Priesta un Profeeten gonen onweetent rom em Launt.

¹⁹Hast du gaunz oppjejäft met Juda, un es die Zion gaunz wadalich jeworden? Ooda wuarom hast du ons soo jeschloagen, daut wie nich veheelen kjennen? Wie wenschten ons Fräd, un seenen nuscht goodet; wie luaden, daut sull bäta woaren, oba nu mott wie ons grulen.

²⁰HAR wie bekjanen onse Schult, un onse Elren äa Vegonen; daut sent Sinden jäajen die.

²¹Bliew du wäa du best, un veschmiet ons nich; lot dienen heiljen Troon nich en Schaund jeroden. Denkj noch wada aun dienen Bunt, un lot dän nich utranen.

²²Kaun irjent eena von de Velkja äare Jetta dän Räajen brinjen, ooda kaun daut von de Loft räajnen? HAR, ons Gott, bloos du kaust daut. Wie hoolen ons vetruen en die; du best dee, wäa aules lenkjt.