Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Jeremia 17 Bible Online

Jeremia 17 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Jeremia 17

¹Juda äare Sinden sent met eene iesane Tintfada doljeschräwen; dee sent met een Schriewdinkj, waut eene Spetz von een Diamaunt haft, opp de Rejista von june Hoaten, un aun de Akjspetzen vom Aultoa, nenjeschräwen.

²June Menschen weeten bloos von Aultoaren un Ascherabilda unja jreene Beem, oppe huage Eewa,

³un oppe Boaj em Launt. Un ekj woa aules waut jie toopjesaumelt haben, un waut jie soo väl räakjnen, bestälen loten, wäajen de Sinden, dee en june gaunze Jäajent jedonen woaren.

⁴Jie woaren daut, waut ekj junt toojedeelt un jejäft haud, oppjäwen, un woaren Deena sennen fa june Fiend en een Launt, daut junt framd es. Daut es wiels jie mienen brennenden Oaja haben toom oppflaumen jebrocht, un daut woat onen Enj brennen.

⁵Dit es waut de HAR sajcht: Ekj woa däm vedaumen, dee sikj opp Menschen velat, un oppe Krauft von Mana, un nich sien vetruen opp däm HARN sat.

⁶Dee woat aus een Struck enne Wiltnis sennen, un niemols waut goodet opp sikj komen seenen; dee woat opp Solt Launt to wonen komen, enne drieeje Wiltnis, wua kjeena wont.

⁷Oba de HAR woat däm Mensch säajnen, wäa sien vetruen opp am sat, dee sikj gaunz oppem HARN velat.

⁸Dee es krakjt soo aus een Boom, dee aun een Wota steit, un siene Wartlen nom Riefa schmitt. Eendoont wan daut dan uk heet woat, hee brukt sikj nich enjsten; siene Bläda woaren jreen bliewen. Een drieejet Joa beduat däm nich; dee hieet nich opp met Frucht droagen.

⁹Wäa kaun daut vestonen, daut Menschen soo hinjarigjsch un vedorwen sent?

¹⁰De HAR vesteit daut Hoat gaunz, hee weet aules, waut doa bennen es; un hee jeft een jiedren krakjt doano, aus dee jedonen un vedeent haft.

¹¹Wäa opp eenen onopprechtjen Wajch rikj woat, es aus een Voagel, waut framde Eia utjebroot haft; en eene korte Tiet rant am daut ut, un tolatst mott hee noch dän Spott haben.

¹²Waut fa een groosoatich schmocka Troon es ons Heilichtum; vom Aunfank aun huach aunjeseenen.

¹³HAR, du best de eensja, opp wäm wie ons veloten kjennen; jieda Mensch, dee die veschmitt, woat sikj aum Enj noch schämen. Wäa sikj von die wajchdreit, haft sienen Nomen em Stoff jeschräwen, wiels see däm HARN veloten, von wäm daut läwendje Wota kjemt.

¹⁴Veheel mie, mien HAR; dan wudd ekj jeheelt sennen. Halp mie soo daut et waut halpt; du best dee, däm ekj preis.

¹⁵Horch woo see aula sajen: “Wua blift däm HARN sien Wuat? Wies ons, daut et soo es.”

¹⁶Ekj hab daut nich aufjesajcht, een Hoad fa die to sennen; ekj hab daut nich velangt, daut de schlemma Dach komen sull. Du weetst, waut ekj jesajcht hab, daut es die aula kloa.

¹⁷Doo mie nich grulen; bie die kaun ekj mie secha sennen, wan daut schwoa jeit.

¹⁸Lot dee sikj schämen, dee mie daut Läwen schwoa moaken, un nich mie; lot dee veschrocken sennen, un nich ekj. Lot an een Dach Schoden lieden, un tweemol vedorwen woaren.

¹⁹Dit es de Norecht, dee ekj von däm HARN kjrieech: Go emol un sto bie daut Volkjs Puat, wua de Kjennichs von Juda nenn un rut gonen, un no aul de aundre Puaten von Jerusalem,

²⁰un saj doa to de Menschen: Horcht emol, jie Kjennichs von Juda, un aule Menschen en Juda un Jerusalem. Een jiedra, dee derch dise Puaten jeit, horcht waut de HAR sajcht.

²¹De HAR sajcht: Wäat junt fa jun Läwen, daut jie aum Sabat kjeene Fuaren derch de Puaten von Jerusalem droagen.

²²Jie sellen aum Sabat kjeen Pinjel ut june Hiesa droagen ooda Oabeit doonen. Hoolt dän Sabat heilich, soo aus ekj june Elren daut väajeschräwen hab.

²³Oba de Menschen horchten nich doano, un deeden nich waut ekj säd. See hilden sikj stieekoppich, un horchten nich no waut ekj säd. See leeten sikj nich belieren.

²⁴Wan jie no mie horchen woaren, sajcht de HAR, un aum Sabat kjeene Fuaren derch de Puaten von dise Staut droagen, un dän Sabat heilich hoolen, un kjeene Oabeit aun dän doonen,

²⁵dan woaren Kjennichs, dee opp David sien Troon setten, un met Pieed un Woages foaren, un äare aunjestalde met an, nenn un rut gonen, derch dise Puaten. Un de Menschen von Juda un Jerusalem woaren hia derch gonen, un de Staut woat opp emma bewont sennen.

²⁶De Lied woaren von de Städa en Juda, un von runtom Jerusalem komen, un uk von daut Launt Benjamin, von de läaje Boaj em Wasten, von de huage Boaj, un von daut Launt em Sieden, un woaren Brauntopfa un Schlachtopfa, Speisopfa un Ruakopfa un Dankopfa bie däm HARN sien Hus brinjen.

²⁷Wan jie oba dän Sabat nich heilich hoolen, un june Sachen aum Sabat derch de Puaten von Jerusalem droagen, un nich no mien Jeboot horchen woaren, dan woa ekj een Fia bie june Puaten komen loten, woont de groote Jebieda en Jerusalem dolbrennen woat, un kjeena woat daut kjennen ut moaken.