Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Jeremia 18 Bible Online

Jeremia 18 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Jeremia 18

¹Dit es de Norecht, dee Jeremia von däm HARN kjrieech:

²Go emol em Tol nenn, doahan wua de Toppstrikja wont. Doa woa ekj die weeten loten, waut ekj to sajen hab.

³Ekj stunt opp, un jinkj rauf bat däm Toppstrikja sien Hus, un hee wia jrod biem Taparaut un oabeid doa.

⁴Met eemol, aus hee aun eenen Topp schauft, veonjlekjt am daut, soo daut hee doa waut gaunz aundret von muak, soo aus am daut paust.

⁵Dan wort mie kloa waut de HAR to sajen haud, un ekj säd:

⁶Oba jie Israeliten! De HAR frajcht sikj: Kunn ekj nich met junt krakjt soo doonen aus dis Toppstrikja met sien Leem? Denkjt doaraun, krakjt soo aus de Toppstrikja dän Leem en siene Haunt haft, soo hab ekj junt Israeliten en miene Haunt.

⁷Krakjt wan ekj well, saj ekj äwa een Volkj, ooda een Rikj, daut ekj an dolbräakjen woa, un an ut äare Städ rieten un vedoawen woa.

⁸Wan daut Rikj oba, äwa woont ekj soont jesajcht hab, sikj von äaren beesen Wajch kjieren deit, dan woa ekj mienen Oaja trigj nämen un nich dän Schoden utfieren, dän ekj jedreift hab.

⁹Un krakjt soo, wan ekj äwa een Volkj ooda Rikj jesajcht hab, daut ekj an woa eenen Plauz jäwen, soo daut see sikj goot enwartlen kjennen,

¹⁰un wan see dan oba met beese Sachen ver mie omhäagonen, un nich no mie horchen, dan woa ekj mien goodet Vespräakjen trigjnämen, un daut nich utfieren.

¹¹Un doawäajen, saj nu to de Mana en Juda, un to aule waut en Jerusalem wonen: De HAR sajcht: Ekj schauf doaraun, daut ekj junt dolbräakj, un moak eenen Plon, dee jäajen junt jeit. Lot aula auf von june beese Woakjen, un schlot eenen gooden Wajch en.

¹²Oba dee woaren sajen: Opp kjeenen Wajch! Wie wellen onse ieejne Jedanken nogonen. Een jiedra woat soo stekjsennich un jäajenaun sennen, aus hee well.

¹³Doatoo sajcht de HAR dan nu: Froacht emol mank de aundre Velkja; haft irjentwäa aul emol ea soont jehieet? Miene scheene Dochta Israel haft waut oppscheiseljet jedonen.

¹⁴Velat de Schnee opp de steenaje Boaj em Libanon noch emol? Veschwinjen de kjeele Riefasch emol, dee von wiet auf Wota brinjen?

¹⁵Doch mien Volkj haft mie vejäten, un brennen Weiruak fa daut, waut kjeen Gott es. Dee haben an von dän Wajch veleit, dän oolen Stich; un gonen nu opp eenen, dee nich oppjebut es.

¹⁶See haben von dit Launt waut jemoakt, waut opp emma eene Schaund bliewen woat. Wäa doa nu vebie kjemt, dee tieet sikj, un vewenscht sikj soon growet vedoawen.

¹⁷Soo aus de Stoff met däm Oostwint flicht, soo woat mien Volkj von äare Fiend vejoacht woaren; un aun dän Dach, wan de Schoden kjemt, woa ekj mien Rigjen no an dreien, un nich mien Jesecht.

¹⁸Un eenje Menschen säden: Komt, well wie ons beräden, woo wie Jeremia kjennen toosaten. Priesta woaren nich opphieren met dän Unjarecht; de Weise woaren nich opphieren met Rot jäwen; un de Profeet woat nich opphieren met daut Wuat wiedajäwen. Komt, well wie am vekloagen, wäajen waut hee sajcht, un nich mea no am horchen.

¹⁹HAR, horch no waut ekj saj; paus opp no waut miene Jäajna sajen.

²⁰Sullen see daut goode met beeset trigjtolen? Oba see haben een Loch fa mie jemoakt. Du weetst je woo ekj ver die stunt, un goodet räd von an, soo daut dien Oaja von an kunn wajchdreien.

²¹Oba nu lot äare Kjinja hungren. Lot dee em Kjrich stoawen, un lot de Frues äare Kjinja un Mana velieren. Lot de Mana von Krankheit stoawen, un de junge Mana vom Schwieet em Kjrich,

²²soo daut daut schrieen von enne Hiesa to hieren es, wan du haustich latst de Reiba äwa an komen. See haben een Loch jegroft toom mie jriepen, un haben Schlenjen fa miene Feet jelajcht.

²³Oba, HAR, du weetst aules, waut see jäajen mie plonen, un woo see mie ombrinjen wellen. Vejeff an äare Sinden nich, un entschulj an nich fa äare Schult. Lot see sikj ver die vestaupen un hanfaulen; vehaundel met an, wan du doll best.