Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Jeremia 2 Bible Online

Jeremia 2 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Jeremia 2

¹Mie wort kloa waut de HAR haben wull, daut ekj sajen sull:

²Go emol un räd soo, daut de Menschen en Jerusalem daut hieren, un saj: Dit es waut de HAR sajcht: Ekj kaun mie noch goot denkjen, woo truhoatich goot du mie wieescht, en diene junge Joaren; un woo du mie soo goot wieescht aus eene Brut. Du kjeemst met mie derch de Wiltnis, wua kjeena waut seien deed.

³Israel, du wieescht heilich fa dän HARN; du wieescht de ieeschte Frucht von siene Arnt. Wäa die eenen Schoden aundeed, dee must doafäa veauntwuaten, dee kjrieech trigjetolt, sajcht de HAR.

⁴Horcht emol, jie, dee jie von Jakob aufstaumen, un jieda Staum von Israeliten, no waut de HAR sajcht.

⁵Dit es waut de HAR sajcht: Waut dochten june Vodasch, daut ekj orrajcht jedonen haud, daut see von mie wajchjinjen, un daut see dee nuzloose Jetta hinjaraun jinjen, un doaderch nuscht von sikj selfst muaken?

⁶See fruagen niemols wua de HAR wia, dee waut an haud ut Ägipten jebrocht, un an haud derch de Wiltnis jeleit, eene Jäajent von Saunt un Schluchten, eene Jäajent onen Wota un diesta, eene Jäajent wua sest kjeena derch jinkj, un kjeene Menschen wonden.

⁷Ekj brocht junt en een goodet Akalaunt nenn, wua jie goot äten kunnen un aundret goodet hauden. Oba jie kjeemen en mien Launt nenn un veschwienden daut un muaken mie daut wadalich, waut mient wia.

⁸De Priesta fruagen nich wua de HAR wia, un de Lierasch vom Jesaz kjanden mie nich; de Leidasch em Launt jinjen jäajen mie, un de Profeeten räden en Baal sien Nomen, un hilden sikj aun soont, waut nuscht meend.

⁹Ekj woa noch wieda met junt vehaundlen, sajcht de HAR, un woa dit jäajen june Nokomen hoolen.

¹⁰Got emol no de Kittäa äare Inseln un schekjt no Kedar un seet no, auf jeemols ea soont jeworden es,

¹¹daut een Volkj äaren Gott veleet un no eenen aundren jinkj, daut kjeen Gott wia. Un doch, haft mien Volkj daut, waut an harlich muak, vetuscht fa daut, waut kjeenen Wieet haft.

¹²Dit sull dän Himmel staunen, dee sull sikj vefieren un sea tekjen, sajcht de HAR.

¹³Mien Volkj haft sikj dobbelt veschulcht; mie, de Kjwal von läwendjet Wota, veloten see, un see moaken sikj enjespoolde Zistren, dee kjeen Wota hoolen kjennen.

¹⁴Mott Israel utschaufen? Es hee een Sklowen Kjint? Ooda wuarom well am wäa wajchnämen?

¹⁵De Leiws brellen rom am, dee brellen lud un haben sien Launt vedorwen, un siene Städa vebrent un ladich jeloten.

¹⁶Un de Mana von Memfis un Tachpanhes schäaren die dän Kopp kol.

¹⁷Daut es waut du doafäa kjrichst, daut du dän HARN dienen Gott veloten hast, wan hee die opp dän rajchten Wajch leid.

¹⁸Waut halpt die daut no Ägipten trakjen? West du daut Wota vom Niel Riefa drinkjen? Un waut halpt die daut no Assierien gonen? West du daut Wota vom Eufrat drinkjen?

¹⁹Muchst du derch diene Fäla lieren; mucht dien Vegonen die Ensecht jäwen. See daut emol en un sto daut too, daut wan du vom HARN wajchdreist, dan kjrichst du een betret un een truajet Stekj enne Schoot, sajcht Gott de HAR, dee aules rejieet.

²⁰Aul lang trigj, bruakst du dien Joch un reetst die diene Lienen twei. Du sätst: Ekj woa kjeen Deena sennen, un lädsd die opp irjent een Humpel un unja jieda jreenen Boom, un schwiensd met de Jetta rom.

²¹Ekj plaunt die aus eene goode Wienrank, von de baste Sort Wiendruwen; woo best du oba utjeoat, un willet Struck jeworden?

²²Krakjt eendoont, wan du die met Lei un väl Seep woschst, wudd ekj de Noaw von diene Schult doch seenen, sajcht Gott de HAR.

²³Woo kaust du noch sajen, du hast die nich veschulcht, un du velatst die nich opp de Baal Jetta? Denkj bloos waut du em Tol väahast; sto too waut du doa deist. Du ranst rom aus eene Kameelen Kobbel, dee sikj eenen Hinjst sieekjt,

²⁴un aus een willa Äsel enne Wiltnis, dee met siene Näs em Wint schneffelt, un däm kjeena hoolen kaun. Kjeena brukt sikj fa däm meed ranen; dee malt sikj boolt selfst wada aun.

²⁵Hia doch opp, ea diene Feet wund sent un dien Hauls drieech woat. Oba du sajchst: Mie woat kjeena opphoolen; mie jefaulen de framde, un ekj woa dee hinjaraun ranen.

²⁶Soo aus een Stäla sikj schämt, wan hee jejräpen woat, soo woaren de Israeliten sikj schämen met äare Kjennichs, Leidasch, Priesta un Profeeten,

²⁷waut nu to daut Holt sajen: “Mien Voda”, un toom Steen: “Von die kom wie”. Nu dreien see dän Rigjen no mie, un nich daut Jesecht. Oba wan see ieescht em Trubbel sent, dan sajen see: “Komm un halp ons”.

²⁸Wua sent de selfstjemoakte Jetta? Lot dee en dienen Trubbel komen un die halpen, wan see kjennen. Juda, du hast aul soo väl Jetta aus du Städa hast.

²⁹Wäajen waut vekloag jie mie? Jie sent aula jäajen mie jegonen, sajcht de HAR.

³⁰Daut haft nuscht jeholpen, daut ekj june Säns priejeld; dee loten sikj nich utbätren. Jun ieejnet Schwieet haft june Profeeten jenomen, soo aus een dolla Leiw sikj waut nemt.

³¹Aul jie, dee jie vondoag läwen, horcht emol waut de HAR sajcht: Sie ekj eene Wiltnis fa Israel jewast? Sie ekj waut sea dunklet fa junt? Wuarom sajcht mien Volkj dan: “Wie kjennen doonen waut wie wellen; wie brucken die nich mea froagen.”

³²Vejat eene Mejal sikj schmock to moaken? Vejat eene Brut noch emol äaren Schleia? Oba mien Volkj haft mie soo foaken vejäten, ekj kaun daut nich mea talen.

³³Woo goot finjst du Wäaj, met diene Junges toop to komen; dee, dee aul schlajcht sent, kjennen noch waut von die lieren.

³⁴Daut Bloot von de oame un von soone waut kjeene Schult haben, finjt eena aun die; un nich wiels dee bie die nenbruaken. Un wan dit uk soo es,

³⁵sajchst du: Ekj hab nuscht schlajchtet jedonen. Hee es mie nu nich mea doll. Horch emol häa! Ekj brinj die ver daut Jerecht, wiels du sajchst, daut du nich jesindicht hast.

³⁶Du best onväabedocht, un ranst mol hiahan, mol doahan. Soo aus du die bie de Assiera toschaund muakst, woascht du die uk bie de Ägipta toschaund moaken.

³⁷Von doa woascht du uk trigj komen, met diene Henj äwa dienen Kopp; dee, opp wäm du dien vetruen satst, haft de HAR veschmäten. Du woascht met dee kjeen Jlekj haben.