Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Jeremia 22 Bible Online

Jeremia 22 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Jeremia 22

¹Dan säd de HAR, daut ekj sull no däm Kjennich von Juda sien Paulaust gonen, un am dise Norecht brinjen:

²Horch emol, du Kjennich von Juda, dee du opp David sien Troon setst, un jie aunjestalde un aul jie, dee jie en daut Puat nengonen. De HAR well junt waut sajen.

³Dit es waut de HAR sajcht: Siet opprechtich un doot waut rajcht es. Halpt dee, dee utjenuzt woaren, von dee, dee an bestälen; un doot nich de framde, de Weisen un Wätfrues, utnutzen ooda schlajcht behaundlen; un lot opp dise Städ kjeenem omjebrocht woaren, dee dän Doot nich vedeent haft.

⁴Wan jie daut soo doonen aus ekj hia jesajcht hab, dan woaren noch lenja Kjennichs, dee opp David sienen Troon setten, un uk äare aunjestalde un äa Volkj, opp Woages un opp Pieed derch dise Puaten komen.

⁵Oba wan jie daut nich doonen woaren, waut ekj jesajcht hab, dan vespräakj ekj mie gaunz faust, dan woa ekj dit Hus vestieren, sajcht de HAR.

⁶Dit es waut de HAR äwa dän Kjennich von Juda sien Paulaust sajcht: Du wieescht aus Gilead fa mie, un aus de Boaj en Libanon; oba nu kaust doamet räakjnen, daut ekj eene Wiltnis von die moaken woa, eene Staut wua kjeena wont.

⁷Ekj woa eenen brinjen, dee met sien Jewäa un Jereetschoft vedoawen woat; dee woaren diene baste Zeeda dolhaken un em Fia schmieten.

⁸En dee Tiet woaren veschiedne Velkja bie dise Staut vebie komen, un sikj unjarenaunda froagen, wuarom de HAR soo met dise groote Staut jehaundelt haft.

⁹Un see woaren sikj sajen, daut es wiels de Lied dän Bunt met däm HARN, äaren Gott, veschmäten haben, un haben aundre Jetta aunjebät un jedeent.

¹⁰Hielt nich äwa däm, dee jrod jestorwen es, truat nich äwa am; oba hielt äwa däm, dee faustjenomen es. Dee woat nich mea trigjkomen, un woat sien ieejnet Launt nich nochmol seenen.

¹¹De HAR sajcht to Schalum, Kjennich Josia sienen Sän, dee en sienen Voda Josia siene Städ Kjennich wort, daut hee es von dise Städ wajchjegonen, un woat nich wada trigjkomen.

¹²Hee woat doa stoawen, wua hee hanjegonen es, un woat dit Launt nich wada seenen.

¹³Woo woat daut bloos met däm gonen, dee ojjerajcht haundelt, wan hee sien Hus but, un daut huach but onen Sachen trajcht to stalen. Hee lat siene Lied fa nuscht schaufen, un tolt dee nich äa Loon.

¹⁴Hee plont fa sikj een grootet Hus, met groote bowa Stowen; hee sat doa Fenstren nenn, un moakt von bennen straum met Zeeda, un foaft daut root von buten.

¹⁵Kaust du dien Kjennichsaumt vedeenen met väl Zeeda brucken? Dien Voda haft emma goot jeläft un haft von aules jehaut, un dee hilt sikj aun daut waut rajcht wia un stald siene Sachen trajcht.

¹⁶En sien Jerecht holp hee dee waut oam ooda schlajcht auf wieren, un aules kjeem goot ut. Es daut nich waut doa woat, fa dee, dee däm HARN aunerkjanen? sajcht de HAR.

¹⁷Oba diene Uagen un Jedanken zielen bloos opp ojjerajchten Jewenst, opp oschuldje Menschen ombrinjen, un däm näakjsten utnutzen, un soogoa met Jewault.

¹⁸Un doawäajen sajcht de HAR nu äwa Jojakim, dän Kjennich von Juda, Josia sienen Sän. Kjeena woat wäajen am hielen un sajen: “Woo saul daut nu, mien Brooda un miene Sesta!” Kjeena woat wäajen am hielen un froagen: “Woo saul daut nu, mien Leida un aunjeseena!”

¹⁹Hee woat begroft woaren aus een Äsel; hee woat rutjeschlapt woaren un buta daut Puat von Jerusalem hanjeschmäten woaren.

²⁰Got opp däm Libanon un schriet, roopt en Baschan un schriet von Abarim, wäajen dee, opp dee du die veleetst, sent aula unjajegonen.

²¹Ekj woarnd die aus noch aules goot jinkj, oba du horchst doa nich no; soo hast du von kjlien opp jedonen, un hast nich oppjepaust no waut ekj säd.

²²De Wint woat diene Leidasch romleiden; de Lenda, opp dee du die veloten deetst, sent faustjenomen un wajchjeschlapt. Dan woascht du die schämen, un woascht vespott woaren, fa aul daut beese waut du deetst.

²³Du, dee du en daut Hus wonst, waut see dän Libanon Woolt nanen, un runtom diene Stow Zeeda hast, woo woascht du stänen, wan diene schwoare Tiet komen woat, aus opp eene Fru en Weedoag.

²⁴Soo kloa aus ekj aum läwen sie, sajcht de HAR, uk wan du, Jojachin, Kjennich von Juda, un Jojakim sien Sän, de Rinkj aun miene rajchte Haunt wurscht sennen, wudd ekj die von mie rieten.

²⁵Ekj woa die en dee äare Macht jäwen, dee dien Läwen sieekjen un fa dee du die enjst. Ekj woa die en Nebukadnezar, däm babelonischen Kjennich, un en de Chaldäa äare Macht jäwen.

²⁶Un ekj woa die un diene ieejne Mutta en een Launt nenn joagen, woont nich jun ieejnet Launt es. Un doa woa jie stoawen.

²⁷Oba daut Launt, no woont jie junt bangen woaren, un wua jie jieren trigj han jinjen, doa woa jie nich wada hankomen.

²⁸Es Jojachin een jebroaknet veschmätnet Jefäs? Es hee een Maun däm kjeena haben well? Wuarom es hee met Nokomen toop en een framdet Launt veschmäten?

²⁹Oba Launt, Launt, Launt! horch doch no waut de HAR sajcht!

³⁰Oba de HAR säd: Moakjt junt disen Maun aus eenen, dee kjeene Nokomen haft, un eena däm nuscht jejlekjt haft. Kjeene von siene Kjinja woat bat doa komen, daut hee opp dän Davidstroon sett, un daut hee äwa Juda rejieren woat.