Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Jeremia 23 Bible Online

Jeremia 23 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Jeremia 23

¹Woo saul daut bloos met de Leidasch, dee äa Volkj loten omkomen un vestreit woaren, sajcht de HAR.

²De HAR, dee Israel äa Gott es, sajcht äwa de Leidasch, dee sien Volkj väastonen: Jie haben mien Volkj vestreit un wajch jejoacht, un haben nich no dee oppjepaust. Nu woa ekj junt strofen, fa daut waut jie orrajcht jedonen haben, sajcht de HAR.

³Un ekj woa dee, dee von mien Volkj äwabliewen, von aule Lenda, wua ekj an wajch jejoacht hab, saumlen. Ekj woa an trigjbrinjen no äa Launt, daut see doa weiden un toonämen un een grootet Volkj woaren kjennen.

⁴Un ekj woa Leidasch saten äwa an, dee an leiden woaren, un see woaren sikj nich mea enjsten ooda jrämen. Un daut woat nich wada aun wäm fälen, sajcht de HAR.

⁵Un de HAR vesprakjt, daut doa woat eene Tiet komen, dan woat hee eenen, dee von David aufstaumt, un dee rajcht haundelt, toom Kjennich moaken. Dee woat rejieren un weis haundlen, un woat een jerajchtet Jerecht em Launt fieren.

⁶To däm siene Tiet woat Juda jeholpen sennen, un Israel woat onjestieet läwen. Däm Kjennich sien Nomen woat “De HAR, derch däm wie jerajcht sent” sennen.

⁷De HAR sajcht, daut woat onbedinjt soo romkomen, daut Lied nich mea sajen woaren, “Soo secha aus de HAR, dee de Israeliten ut Ägipten jefieet haft, läft!”

⁸Oba dan woaren see sajen, “Soo secha aus de HAR, dee de äwajebläwne Israeliten von de Lenda em Nuaden un aule Lenda, wua hee an wajch jejoacht haud, frie jeloten un häajebrocht haft, läft!” Un dan woaren see en äa ieejnet Launt wonen.

⁹Un dan wäajen de Profeeten. Mie vejeit mien Hoat en mie, un aul miene Knoakes klaupren; mie jeit daut soo aus eenen bedrunknen, soo aus eenem, dee too väl Wien jehaut haft, wan ekj aun däm HARN denkj un waut hee, de Heilja, jesajcht haft.

¹⁰Doa sent väle em Launt, waut am nich tru jebläwen sent; de Weidstapen sent vedrieecht, un daut Launt stänt unja dän Fluch, dän daut Volkj opp sikj jebrocht haft. See haben orrajcht jehaundelt, un see haben orrajcht Macht jebrukt.

¹¹Beides de Profeeten un uk de Priesta haben Schaund opp sikj jebrocht; Soogoa en mien Hus haben see orrajcht jedonen, sajcht de HAR.

¹²Daut woat bat doa komen, daut dän Wajch aus see läwen, woat aus een jlepsja Stich em diestren sennen, wua see hanjedräwen woaren un hanfaulen. Ekj woa een Schoden äwa an komen loten, wan de Tiet kjemt, daut ekj an bestrof, sajcht de HAR.

¹³Ekj sach woo de Profeeten en Samaria deeden, waut mie jäajenaun wia; woo see en däm Baal sienen Nomen räden, un mien Volkj Israel veleiden deeden.

¹⁴Oba von de Profeeten en Jerusalem see ekj oppscheiseljet; dee schwienen rom un lieejen. See unjastetten dee waut orrajcht doonen, soo daut kjeena von sienen beesen Wajch wajchdreit. An lat daut soo aus Sodom deed, un de Lied von Jerusalem, aus Gomorra.

¹⁵Dit es waut de HAR, dee aules rejieet, to sajen haft äwa de Profeeten: Ekj woa an bettret Krut to äten jäwen, un Jeft to drinkjen jäwen, wäajen de schaundhaufte Sachen, dee von de Profeeten en Jerusalem, sikj derch daut gaunze Launt vespreet haben.

¹⁶De HAR, dee aules rejieet, sajcht: Horcht nich no de Profeeten, dee to junt profezeien; dee veleiden junt. See sajen, waut see sikj utjedocht haben, un nich waut de HAR jesajcht haft.

¹⁷To dee, dee däm HARN sien Wuat veachten, sajen see, an woat aules goot utkomen; un to dee, dee stieekoppich äaren ieejnen Wajch gonen, sajen see, an woat kjeen Schoden trafen.

¹⁸Oba wäa von an es em HARN sien Rot jewast, daut hee selfst jeseenen un jehieet haft woo daut steit? Wäa haft sien Wuat venomen un doano jeläft?

¹⁹Paust opp, de HAR haft een schlemmet Owwada jeschekjt, een dolla Kjrieselstorm; daut woat dee, dee sikj veschulcht haben, schlemm oppem Kopp komen.

²⁰Un de HAR woat nich met sien Oaja noloten, bat hee derchjefieet un foadich jemoakt haft, waut hee em Senn haft. Dee Tiet woat komen, dan woa jie dit kloa vestonen.

²¹Ekj hab dee Profeeten nich jeschekjt, oba see sent met waut nom Volkj jerant; ekj räd nich to an, oba see profezeien.

²²Wan see en mienen Rot jekomen wieren, dan hauden see daut Volkj jesajcht, waut see von mie jehieet hauden; un see hauden dee von daut orrajchte un daut schlajchte Läwen wajchjedreit.

²³Sie ekj bloos een Gott, wan ekj dicht bie sie, sajcht de HAR, un nich krakjt soo goot Gott, wan wiet auf?

²⁴Wan sikj een Maun em stellen vekjript, meest du ekj see däm nich? frajcht de HAR. Ekj fell doch dän Himmel un de Ieed opp, sajcht de HAR.

²⁵Ekj hab goot jehieet, waut de Profeeten säden, dee en mienen Nomen soont lieeden, waut nich soo es. See säden: Ekj hab daut jedreemt, ekj hab daut jedreemt.

²⁶Wanea woaren de Profeeten opphieren met soont to lieren, waut nich soo es, soont, waut see ut sikj selfst schlau trajchtjedocht haben,

²⁷soo daut mien Volkj, derch de Dreem, woone de Profeeten sikj unjarenaunda vetalen, mienen Nomen vejäten. Krakjt soo vegauten äare Elren lang trigj mienen Nomen wäajen Baal.

²⁸Lot de Profeeten, wan see waut dreemen, daut aus Dreem vetalen, un lot dee, dee mien Wuat fa mie räden, daut opprechtich un tru sajen. Waut halpt daut Stroo mank dän Weit? sajcht de HAR.

²⁹Es mien Wuat nich soo aus een Fia, un soo aus een Homa, dee Steen tweibrakjt? sajcht de HAR.

³⁰Horcht emol, ekj woa met de Profeeten vehaundlen, dee von eenaunda de Wieed stälen, un sajen daut et von mie kjemt, sajcht de HAR.

³¹Ekj woa de Profeeten strofen, dee äa ieejnet Wuat wiedajäwen, un sajen daut ekj daut jesajcht hab, sajcht de HAR.

³²Ekj woa de Profeeten strofen, dee sikj soont oppdreemen, waut nich soo es, sajcht de HAR. See sajen mien Volkj daut, un veleiden dee met äare Läajes un Pludarie, wan ekj an nich jeschekjt hab, un nich aunjestalt hab; dee halpen dit Volkj rajcht nuscht, sajcht de HAR.

³³Wan wäa von em Volkj, ooda uk een Profeet ooda Priesta, die frajcht waut vonne wichtje Norecht du vom HARN hast, dan saust du an sajen, daut am es daut wichtich waut jie doonen, un hee woat junt veschmieten, sajcht de HAR.

³⁴Un wan een Profeet ooda Priesta, ooda wäa von de Lied sajen woat: “Wichtje Norecht vom HARN”, dan woa ekj däm un siene Famielje bestrofen.

³⁵Wan jie met eenaunda räden, sell jie leewa froagen: “Waut säd de HAR äwa daut?” ooda: “Waut sajcht de HAR?”

³⁶Sajcht oba nich mea: “Eene wichtje Norecht vom HARN”, wiels een jiedra meent sien Wuat es wichtich. Vedreit nich däm läwendjen Gott sien Wuat. Hee es de HAR, dee aules rejieet, ons Gott.

³⁷Daut es wuarom jie to däm Profeet sajen sellen: “Waut säd de HAR äwa daut?” un “Waut sajcht de HAR?”

³⁸Oba wan jie sajen: “Eene wichtje Norecht vom HARN”, dan vesprakjt de HAR, daut wiels jie de Wieed sajen: “Eene wichtje Norecht vom HARN”, wan hee doch haft weeten loten, daut jie daut nich mea sajen sellen,

³⁹woat hee junt, met june Staut toop, dee hee junt un june Elren jejäft haft, aus een wichtjet Dinkj opphäwen un von ver sikj wajchschmieten.

⁴⁰Un hee woat daut soo romkomen loten, daut jie opp emma veacht woaren sennen, un opp emma Schaund lieden motten, un daut woat nienich vejäten woaren.