Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Jeremia 30 Bible Online

Jeremia 30 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Jeremia 30

¹Dit es eene Norecht, dee Jeremia von däm HARN kjrieech:

²Dit es waut de HAR, dee Israel äa Gott es, sajcht: Schriew die aul daut waut ekj die jesajcht hab dol, en een Buak.

³Doa woat eene Tiet komen, sajcht de HAR, dan woa ekj mien Volkj, beid Israel un Juda, daut loten bäta gonen; un ekj woa an trigj no daut Launt brinjen, woont ekj äare Elren jeef, daut see doa wonen kunnen.

⁴Dit es waut de HAR to Israel un Juda sajcht:

⁵Dit es waut de HAR sajcht: (Jie sajen:) Wie hieren wäm ut Angst schrieen; de Lied sent en Forcht un haben nich Fräd.

⁶Unjasieekjt emol neiw, auf een Maun kaun een Kjint to Welt brinjen. Ooda wuarom hoolen jane Mana äare Henj oppe Hoften aus Frues dee en Weedoag sent? Un wuarom sent äare Jesechta aula soo blaus?

⁷Daut es een schlemma Dach, soona aus nich ea jewast es, eene furchtboare Tiet fa Jakob, doch hee woat doa rut jeholpen woaren.

⁸Wan dee Dach kjemt, sajcht de HAR, dee aules rejieet, woa ekj daut Joch von opp äa Jenekj tweibräakjen, un daut Säl, woont an oppjelajcht es, tweirieten. Dan woaren see nich mea Deena fa framde sennen,

⁹oba see woaren däm HARN, dee äa Gott es, deenen, un David, däm ekj aus Kjennich aunstalen woa.

¹⁰Un nu, Jakob, mien Kjnajcht, hab nich angst, sajcht de HAR; Israel, sie nich mea doljeschloagen. Horch emol, ekj woa die raden von de Lenda, waut soo wiet auf sent, un diene Nokomen von doa, wua see faustjenomen sent. Jakob woat trigjkomen en Fräd un Jeborjenheit, un kjeena woat an enjsten.

¹¹Ekj woa met die sennen, sajcht de HAR, daut ekj die raden kaun; Ekj woa een Enj moaken met de Lenda, en woone ekj die vestreit haud; oba met die woa ekj nich een Enj moaken. Ekj woa die strofen aus rajcht es, un woa die nich onbelieet loten.

¹²Dit es waut de HAR sajcht: Diene Wunden woaren nich veheelen, dien Schoden woat nich wajchgonen.

¹³Kjeena steit die bie, daut du kaust Help kjrieen; doa es kjeen Rot, kjeen Heelmeddel, fa die.

¹⁴Dee woone du goot wieescht, haben die aula vejäten, un froagen nich no die. Ekj hab die onen Schomp aunjejräpen un jeschloagen aus een Fient daut wudd, wäajen aules, waut du schuldich best, un aul de Sinden, dee du jedonen hast.

¹⁵Wuarom hielst du äwa diene Wunden, un daut de Schoden nich heelen woat? Ekj hab dit jedonen, wäajen aules, waut du schuldich best, un aul de Sinden, dee du jedonen hast.

¹⁶Oba doch woaren dee, waut die vefreeten, vefräten woaren, dee, dee die fientlich wieren, faustjenomen un wajchjefieet woaren, dee, dee die bestoolen, bestolen woaren, un dee, dee die beplindaden, beplindat woaren.

¹⁷Ekj woa die jesunt moaken, un diene Wunden heelen, sajcht de HAR. Wiels see die, “De vestade”, nanden, un, “Zion, om dee kjeena waut romjeft”,

¹⁸sajcht de HAR nu: Ekj woa mien Volkj wada en äa Launt oppbuen, un woa an en äa Tus jenstich sennen; de Staut woat wada opp sienen Boajch jebut woaren, un de dikje Mia, soo aus sikj daut jehieet.

¹⁹Daut woat to hieren sennen, woo dankboa un loosjeloten dee sent; ekj woa an toonämen loten, un nich weinja woaren; ekj woa an aunjeseenen moaken, un nich veacht.

²⁰Doa woaren junge Mana sennen aus ieeschtemma, see woaren opp eenen fausten Grunt ver mie stonen; ekj woa aul dee bestrofen, dee an daut schwoa moaken.

²¹Äa Leida woat eena von äare sennen, dee waut an rejieet, woat von äa Volkj sennen. Ekj woa am dicht aun mie brinjen, soo daut hee no mie komen woat. Ooda wäa wudd sikj noch hanjäwen, daut hee sikj no mie kjieren woat? sajcht de HAR.

²²Un jie woaren mien Volkj sennen, un ekj woa jun Gott sennen.

²³Paust opp, de HAR haft een Owwada jeschekjt, eenen dollen Kjrieselstorm; daut woat de beese plazlich oppem Kopp komen.

²⁴De HAR lat sienen hunjschen Oaja nich no, bat hee derchfieet un foadich moakt, daut waut hee em Senn haft. Dee Tiet woat komen, dan woa jie dit kloa vestonen.