Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Jeremia 31 Bible Online

Jeremia 31 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Jeremia 31

¹Un wan dee Tiet kjemt, sajcht de HAR, dan woa ekj de Gott fa aule Famieljes en Israel sennen, un see woaren mien Volkj sennen.

²Dit es waut de HAR sajcht: De Menschen, dee vom Kjrich wajchranden, haben enne Wiltnis Jnod jefungen; nu woat Israel sikj utreiwen kjennen.

³Aul lang häa, haft de HAR sikj die jewäsen. Ekj sie die noch emma goot jewast, doawäajen kroag ekj die met truhoatje Leew.

⁴Ekj woa die noch wada oppbuen, soo daut du stoakj woascht sennen, du miene scheene Israel. Du woascht wada diene Instrumenten nämen, un met de Lostje daunzen gonen.

⁵Du woascht oppe Boaj von Samaria wada Wiengoades plaunten; Goades woaren aunjeplaunt woaren, un jie woaren de Frucht to äten kjrieen.

⁶De Tiet kjemt, dan woaren de Wajchta oppe Boaj en Efraim wada roopen: Komt, well wie no Zion gonen, no däm HARN, dee ons Gott es.

⁷Dit es waut de HAR sajcht: Sinjt met Freid fa Jakob; roopt däm väaschten von de Velkja too. Schriet un loft un sajcht: De HAR haft sien Volkj jeholpen, dee waut von Israel äwajebläwen sent.

⁸Horcht, ekj woa an vom Nuaden häabrinjen, un von aulawäajen oppe Ieed toopsaumlen; de blinje un de lome, dee waut schwanga sent un dee en Weeen, eene groote Vesaumlunk woat trigjkomen.

⁹Dee woaren oppem Trigjwajch hielen, un ekj woa an treesten un leiden. Ekj woa an no Wotastreem wiesen, un opp eenen jleien Wajch fieren, daut see sikj nich vestaupen. Ekj sie je Israel sien Voda, un Efraim es mien ieeschtjebuarna Sän.

¹⁰Horcht no waut de HAR sajcht, jie Velkja, un lot daut bat aum Mäa bekaunt woaren: Dee, wäa Israel vestreit haft, woat ar wada toopsaumlen; hee woat fa ar oppkomen, aus een Hoad fa siene Häad.

¹¹De HAR woat Jakob frieloten, un raden von dee, dee stoakja sent aus hee.

¹²See woaren opp däm Zion Boajch toopkomen, un met Freid sinjen fa daut Jeträajd un Wien un Eelj, un junge Schop un Kjalwa, waut de HAR jejäft haft. See woaren Läwen haben aus een jewessada Goaden, un nich mea beduat sennen.

¹³Dan woaren de Mejales met Freid daunzen, un de junge un oole Mana sikj met an freien. Wua see truarich wieren, woa ekj an froo moaken, wua see bedrekjt wieren, woa ekj treesten un an jlekjlich moaken.

¹⁴Ekj woa de Priesta tofräd stalen met väl Opfagowen; mien Volkj woat voll opp haben von daut, waut ekj an jäw, sajcht de HAR.

¹⁵Dit es waut de HAR sajcht: Eena kaun hieren, daut en Rama jekloacht un bettalich jehielt woat; Rahel hielt äwa äare Kjinja, un lat sikj nich treesten, wiels dee wajch sent.

¹⁶Oba de HAR sajcht: Hia opp met hielen, un wesch die nich mea Tronen. Diene Oabeit, waut du jedonen hast, haft sikj jeloont, sajcht de HAR. Diene Menschen woaren trigj komen, von en däm Fient sien Launt.

¹⁷Jie kjennen opp väl goodet räakjnen, sajcht de HAR. June Kjinja woaren trigj no äa Launt komen.

¹⁸Ekj hab goot jehieet, woo Efraim kloagd: “Du best sea strenj met ons jewast, un ekj hab de Lia aunjenomen. Du hast mie enjebroaken toom trakjen, soo aus eena een Hoklinkj bandich moakt. Nemm mie trigj, un lot mie trigjkomen, wiels du best de HAR, dee mien Gott es.

¹⁹No däm, daut ekj mie trigj dreid, hab ekj mie jeschämt; no däm, daut ekj vestunt, schluach ekj mie aun de Lenjen. Ekj schämd mie un feeld mie jeschloagen, wiels ekj de Schaund druach, von don aus ekj junk wia.”

²⁰Es Efraim nich mien scheena Sän, un mien Kjint, daut ekj goot sie? Wan ekj die uk jeschullen hab, best du mie sea väl wieet; mie trakjt daut deep von bennen, un ekj bliew bedocht om die, sajcht de HAR.

²¹Stal die Wajchwiesa opp, un sat Tieekjen aum Wajch. Denkj die daut äwa, woonen Wajch du jegonen best. Komm trigj, du scheenste Israel, komm trigj no dise diene Städa.

²²Woo lang woascht du rombeislen, miene onjehuarsome Dochta? De HAR woat waut nieet em Launt äwadäl brinjen: Eene Fru stalt sikj rom eenen Maun.

²³Dit es waut de HAR, dee aules rejieet, un Israel äa Gott es, sajcht: Wan ekj Juda un äare Städa daut ieescht wada lot bäta gonen, dan woaren see noch wada sajen: “Mucht de HAR die säajnen, du heilja Boajch. Dit es wua jerajcht sennen tus es.”

²⁴Un Juda un de Städa von Juda woaren doa wonen, met de Akabuares un dee waut met Schop romgonen.

²⁵Ekj woa dee, dee aum veschorren sent, to drinkjen jäwen, un dee, dee aum veschmachten sent, tofräd stalen.

²⁶Un aus ekj wada aun miene Loag docht, freid ekj mie to waut ekj jeseenen haud.

²⁷Horcht emol, sajcht de HAR, doa woat eene Tiet komen, dan woa ekj Israel un Juda met Menschen un Vee beseien.

²⁸Un krakjt soo aus ekj no an oppjepaust hab, un an hab utjeräten un doljeräten, un an hab vedoawen un Schoden un Onheil jebrocht, soo woa ekj no an oppaussen, un an oppbuen un enplaunten, sajcht de HAR.

²⁹Wan dee Tiet kjemt, woaren see nich mea sajen: “De Elren haben suare Wiendruwen jejäten, nu sent de Kjinja äare Tänen struf”,

³⁰wiels dan woat jieda eena fa siene ieejne Schult stoawen, un dee, wäa suare Wiendruwen at, woat selfst struwe Tänen haben.

³¹De HAR sajcht: Horcht emol, de Tiet kjemt, daut ekj eenen nieen Bunt woa met de Lied von Israel un Juda moaken.

³²Daut woat nich soo sennen aus de Bunt wia, dän ekj met äare Elren muak, aus ekj an bie de Haunt neem un ut Ägipten rut leid. Wan ekj doch to an wia, soo aus een Maun to siene Fru es, hilden see dän Bunt nich, sajcht de HAR.

³³Dän nieen Bunt dän ekj met de Israeliten moaken woa, wan de Tiet ieescht kjemt, es disa: Ekj woa mien Jesaz en an nenn jäwen, un an daut opp daut Hoat schriewen. Un ekj woa äa Gott sennen, un see woaren mien Volkj sennen.

³⁴Un doa woat nich een jiedra sienen Noba un sienen Brooda belieren un sajen: “Du sust dän HARN kjanen”. Wiels dan woat een jiedra dän HARN kjanen, een jiedra vom kjlansten bat däm jratsten. Ekj woa an äare Schaund vejäwen, un nich mea aun äare Sinden denkjen.

³⁵De HAR sajcht: Ekj jäw junt de Sonn, daut see äwadach schient, un de Mon un de Stierns no de Rieej enne Nacht; ekj sie deejanja, dee daut Mäa opprieet, soo daut et ruscht. Mien Nomen es, de HAR, dee aules rejieet.

³⁶Wan dise Ordnungen opphieeden, soo aus dee ver mie stonen, sajcht de HAR, dan wudd Israel opp emma opphieren ver mie een Volkj to sennen.

³⁷Dit es waut de HAR sajcht: Krakjt soo aus de Himmel nich to mäten es un de latsta Grunt enne Ieed nich notosieekjen es, soo woa ekj daut Volkj von Israeliten, fa aules waut see jedonen haben nich veschmieten.

³⁸De HAR sajcht: Horcht, dee Tiet kjemt wan Jerusalem wada fa mie woat oppjebut woaren, vom Hananel Torm bat aun daut Akjpuat.

³⁹Von doa woat de Jrens jlikj bat däm Gareb Boajch gonen, un dan bat Goa.

⁴⁰Daut gaunze Tol, wua de Doodes begroft sent, un wua de Ausch hanjefieet woat, un aul de Stapen, gaunz bat aum Kidron Riefa, un bat de Akj met daut Pieets Puat nom Oosten, woat fa däm HARN jeheilicht sennen. De Staut saul nienich wada doljebroaken ooda vestieet woaren.