Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Jeremia 32 Bible Online

Jeremia 32 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Jeremia 32

¹Jeremia haud eene Erfoarunk met däm HARN en daut 10. Joa daut Zedekia Kjennich en Juda wia. Dit wia uk daut 18. Joa daut Nebukadnezar

²Kjennich von Babel wia, un hee haud don siene Armee rom Jerusalem jestalt. Jeremia, de Profeet, wia faustjenomen, un opp däm Hoff von de Wajchta, bie däm Kjennich von Juda sien Hus, enjestopt.

³Zedekia, de Kjennich von Juda, haud am faustjenomen, wiels am wia daut too groff, daut Jeremia jesajcht haud: Dit es waut de HAR sajcht: Horcht emol, ekj woa däm Kjennich von Babel dise Staut en siene Macht jäwen, un hee woat dee ennämen.

⁴Un Zedekia, de Kjennich von Juda, woat nich von de Chaldäa wajchkomen. Hee woat onbedinjt en däm babelonischen Kjennich siene Macht jejäft woaren, un hee woat selfst ver am komen motten, un selfst am to seenen kjrieen.

⁵De babelonischa Kjennich woat Zedekia no Babel nämen, un doa woat hee bliewen bat ekj met am veräakjnen woa, sajcht de HAR. Wan jie met de Chaldäa kjriejen, woa jie nich jewennen. Wäajen dise Wieed wort Jeremia enjestopt.

⁶En dee Tiet, daut hee doa dan faustjenomen wia, säd de HAR to am:

⁷Horch emol. Hanamel, dien Onkel Schalum sien Sän, woat no die komen, un die froagen am sienen Aka en Anatot auftokjeepen, wiels du best de ieeschta enne Famielje, waut dän traft to kjeepen, daut dee onsa blift.

⁸Un don kjeem Hanamel, mien Onkel sien Sän, no mie opp däm Hoff von de Wajchta, wua ekj faust wia, krakjt soo aus de HAR jesajcht haud. Un hee säd: Kjeep mie mienen Aka en Anatot auf, dort en daut Launt Benjamin. Daut traft die, daut du dän kjafst un enne Famielje helst. Kjeep dän doch. Dan wort mie daut kloa daut dise Erfoarunk vom HARN jekomen wia.

⁹Un soo koft ekj mie en Anatot dän Aka von Hanamel, mienen Onkel sien Sän. Ekj wuach am daut Jelt auf, un jeef am daut. Daut kjeem ut no 17 Selwastekja.

¹⁰Ekj schreef eenen Vetrach opp un stampeld dän, un haud Zeijen doafäa. Un ekj wuach daut Selwa auf, opp eene Wichtschol.

¹¹Un ekj neem dän jestampelden Zadel met de Bedinjungen von dän Haundel, un de onjestampelde Kopie,

¹²un doa ver Hanamel, mien Onkel sienen Sän, de Zeijen un de aundre Mana von Juda, dee doa em Hoff von de Wajchta, wua ekj faust wia, wieren, jeef ekj Baruch dee beid. Baruch wia Nerija sien Sän. Sien Grootvoda wia Machseja.

¹³Un soo, daut dee daut aula hieeden, säd ekj to Baruch:

¹⁴De HAR, dee aules rejieet, un Israel äa Gott es, sajcht: Nemm disen jestampelden Breef, toop met de onjestampelde Kopie, un laj dee en eene Kruck, soo daut dee opp lang oppbewoat bliewen.

¹⁵Wiels de HAR, dee aules rejieet, un Israel äa Gott es, sajcht, Menschen woaren noch wada Hiesa un Akasch un Wiengoades en dit Launt kjeepen.

¹⁶Aus ekj Baruch, Nerija sien Sän, dän Vetrach jejäft haud, bäd ekj to däm HARN un säd:

¹⁷HAR Gott, du hast de Himmel un de Ieed jemoakt met diene groote Krauft un dien Oarm, dee nich meed woat, un doa es nuscht waut die too schwoa es.

¹⁸Du hast truhoatje Leew fa väle dusende, un hast oba uk de Schult von de Elren loten opp de Kjinja komen. Du best de groota un stoakja Gott, un dien Nomen es de HAR, dee aules rejieet.

¹⁹Dien Rot es groosoatich, un du hast Krauft, daut to doonen waut du west. Diene Uagen sent op, daut du aules sitst, waut de Menschen doonen, un aulem doano veräakjenst, aus dee jeläft un jedonen haben.

²⁰Du jeefst Tieekjen un deetst Wunda en Ägipten, un wieda en Israel bat däm vondoagschen Dach; un du hast die eenen Nomen jemoakt, en Israel un mank de Velkja, dee bat däm vondoagschen Dach aunerkjant es.

²¹Du hast dien Volkj Israel met Tieekjen un Wunda, un met eene majchtje Krauft un een Oarm, dee nich meed woat, ut Ägipten jebrocht. De Menschen grulden sikj sea.

²²Du jeefst an dit Launt, wua Malkj un Honnich ranen, soo aus du äare Elren daut vesproaken hautst, daut du an daut secha jäwen wurscht.

²³Oba aus see doa nenn trocken un doa wonden, wieren see onjehuarsom to daut, waut du sätst, un see hilden sikj nich aun dien Jesaz. Aul daut, waut du an oppjejäft hautst, daut see daut hoolen sullen, haben see nich jedonen, un doawäajen hast du uk aul dit Onheil loten opp an komen.

²⁴Nu haft de Fient Ieed jäajen de Stautswaunt oppjeschett toom de Staut ennämen. Un dee woaren en de Chaldäa, dee an beloagat haben, äare Macht faulen, un unja daut Schwieet un de Hungaschnoot un Krankheiten omkomen. Du kaust nu seenen, daut es aula krakjt soo jeworden, aus du selfst sätst.

²⁵Oba du, Gott de HAR, sajchst to mie: “Tol daut Jelt, un kjeep die dän Aka, un besorj die Zeijen doafäa”, wan de Staut doch woat en de Chaldäa äare Macht jejäft woaren.

²⁶Un Jeremia kjrieech dise Norecht von däm HARN:

²⁷Horch emol, ekj, de HAR, sie Gott äwa aules waut läft. Es doa wua waut, waut mie too schwoa es?

²⁸Lot junt daut vom HARN jesajcht sennen: Ekj woa de Chaldäa un däm babelonischen Kjennich, Nebukadnezar, dise Staut en äare Macht jäwen, un see woaren dee ennämen.

²⁹De Chaldäa, dee dise Staut aunjriepen, woaren enne Staut nenn komen, un dee aunstekjen. See woaren de Hiesa vebrennen, wua see mie enjeoajat haben met oppem Dak fa Baal Ruakopfa opfren, un fa aundre Jetta Drinkjopfa moaken.

³⁰De Lied en Israel un Juda haben von kjlien opp bloos emma beeset jedonen. De Israeliten haben mie sea jestieet, met daut waut see sikj selfst muaken, sajcht de HAR.

³¹Von don aus dise Staut jebut wort, bat däm vondoagschen Dach, es dise Staut mie soo jäajenaun jewast, un haft mie soo veläajen jemoakt, daut ekj dee nu von ver mie oppriemen woa,

³²wäajen aul daut beese, waut Israel un Juda doa jedonen haben, om mienen Oaja to hoaken. De Kjennichs, de Rejierungsmana, de Priesta un Profeeten, un dee waut en Juda un Jerusalem wonen,

³³haben dän Rigjen no mie jedreit un nich äa Jesecht. Un wan ekj an doch emma wada belieet hab, haben see nich no daut jehorcht, waut ekj an säd.

³⁴Un dan noch doatoo, haben see dän Tempel, dee miena heet, orrein jemoakt. See haben doa äare oppscheiselje Jetta oppjestalt.

³⁵See haben de huage Opfastäden toom Baal aunbäden en daut Ben Hinnom Tol oppjestalt, un haben äare Säns un Dajchta doa fa Moloch jeopfat. Met dit muaken see Juda sindjen. Ekj hab nienich velangt, daut see soon oppscheiseljet doonen sullen, un soont es mie nienich biejefollen.

³⁶To de Menschen von dise Staut, äwa dee jesajcht woat, daut see unja dän babelonischen Kjennich siene Macht, daut Schwieet, Hungaschnoot un Krankheiten lieden woaren, to dee sajcht de HAR, dee Israel äa Gott es:

³⁷Dise Menschen woa ekj trigj toopsaumlen von en aul de Lenda, wua ekj dee en mienen Oaja un Wutt un groote Veläajenheit vestreit hab. Ekj woa dee wada no dise Städ brinjen, daut see doa jetroost wonen kjennen.

³⁸See woaren mien Volkj sennen, un ekj woa äa Gott sennen.

³⁹Un ekj woa an eene Jesennunk un een Ziel jäwen, soo daut see mie läweslank en Iea hoolen. Un daut woat an un äare Kjinja toom Säajen sennen.

⁴⁰Un ekj woa eenen Bunt met an moaken, dee opp emma goot es, un daut es daut ekj an woa goodet tookomen loten, un woa nich opphieren doamet, un ekj woa an Forcht em Hoat jäwen, soo daut see nich von mie wajchdreien.

⁴¹Daut woat mie eene Freid sennen, an goodet tookomen loten, un ekj woa, met mien gaunzet Hoat un gaunze Seel, an goot en dit Launt enwartlen.

⁴²Lot junt dit von däm HARN jesajcht sennen: Krakjt soo aus ekj aul disen grooten Schoden hab opp dit Volkj jebrocht, woa ekj uk aul daut goode doonen, waut ekj an vesproaken hab.

⁴³Dan woaren wada Aka jekoft woaren en dit Launt, von woont jesajcht woat, daut et eene ladje Wiltnis es, wua kjeen Mensch ooda Tia läft, un woont en de Chaldäa äare Macht jejäft es.

⁴⁴De Lied woaren Jelt jäwen fa Flekja, un see woaren eenen Vetrach moaken un dän met een Stampel un Zeijen volstendich foadich moaken. Soo woaren see en daut Launt Benjamin doonen, un rom Jerusalem un en de Städa en Juda, de Städa en de läaje Boaj em Wasten, un de Städa en daut Launt nom Sieden. Soo woa ekj an daut wada loten bäta gonen, sajcht de HAR.