Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Jeremia 7 Bible Online

Jeremia 7 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Jeremia 7

¹Dit es eene Norecht dee Jeremia von däm HARN kjrieech:

²Sto emol em Engank nom Tempel, däm HARN sien Hus, un jeff an dise Norecht: Horcht emol, aul jie Menschen von Juda, dee jie derch disen Engank gonen om dän HARN auntobäden. Horcht no waut de HAR sajcht.

³Dit es waut de HAR, dee aules rejieet, dee Israel äa Gott es, sajcht: Siet väasechtja met daut waut jie doonen, un woo jie läwen, un dan woa ekj junt opp disen Plauz wonen loten.

⁴Velot junt doa nich opp, wan jie dise ladje Wieed uk sajen: Dit es däm HARN sien Tempel, dit es däm HARN sien Tempel, dit es däm HARN sien Tempel.

⁵Ekj velang daut jie väasechtja sent met daut, waut jie doonen, un woo jie läwen; un daut jie rajcht haundlen eena met däm aundren.

⁶Ekj velang, daut jie de framde, de Weisen un Wätfrues, nich utnutzen, daut jie opp disen Plauz nich oschuldje Menschen ombrinjen, un daut jie junt nich opp framde Jetta veloten, dee junt bloos Schoden brinjen.

⁷Bloos dan woa jie bestendich opp disen Plauz wonen, en dit Launt woont ekj june Vodasch jejäft hab, daut jie daut opp emma un emma haben sullen.

⁸Horcht emol, jie veloten junt opp Lieren waut nich soo sent, un waut nuscht halpen.

⁹Jie stälen; jie brinjen Menschen om; jie hoolen daut nich bie dee, met woone jie befriet sent; jie jäwen een Vespräakjen un hoolen daut nich; jie moaken Opfa fa Baal un framde Jetta, dee junt nich bekaunt sent;

¹⁰un dan kom jie en dit Hus, daut mienen Nomen haft, un stonen ver mie un sajen: Ons woat aul nuscht woaren, wan jie doch oppscheiselje Dinja doonen.

¹¹Jleew jie daut dit Hus, daut mienen Nomen haft, eene Heel es wua Reiba toopkomen? Horcht emol häa, ekj kaun goot seenen, waut jie doonen, sajcht de HAR.

¹²Got no Silo, de Städ wua jie to eene Tiet mienen Nomen aunbäden deeden, un kjikjt waut ekj met dän Plauz jedonen hab, wäajen de Sinden von mien Volkj, de Israeliten.

¹³Un nu, wäajen aul daut waut jie doonen, sajcht de HAR: Ekj hab emma wada to junt jerät, un jie haben nich jehorcht; ekj roopt junt, un jie jeewen kjeene Auntwuat.

¹⁴Nu woa ekj met daut Hus, woont mienen Nomen haft, opp woonen jie jun vetruen saten, un dän Plauz, woonen ekj junt un june Vodasch jejäft hab, krakjt soo doonen, aus ekj met Silo deed.

¹⁵Un ekj woa junt von ver mie vesteeten, krakjt soo aus ekj june Breeda, dän gaunzen Staum Efraim, deed.

¹⁶Doo nich fa dise Menschen bäden. Du saust nich äwa an truaren, un nich fa an bäden. Räd nich to mie von an, wiels ekj woa doa nich no horchen.

¹⁷Sitst du nich, waut see en aule Städa en Juda doonen, un waut see oppe Gaussen en Jerusalem doonen?

¹⁸De Kjinja läsen Holt toop, un de Vodasch stekjen een Fia aun, un de Frues kjnäden Dieech un baken Kuaken fa de Kjennijin vom Himmel, un jeeten een Drinkjopfa fa aundre framde Jetta, om mie to steeten.

¹⁹Oba steeten see mie doa soo sea met? sajcht de HAR. Steeten see sikj nich selfst, to äare ieejne Schaund?

²⁰Doawäajen sajcht Gott de HAR nu: Horcht emol, mien Oaja un miene Wutt woat äwa dise Städ flaumen. Daut woat Menschen un Vee trafen, un uk de Beem oppe Stap un de Arnt oppe Flekja. Daut woat soo heet häagonen, daut kjeena daut opphoolen kaun.

²¹Dit es waut de HAR, dee aules rejieet, un Israel äa Gott es, sajcht: Doot met daut Brauntopfa krakjt soo aus met daut Schlachtopfa, un ät daut Fleesch.

²²Oba aun dän Dach aus ekj june Vodasch ut Ägipten rut brocht, säd ekj en miene Jebooten to an, nuscht wäajen Brauntopfa ooda Schlachtopfa.

²³Waut ekj von an velangd, wia daut see mie jehorchen sullen, un dan wudd ekj äa Gott sennen un see wudden mien Volkj sennen. Läft doano aus ekj junt saj, un dan woat junt daut goot utkomen.

²⁴Oba see wullen nich no mie horchen, un haben nich jedonen waut ekj säd. See deeden, waut ut äa stekjsennjet un beeset Hoat kjeem, un see sikj selfst utdochten. See dreiden mie dän Rigjen han un nich daut Jesecht,

²⁵von dän Dach aus ekj june Vodasch ut Ägipten rut brocht, bat vondoag. Un wan ekj an uk emma wada, Dach fa Dach, de Profeeten jeef, waut mie deenden,

²⁶haben see nich no mie jehorcht, un nich jedonen waut ekj säd. See sent stieekoppich, un driewen daut oaja aus äare Vodasch daut deeden.

²⁷Un wan du uk aul dit to an sajen woascht, woaren see nich no die horchen. Un wan du an roopen woascht, woaren see kjeene Auntwuat jäwen.

²⁸Un dan saj an, dit es daut Volkj, woont nich no daut Wuat von däm HARN äaren Gott horcht, un sikj nich belieren lat. Von opprechtich sennen es nich mea to räden.

²⁹Schniet junt june Nazara Hoa auf, un schmiet dee wajch, sinjt Trualeeda en daut vedorwne Launt, wiels jie däm HARN veoajat haben, un hee junt vestat un veschmäten haft.

³⁰De Lied en Juda doonen orrajcht, sajcht de HAR. See haben mien Hus, wua mien Nomen aunjebät woat, orrein jemoakt, aus see de oppscheiselje Jetta doa nenn brochten.

³¹Un see haben em Ben Hinnom Tol, daut Tofet jebut, de huage Opfastäd, un äare Säns un Dajchta em Fia vebrent. Soont hab ekj nich velangt, un es mie nich biejefollen.

³²Doa woat nu eene Tiet komen, sajcht de HAR, dan woa jie nich mea von “Tofet” ooda vom “Ben Hinnom Tol” räden. Dan woat daut, daut “Schlacht Tol” jenant woaren, un doa woaren soo väl begroft woaren, wiels doa aundat wäajes nich mea Rum doatoo es.

³³De Doodes von dit Volkj woat Fooda sennen fa de Väajel enne Loft un de wille Tieren, un kjeena woat dee wajch schechren.

³⁴Un ekj woa een Enj moaken von lachen un schaftich sennen, en de Städa von Juda un oppe Gaussen von Jerusalem. Un doa woat nich mea de Stemm von Briegaum un Brut to hieren sennen. Un daut Launt woat eene Wiltnis woaren.