Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Kloagleeda 4 Bible Online

Kloagleeda 4 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Kloagleeda 4

¹Woo es de Glaunz vom Golt veschwungen? Woo es daut, waut soo wieetvoll wia, nu soo äakjlich jeworden? Woo ligjen de enjeweide Steena nu opp jieda Gaussenakj?

²De Kjinja von Zion, dee wie soo väl räakjnen, dee mea Wieet sent aus Golt, woo sent dee nu soo veacht, aus een jestrikjta Topp, waut een Strikja moakt.

³Uk de Schakale jäwen äare junge Malkj un loten dee lutschen; oba de Mitta von mien Volkj vesteeten äare junge, soo aus de Straus enne Wiltnis daut deit.

⁴Daut kjliene Bäbe darscht soo, daut siene Tung em Mul aum Bän bakt; un de Kjinja prachren no een Stekj Broot, un kjeena jeft an een Biet.

⁵Menschen dee sikj ieescht voll eeten von daut scheenste oppem Desch, veschmachten nu oppe Gaus; dee waut emma daut dieeschte Zeich druagen, weelen nu em Melklompen rom.

⁶Mien scheenet Volkj haft jratre Schult, aus de Sind waut opp Sodom wia; daut jinkj plazlich unja, un kjeena kunn waut doajäajen doonen.

⁷Onse Leida jlenzten kloara aus Schnee, dee wieren witta aus Malkj. Äare Been wieren dunkla aus Koral; dee leeten soo aus Safier.

⁸Oba nu es äa Jesecht noch schwoata aus Room, un oppe Gaus kjanen de Lied an nich; äare Hut es soo drieech aus een Stekj Holt, un aul äare Knoakes sent to talen.

⁹Dee waut em Kjrich omjebrocht worden, haben daut bäta aus dee waut vehungren, wiels see nich daut kjrieen waut oppem Flekj un em Goaden waust.

¹⁰De leeftolje Frues, dee haben äare ieejne Kjinja jekoakt, daut see waut to äten hauden, aus ons scheenet Volkj soo grausom unjajinkj.

¹¹De HAR leet sienen Oaja gaunz uttooben, hee eewd siene heete Wutt gaunz ut; hee stekjt een Fia aun en Zion, daut bat oppe Grunt aules vebrend.

¹²De Kjennichs von de Velkja jleewden daut nich, un äare Menschen scheen daut ommäajlich, daut een Fient bat derch Jerusalem äare Puaten derchdrenjen wudd.

¹³Oba daut es nu bat doa jekomen, wäajen daut Vegonen von de Profeeten, un de Sinden von de Priesta, dee de oschuldje Menschen leeten ombrinjen.

¹⁴Dee zaubelden blintlinjs delenjd de Gaussen, besudelt met schaundhauftet Bloot; kjeena durf dee äare Kjleeda aunschieren.

¹⁵“Got wajch! Jie sent orrein!” roopen de Menschen, “Got wajch! Got wieda! Schieet daut nich aun!” Un aus see wiedajinjen un eene Städ sochten, säden de Velkja: “Hia sellen see nich bliewen.”

¹⁶De HAR veschmeet dee von ver sikj; hee paust nich mea no an opp. De Priesta worden nich jeieet, un de Leidasch worden nich veschoont.

¹⁷Vejäfs kjikjt wie rom ons no Help, onse Uagen vegonen ons gaunz; wie luaden no Help von een Volkj, waut ons kjeene Help jäwen kunn.

¹⁸De Fient paust krakjt opp waut wie deeden; wie kunnen nich irjentwua romgonen. Daut wia aul nich opp lang. Onse Tiet wia aufjerant. Wie wieren enne Grunt jebrocht.

¹⁹Dee waut ons enneemen, kjeemen haustja aus een Odla von enne Loft. Enne Boaj juagen see ons hinjaraun, un enne Wiltnis wieren see reed fa ons.

²⁰Dee, dee vom HARN enjesaulft wia, un de Loft en ons Odem wia, kjeem en äare Faulen tosplät; wie hauden ons opp am veloten, daut wie mank de Velkja stonen wudden.

²¹Freit junt wan jie noch kjennen, jie tofrädne Edomita en Uz, oba daut Kuffel woat uk bat junt komen, daut jie too väl to drinkjen woaren kjrieen, un june kole Hut aufdakjen woaren.

²²June Schult, jie scheene Israeliten, es bestroft; jie woaren nich lenja jefangen bliewen; June Schult, jie scheene Edomita, woat hee strofen, un june Sinden woat hee openboa moaken.